Ерней Копітар: Розніца паміж версіямі

Ерней Копітар
Ерней Копітар
	славенск.: Jernej Bartol Kopitar
Дата нараджэння	23 жніўня 1780[…]
Месца нараджэння	Рэпне[d], Municipality of Vodice[d], Славенія;
Дата смерці	11 жніўня 1844[…] (63 гады)
Месца смерці	Вена, Аўстрыйская імперыя[…];
Месца пахавання	Navje[d];
Грамадзянства	Аўстрыйская імперыя;
Род дзейнасці	мовазнавец, бібліятэкар, пісьменнік, перакладчык, славіст, філолаг, censor
Навуковая сфера	лінгвістыка, славістыка
Месца працы	Пецярбургская акадэмія навук;
Член у	Таварыства сербскай славеснасці[d]; Пецярбургская акадэмія навук; Расійская акадэмія навук; Пруская акадэмія навук; Кракаўскае навуковае таварыства[d];
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Актуальная версія на 22:30, 30 мая 2024

Ерней (Варфаламей) Копітар (славен. Jernej Bartol Kopitar; 21 жніўня 1780, Рэпне — 11 жніўня 1844, Вена) — славенскі лінгвіст, адзін з заснавальнікаў славістыкі.

Біяграфія

Скончыўшы гімназію ў Любляне, Копітар стаў гувернёрам у доме Зігмунда Цойза, а ў 1808 годзе пераехаў у Вену, дзе заняўся вывучэннем юрыспрудэнцыі, а таксама славянскіх моў. Працаваў у Венскай прыдворнай бібліятэцы бібліятэкарам, а пасля дырэктарам і цэнзарам па выданнях на новагрэчаскай і славянскіх мовах.

У 1808 году Копітар апублікаваў першую граматыку славенскай мовы, Slovnica slovanskega jezika na Kranjskem, Koroškem in Štajerskem («Граматыка славянскай мовы Краіны, Карынціі і Штырыі»). Ён таксама выдаў зборнік Glagolita Clozianus (1836), у які ўвайшлі так званыя «Брыжынскія (Фрэйзінгенскія) урыўкі» (славен. Brižinski spomeniki), найстаражытны вядомы тэкст на славенскай і першы тэкст, напісаны на славянскай мове лацінкай, з перакладам і каментарыямі. Высунуў тэорыю аб паннонскім паходжанні царкоўнаславянскай мовы, пасля адхіленая навуковай супольнасцю. Займаўся лексікаграфіяй, рэфармаваннем алфавіту, складаннем падручнікаў, зборам фальклору і асветніцкай дзейнасцю. Дзякуючы яго намаганням у 1817 годзе ў люблянскім ліцэі адкрылася кафедра славенскай мовы. Копітар падтрымліваў сяброўскія адносіны з Вукам Караджычам і дапамагаў яму ў працы над стварэннем літаратурнай сербскай мовы, нягледзячы на тое, што ў бытнасць цэнзарам Венскай бібліятэкі адмовіўся прапусціць кнігу Караджыча аб паразе Першага Сербскага паўстання. Копітар таксама ўпершыню адзначыў падабенства паміж няроднаснымі мовамі Балканаў.

Зноскі

↑ https://de.wikisource.org/wiki/BLK%C3%96:Kopitar,_Bartholom%C3%A4us
↑ https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Grave_of_Jernej_Kopitar_at_Navje_park_in_Ljubljana,_Slovenia.jpg
↑ ^а ^б Dr. Constant v. Wurzbach Kopitar, Bartholomäus // Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich: enthaltend die Lebensskizzen der denkwürdigen Personen, welche seit 1750 in den österreichischen Kronländern geboren wurden oder darin gelebt und gewirkt haben — Wien: 1856. — Т. 12. — S. 437.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q25856"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q665807"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q88869088"></a>
↑ ^а ^б ^в ^г http://tnk.krakow.pl/czlonkowie/kopitar-jernej/ Праверана 30 жніўня 2022.
↑ Slovenska biografija — Znanstvenoraziskovalni center Slovenske akademije znanosti in umetnosti. — ISSN 2350-5370
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q15975890"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q15977604"></a>

Літаратура

БЭ ў 18 тамах. Т.8, Мн., 1999, С.413

Спасылкі

Профіль Варфаламея (Барталамеуса) Копітара на афіцыйным сайце РАН

[_e287d6d2ef039acc-1] ttps://de.wikisource.org/wiki/BLK%C3%96:Kopitar,_Bartholom%C3%A4us

[_bd2bb7fa922513da-2] ttps://commons.wikimedia.org/wiki/File:Grave_of_Jernej_Kopitar_at_Navje_park_in_Ljubljana,_Slovenia.jpg

[_d26929068066cbdc-3] а ^б Dr. Constant v. Wurzbach Kopitar, Bartholomäus // Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich: enthaltend die Lebensskizzen der denkwürdigen Personen, welche seit 1750 in den österreichischen Kronländern geboren wurden oder darin gelebt und gewirkt haben — Wien: 1856. — Т. 12. — S. 437.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q25856"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q665807"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q88869088"></a>

[_5df7350a6d150ca5-4] а ^б ^в ^г http://tnk.krakow.pl/czlonkowie/kopitar-jernej/ Праверана 30 жніўня 2022.

[_b73c49591bf589a5-5] Slovenska biografija — Znanstvenoraziskovalni center Slovenske akademije znanosti in umetnosti. — ISSN 2350-5370
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q15975890"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q15977604"></a>

[1]

@@ Радок 25: / Радок 25: @@
 Скончыўшы гімназію ў [[Любляна|Любляне]], Копітар стаў гувернёрам у доме Зігмунда Цойза, а ў [[1808]] годзе пераехаў у Вену, дзе заняўся вывучэннем юрыспрудэнцыі, а таксама славянскіх моў. Працаваў у Венскай прыдворнай бібліятэцы бібліятэкарам, а пасля дырэктарам і цэнзарам па выданнях на новагрэчаскай і славянскіх мовах.
-У 1808 году Копітар апублікаваў першую граматыку [[славенская мова|славенскай мовы]], Slovnica slovanskega jezika na Kranjskem, Koroškem in Štajerskem («Граматыка славянскай мовы Краіны, Карынціі і Штырыі»). Ён таксама выдаў зборнік Glagolita Clozianus (1836), у які ўвайшлі так званыя «Брыжынскія (Фрэйзінгенскія) урыўкі» (славен. Brižinski spomeniki), найстаражытны вядомы тэкст на славенскай і першы тэкст, напісаны на славянскай мове лацінкай, з перакладам і каментарыямі. Высунуў тэорыю аб паннонскім паходжанні [[царкоўнаславянская мова|царкоўнаславянскай мовы]], пасля адхіленая навуковай супольнасцю. Займаўся лексікаграфіяй, рэфармаваннем алфавіту, складаннем падручнікаў, зборам фальклору і асветніцкай дзейнасцю. Дзякуючы яго намаганням у 1817 годзе ў люблянскім ліцэі адкрылася кафедра славенскай мовы. Копітар падтрымліваў сяброўскія адносіны з [[Вук Караджыч|Вукам Караджычам]] і дапамагаў яму ў працы над стварэннем літаратурнай сербскай мовы, нягледзячы на тое, што ў бытнасць цэнзарам Венскай бібліятэкі адмовіўся прапусціць кнігу Караджыча аб паразе Першага Сербскага паўстання. Копітар таксама ўпершыню адзначыў падабенства паміж няроднаснымі мовамі Балканаў.
+У 1808 году Копітар апублікаваў першую граматыку [[славенская мова|славенскай мовы]], Slovnica slovanskega jezika na Kranjskem, Koroškem in Štajerskem («Граматыка славянскай мовы Краіны, Карынціі і Штырыі»). Ён таксама выдаў зборнік Glagolita Clozianus (1836), у які ўвайшлі так званыя «Брыжынскія (Фрэйзінгенскія) урыўкі» (славен. Brižinski spomeniki), найстаражытны вядомы тэкст на славенскай і першы тэкст, напісаны на славянскай мове лацінкай, з перакладам і каментарыямі. Высунуў тэорыю аб паннонскім паходжанні [[царкоўнаславянская мова|царкоўнаславянскай мовы]], пасля адхіленая навуковай супольнасцю. Займаўся лексікаграфіяй, рэфармаваннем алфавіту, складаннем падручнікаў, зборам фальклору і асветніцкай дзейнасцю. Дзякуючы яго намаганням у 1817 годзе ў люблянскім ліцэі адкрылася кафедра славенскай мовы. Копітар падтрымліваў сяброўскія адносіны з [[Вук Караджыч|Вукам Караджычам]] і дапамагаў яму ў працы над стварэннем літаратурнай сербскай мовы, нягледзячы на , што ў бытнасць цэнзарам Венскай бібліятэкі адмовіўся прапусціць кнігу Караджыча аб паразе Першага Сербскага паўстання. Копітар таксама ўпершыню адзначыў падабенства паміж няроднаснымі мовамі Балканаў.
 {{зноскі}}