Oh my god! Cleopatra en Frankenstein (Mellor’s debuut) was geweldig goed en had een prachtige cover, de lat lag dus hoog, mijn verwachtingen waren gespannen; én: Blue Sisters is nog beter en heeft een nog mooiere cover! Wow! Had niet gedacht dat dat mogelijk was.

Mellors heeft een heel eigen stijl van schrijven. Niet iedereen was een even grote fan van haar debuut als ik, al werd het wel een gigantische bestseller. Die eigen stijl viel me de eerste pagina’s in dit boek even op, ik bedacht toen dat de mensen die niet zo laaiend waren over het vorige boek zich misschien stoorden aan die stijl? Maar na pagina 13 was ik vertrokken, hals over kop verliefd én verslaafd.

Blue Sisters gaat, zoals de titel al weggeeft, over 4 zussen die na het overlijden van zus Nicky moeten leren leven me dat verlies én met hun nieuwe vorm: 3 zussen in plaats van vier. Hoofdstuk voor hoofdstuk komen we, zus per zus meer te weten over hen allemaal, over hun heden en verleden, samen en apart.

Bonnie, die bokst, is mijn favoriete zus. Ik kreeg er zin van om zelf te gaan boksen, net als Mellors trouwens. Maar ook Lucky (model) en Avery (advocaat) stalen mijn hart. Het feit dat het verhaal vanuit de drie zussen wordt verteld - die ook nog eens elk op een andere plek wonen - maakt het extra boeiend.

Mellors heeft de gave om personen, dialogen, locaties,… alles dat ze beschrijft, voor je ogen tot leven te laten komen. De zussen worstelen, vallen, staan weer op. Ze maken fouten (grote fouten), doen domme dingen (gevaarlijke ook) maar net dat maakt ze zo herkenbaar. En je gaat daardoor des te meer van hen houden.

Blue Sisters gaat over pijn, verdriet, rouw, verslaving, drugs, seks, overspel, ouderschap, familietrauma’s, buitenzwemmen, verlangen, opgroeien, jezelf verliezen en weer terugvinden. Het is een ode aan het leven zelf, boordevol liefde en hoop. Ik hou van dit boek en heb spijt dat ik het uit heb. Mellorsfan! Duimen dat een volgend boek niet lang op zich laat wachten.