demata
 Gwelet ivez : démâta
|
Brezhoneg
Etimologiezh
- Eus demat hag -a. Meneget gant skouerioù e w:Geriadur Istorel ar Brezhoneg.
Verb
demata /deˈmatːa/
- Lavarout demat.
- Demata un den : lavarout demat dezhañ.
- Ho temata a rann, Aotrou, euz e greiz va cʼhaloun, hag ho pedi a rann da gredi ez oun gant doujanz hag azaouez ho servicher vuel. — (Ao. beleg Herri, lizher eus ar 17 a viz Here 1843 da Ivon ar Moal, embannet e Gwalarn, niv. 136-137, Mae-Mezeven 1941, p. 406)
- Demata a rejomp an holl hag ez ajomp da azezañ ouzh un daol vihan, e korn ar sal, goude bezañ pedet ar mestr da servijañ deomp bep a vanne. — (Yeun ar Gow, Al Laer en Ti-post, Al Liamm niv. 96, Genver-C'hwevrer 1963, p. 5.)
- Hep kemerout amzer d’e zemata, e cʼhoulennas outañ, trubuilhet holl, petra e oa deuet an anduilhenn da vezañ. — (Yeun ar Gow, Anduilhenn an Urcher, in Kontadennoù Kernev - Levrenn 1, Al Liamm, 1998, p. 186)