Koryfeusz

Koryfeusz, właściwie Sethius Amladaris – starożytny mroczny pomiot, uwięziony przez Szarych Strażników w więzieniu w Górach Vimmark, główny wróg Inkwizycji. Występuje również, jako antagonista w dodatku Dziedzictwo do Dragon Age II.

Przeszłość[]

Sethius Amladaris był jednym z tevinterskich magistrów, którzy odpowiedzieli na wezwanie Dawnego Boga Dumata i weszli do Pustki, aby zdobyć Złote Miasto. Każdy z siódemki służył innemu Dawnemu Bogowi. Koryfeuszowi przypadł Dumat. Uważano, że jego ród był przeciętny, a samego Sethiusa uznawano również za przeciętnego, choć on sam miał na to inne zdanie - wierzył, że zasługuje na więcej. Według jednego z jego niewolników, którego słowa w jakiś sposób utrwaliły się w Pustce, Magister nigdy nie był okrutnym człowiekiem, ale osłabienie świątyń i utrata jego wyznawców wywołały strach w jego sercu i wraz z innymi omawiał sposoby przywrócenia tradycji Dawnych Bogów w Imperium Tevinter.

Gdy Dumat zaczął szeptać do Sethiusa w swoich snach, obiecując wznieść go do boskości, jeśli wkroczy do Pustki i zdobędzie Złote Miasto, mężczyzna usłuchał wezwania. Nie mogąc samodzielnie dokonać tego niezwykłego wyczynu, wezwał na pomoc pozostałych sześciu magistrów Starych Bogów. Jako, że tylko jeden z nich miał zostać wyniesiony do boskości, spiskowali przeciwko sobie nawzajem o władzę, ukrywali swoją tożsamość i przyjmowali pseudonimy, aby się chronić. Sethius przyjął imię Koryfeusz tudzież Dyrygent Chóru Ciszy, przewodząc Syderycznym Magistrom, koordynując ich wysiłki w celu osiągnięcia magicznego wyczynu, jakiego nigdy wcześniej nie dokonano w historii ludzkości.

Magistrom udało się fizycznie wejść do Pustki w -395 Starożytności; zaklęcie podobno wymagało dwóch trzecich lyrium w Imperium Tevinter i krwi kilkuset niewolników, prawdopodobnie elfów, ponieważ Koryfeusz wierzył, że dawne elfy były związane z Pustką.

Według tradycji Zakonu, kiedy Syderyczni magistrowie wkroczyli do Złotego Miasta, ich duma i pragnienia zepsuły je, zamieniając je w czerń. Stwórca, zasiadając na swoim tronie w Złotym Mieście, strącił ich i odwrócił się od swoich dzieci. Jednak według Koryfeusza Złote Miasto było już czarne gdy do niego dotarli, a tron był pusty. Z tego powodu, Magister wierzył, że Stwórca tak naprawdę nigdy nie istniał.

Po upadku w -395 Starożytności, Koryfeusz pozostawał w stanie uśpienia, dopóki nie obudził się w następstwie Pierwszej Plagi w -191 Starożytności. Szarzy Strażnicy odkryli kilka mrocznych pomiotów zdolnych do myślenia i mowy oraz niezwykle potężnej magii, a także zdolnych do dowodzenia i przewodzenia częściom hordy mrocznych pomiotów nawet pod nieobecność Arcydemona. Szary Strażnik, Sashamiri, działając na rozkaz Komendanta Farele'a, zastawił pułapkę w wieży na Głębokich Ścieżkach pod Górami Vimmark, aby schwytać najpotężniejszego z tych stworzeń - Koryfeusza. Użył krwi Dumata, którego szczątki przechowywano w Twierdzy Weisshaupt, żeby schwytać Magistra. Zniszczono szczątki Dawnego Boga, żeby chronić wiedzę na temat zaklęcia, które pozwoliło schwytać Magistra.

Szarzy Strażnicy początkowo mieli nadzieję, że uda im się użyć Koryfeusza jako broni przeciwko mrocznym pomiotom, ale przesłuchanie okazało się daremne, ponieważ każda istota w jego pobliżu została w tajemniczy sposób owładnięta jego wpływem. Koryfeusz używał pewnego rodzaju Powołania podobnego do tego emitowanego przez Dawnych Bogów, które przyciąga zarówno mroczne pomioty, jak i członków Szarej Straży do jego więzienia. Kiedy stało się jasne, że żadna osoba nie może stanąć w jego obecności bez ulegania jego wpływowi (co uniemożliwia kontrolowanie lub zabicie go), Komendant Daneken kazał zapieczętować więzienie, aby uwięzić Koryfeusza na zawsze.

We wczesnych latach Wieku Smoka pieczęcie trzymające Przedwiecznego w zamknięciu zaczęły słabnąć. Skoro żaden członek Szarej Straży nie mógł bezpiecznie zbliżyć się do więzienia, Komendant Larius zwrócił się do fereldeńskiego apostaty o imieniu Malcolm Hawke i zmusił go do użycia magii krwi, aby wzmocnić pieczęcie wewnątrz więzienia, jeszcze przed założeniem Zakonu.

Udział[]

Dragon Age II[]

Kiedy Hawke przybywa do Vimmarku, spotyka Janekę, która chce wykorzystać Koryfeusza jako broń w walce z Plagą, podczas gdy były komendant Szarych Larius chce go zabić, zanim ucieknie z więzienia dzięki słabnącym pieczęciom. Koniec końców zostaje oswobodzony, a po krótkiej rozmowie skonfundowany atakuje Hawke’a i jego sojuszników. Podczas pierwszego spotkania z Hawkiem domaga się, żeby wszyscy obecni złożyli mu szacunek należy osobie z jego statusem, nie zdając sobie sprawy, że Wolne Marchie już od wieków nie należą do Tevinteru.

Chociaż Hawke’owi udaje się pokonać Koryfeusza, temu udaje się przeżyć dzięki opętaniu skażonego ciała Lariusa lub Janeki, korzystając z mocy podobnej do tej, jaką posiadają arcydemony, mogące posiąść ciało najbliższego pomiota, jeśli to nie Strażnik zada śmiertelny cios.

Dragon Age: Inkwizycja[]

Koryfeusz zyskuje na swoje usługi Venatori, liczne demony, dotkniętych spaczeniem Szarych Strażników i czerwonych templariuszy. Kontroluje smoka czerwonego lyrium, a jego wyznawcy nazywają go Przedwiecznym.

Podczas zorganizowanego przez Zakon konklawe w Świątyni Świętych Prochów przy pomocy Szarych Strażników więzi Boską Justynię V i niszczy ją, aby wzmocnić starożytny elfi artefakt zwany Kulą Zniszczenia, chcąc zyskać dość mocy, aby ponownie wejść do Czarnego Miasta i zostać bogiem. Rytuał zostaje zakłócony przez Inkwizytora, który przypadkiem zdobywa Kotwicę pozwalającą kontrolować wejścia do Pustki. Prowadzi to do wybuchu, w którym giną uczestnicy konklawe, a na niebie pojawia się Wyłom.

Jeżeli zwerbowano templariuszy: Inkwizytor z pomocą nowych sojuszników zamyka Wyłom, co doprowadza Koryfeusza do furii. Bohater odebrał mu również możliwość zaopatrzenia się w templariuszy. Przedwieczny postanawia zaatakować Azyl z pomocą Calpernii i Venatori.

Jeżeli zwerbowano zbuntowanych magów: Inkwizytor z pomocą nowych sojuszników zamyka Wyłom, co doprowadza Koryfeusza do wściekłości, zwłaszcza, że Bohater odebrał mu również magów. Przedwieczny postanawia zaatakować Azyl z pomocą Raleigha Samsona i czerwonych templariuszy.

Koryfeusz w pewnym momencie przywołuje swojego smoka, by zwycięstwo było po jego stronie. Bestia pali wszystkich i wszystko na swojej drodze w Azylu. Zmusza to Inkwizycję do wycofania się w głąb osady. W końcu, Inkwizytor postanawia poświęcić siebie, by odwrócić uwagę Przedwiecznego i zyskać czas dla mieszkańców Azylu. W ten sposób, Koryfeusz osobiście przybywa na pole bitwy i wychodzi z płomieni, stając oko w oko z Inkwizytorem. Nakazuje Bohaterowi uklęknąć i poznać to, czym tylko udawał, że jest. Przedwieczny zauważa, że niczego nie żąda od głównego protagonisty, bo ten nic mu dać nie może, ale nawet to go nie powstrzyma. Wyjawia, że przybył po Kotwicę, której proces odbierania zacznie się natychmiast. W tym momencie, Przedwieczny za pomocą magii stara się wyrwać znamię Inkwizytora. W trakcie procesu, Koryfeusz mówi, że to wszystko wina Bohatera, który zakłócił rytuał planowany od lat i zamiast zginąć, ukradł to, co było jego celem. Dodaje, że nie ma pojęcia, jak główny protagonista przetrwał, ale jego „znamię”, którym wymachuje ku szczelinom zostało stworzone właśnie przez Przedwiecznego, by uderzyć w same niebiosa. Ze złością stwierdza, że Inkwizytor miał czelność wykorzystać Kotwicę, by odczynić jego dzieło. Zniecierpliwiony Przedwieczny, brutalnie chwyta głównego protagonistę i podnosi do góry widząc, że proces odbierania znamienia nie przechodzi pomyślnie. Wyjawia Inkwizytorowi, że kiedyś wtargnął do Pustki w cudzym imieniu, by osobiście służyć Dawnym Bogom. Jednak znalazł tylko chaos i zepsucie, a także szepty martwych. Wyznaje, że przez tysiąc lat czuł się zagubiony, ale teraz się to skończyło, bo umocnił w sobie wolę, by powrócić pod własnym imieniem celem bronienia podupadłego Imperium Tevinter i naprawienia tego splugawionego świata. Proponuje, by Inkwizytor modlił się o jego pozytywny rezultat działań, ponieważ widział tron bogów i był on pusty. Koryfeusz w końcu puszcza głównego protagonistę i z zażenowaniem stwierdza, że Kotwica jest trwała, ponieważ ingerencja Bohatera ją zepsuła. Przedwieczny akceptuje to i mówi, że zacznie od nowa. Stwierdza, że znajdzie inny sposób, by dać temu światu naród i boga, na którego zasługują. Natomiast zauważa, że nie zdzierży nawet nieświadomego rywala i wyjawia Inkwizytorowi, że musi umrzeć. Bohater zauważa, że uciekinierzy dają mu sygnał, wystrzeloną, ognistą strzałą. Wykorzystuje okazję i wypuszcza z katapulty pocisk, który wywołuje olbrzymią lawinę ku zdziwieniu Koryfeusza. Przedwieczny wycofuje się z pomocą swojego smoka, który transportuje go w bezpieczne miejsce.

Kiedy Inkwizytorowi udaje się pokrzyżować szyki Koryfeusza, chcącego zdobyć armię demonów i zdestabilizować Cesarstwo Orlais, ten ostatecznie według Morrigan decyduje się skoncentrować wszystkie wysiłki na poszukiwaniu eluvianu – elfiego artefaktu mieszczącego się w Świątyni Mythal w Dziczy Arbor żeby móc wejść cieleśnie do Pustki. Okazuje się jednak, że wcale nie chodzi o ten magiczny artefakt, lecz celem Magistra jest Studnia Smutków, która oferuje starożytną wiedzę. Koryfeusz zostaje zabity przez strażnika Świątyni Mythal, odradza się jednak w ciele pobliskiego Strażnika. Energia życiowa Magistra jest w stanie przeskakiwać do dowolnego stworzenia dotkniętego Plagą.

Inkwizytorowi i Morrigan udaje się dotrzeć do Studni Smutków i wypić z niej, przez co eluvian, pozwalający fizycznie wejść do Pustki, staje się dla Koryfeusza bezużyteczny.

Po przetrzebieniu jego armii przez siły Inkwizycji, Koryfeusz powraca do Świątyni Świętych Prochów w desperackiej próbie ponownego otwarcia Wyłomu. Gdy na miejsce przybywa Inkwizytor, Koryfeusz sprawia, że świątynia unosi się w powietrze, odcinając przeciwnikom drogę ucieczki. Twierdzi, że Stwórca nie istnieje i uwolni wszystkich od kłamstwa, w którym żyją. Nazywa Inkwizytora złodziejem, który znalazł się w złym miejscu i czasie. Kiedy smok przedwiecznego rzuca się na głównego protagonistę, bestia zostaje zaatakowana przez innego smoka, którym jest Morrigan jeżeli skorzystała z mocy Studni Smutków, tym samym zmuszając Koryfeusza do stawienia czoła w walce. Magister zostaje pokonany i nie może odrodzić się w innym ciele skażonym Plagą, ponieważ jego smok został pokonany. Inkwizytor używa Kuli Zniszczenia i Kotwicy do ponownego zamknięcia Wyłomu, a następnie wygnania Koryfeusza do Pustki, niszcząc przy tym jego ciało.

Ciekawostki[]

• Pokonanie Koryfeusza w Dziedzictwie odblokowuje osiągnięcie „Dyrygent”. W klasycznym języku greckim κορυφαῖος (korypháios) oznacza „dyrygenta chóru”, co może tłumaczyć nazwę osiągnięcia. Obecnie w języku angielskim słowo „koryfeusz” poza dyrygentem oznacza „przywódcę grupy”, zaś w języku polskim „wybitną jednostkę”.
• Chociaż przez wieki był uśpiony, mógł komunikować się ze skażonymi istotami, w tym Strażnikami. Spowodowało to zaniepokojenie u Lariusa i Andersa, jednak Bethany i Carver zadają się na to nie reagować.
• Magistrowie wodzeni przez Dumata szukali „złotego światła”, zaś Dawny Bóg za wejście do Złotego Miasta obiecał im boskie moce. Po wejściu do Pustki okazało się jednak – jak twierdzi Koryfeusz – miasto było już czarne i spaczone, co kłóci się z wierzeniami Zakonu, że to tevinterscy magistrowie spaczyli Złote Miasto, zamieniając je w Czarne Miasto. Nie zmienia to jednak tego, że to Koryfeusz i inni magistrowie stali się pierwszymi mrocznymi pomiotami.
• Koryfeusz opisywany jest jako nieustępliwy, ambitny i ponad miarę arogancki. Jest uosobieniem arogancji i wierzy, że jego działania nie jest w stanie pojąć żadna inna istota.
• Przed staniem się mrocznym pomiotem był magistrem reprezentującym ród Amladaris w Imperialnym Senacie.
• Chociaż twierdzi, że nie wierzy w żadnych bogów, zarówno podczas walki z Hawkiem, jak i Inkwizytorem, wzywa na pomoc swoich dawnych smoczych panów.

Galeria[]

Zobacz też[]

• Kodeks: Koryfeusz (Inkwizycja)

Mroczne pomioty
Plagi	Pierwsza · Druga · Trzecia · Czwarta · Piąta
Stworzenia	Pospolite	Arcydemony · Dzieci · Emisariusze · Genloki · Ghule · Hurloki · Matki lęgu · Ogry · Wrzeszczoty
	Siedmiu	Architekt · Koryfeusz
Dawni Bogowie	Dumat · Zazikel · Toth · Andoral · Urthemiel · Razikale · Lusacan
Zobacz też	Czerwone lyrium · Głębokie Ścieżki · Legion Umarłych · Skażenie · Szarzy Strażnicy