Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ολυμπιακό μετάλλιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι μια παλιά έκδοση της σελίδας, όπως διαμορφώθηκε από τον Kostisl (συζήτηση | συνεισφορές) στις 17:47, 15 Σεπτεμβρίου 2018. Μπορεί να διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.
Χάλκινο μετάλλιο των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1980.

Το Ολυμπιακό Μετάλλιο είναι το έπαθλο που δίνεται κατά την επίσημη τελετή βράβευσης, στους αθλητές με την καλύτερη αγωνιστική επίδοση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σήμερα, υπάρχουν τρεις κατηγορίες μεταλλίων: το χρυσό, που δίνεται στον πρώτο, το αργυρό, που δίνεται στον δεύτερο και το χάλκινο, που δίνεται στον τρίτο νικητή.

Στοιχεία

Τον σχεδιασμό των μεταλλίων τον αναλαμβάνει η εκάστοτε διοργανώτρια χώρα και πρέπει να τηρεί κάποια χαρακτηριστικά που έχει αποφασίσει η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, αλλά και η Οργανωτική Επιτροπή των αγώνων, της εκάστοτε διοργανώτριας χώρας. Συγκεκριμένα πρέπει να απεικονίζεται η θεά της Νίκης, που είναι και το Ολυμπιακό έμβλημα, να γράφεται το όνομα του αθλήματος που αφορά, το όνομα της Διεθνής Ολυμπιακής Επιτροπής, καθώς και να αναγράφεται ολόκληρο το όνομα των Ολυμπιακών Αγώνων. Επίσης, ανάλογα με τη χώρα που το αναλαμβάνει πρέπει να τηρούνται κάποια αισθητικά και επικοινωνιακά στοιχεία που κρίνει αναγκαία η Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών αγώνων.[1] Στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς αγώνες, που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα το 1896, υπήρχαν μόνον αργυρά μετάλλια, που δίνονταν στον πρώτο νικητή. Στην μία πλευρά απεικονίζονταν ο Δίας, να κρατάει μια υδρόγειο σφαίρα, που πάνω της στεκόταν μια φτερωτή Νίκη και δίπλα της υπήρχε η επιγραφή ΟΛΥΜΠΙΑ. Στην άλλη πλευρά του μεταλλίου υπήρχε η Ακρόπολη και η επιγραφή «ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ 1896».[1]

Από τους αγώνες του 1928 που διεξήχθησαν στο Άμστερνταμ ως και τους αγώνες της Μελβούρνης το 1956, καθιερώθηκε στην μία όψη του μεταλλίου το σχέδιο που δημιουργήθηκε από τον φλωρεντινό γλύπτη Τζουζέπε Κασσιόλι (Giuseppe Cassioli) και που εγκρίθηκε ύστερα από διαγωνισμό από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή. Η άλλη πλευρά ανήκε εικαστικά, στη διοργανώτρια χώρα. Στη συνέχεια, το σχέδιο του Κασσιόλι χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές μετά από μετατροπές, αλλά δόθηκε η ελευθερία στις χώρες και να το αλλάξουν.

Σημαντική τροποποίηση στο σχεδιασμό, πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια των αγώνων της Αθήνας το 2004 όταν και άλλαξε το χαρακτηριστικό ρωμαϊκό αμφιθέατρο του Κασσιόλι με ένα αρχαίο ελληνικό, που διατηρήθηκε και στα επόμενα Ολυμπιακά μετάλλια. Στους αγώνες του 2008, τα μέταλλα των νικητών είχαν αναμειχθεί με νεφρίτη.[1]

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι