Прагляд зыходнага тэксту старонкі Гісторыя Слуцка

Вам не дазволена правіць гэту старонку, з-за наступнай прычыны:
Ваш IP-адрас у дыяпазоне, які быў заблакаваны на ўсіх вікі-праектах Фонда Вікімедыя.
Блакіроўка была зроблена ‪EPIC‬. Названая прычына: Open proxy/Webhost: See the help page if you are affected.
Пачатак блакіроўкі: 11:48, 2 ліпеня 2024
Канец блакіроўкі: 11:48, 2 ліпеня 2025
Ваш бягучы IP-адрас - 206.189.44.186, а заблакаваны дыяпазон - 206.189.32.0/20. Калі ласка, уключайце ўсе гэтыя падрабязнасці ў свае звароты.
Калі вы лічыце, што былі заблакаваны па памылцы, вы можаце знайсці дадатковую інфармацыю і інструкцыі на старонцы Недапушчальнасць выкарыстання адкрытых проксі-сервераў глабальных правіл.
У адваротным выпадку, каб абмеркаваць блакіроўку, калі ласка, звярніцеся з запытам пра перагляд на МетаВікі або адпраўце электроннае паведамленне ў чаргу VRT stewards па адрасе stewards@wikimedia.org, уключаючы ўсе вышэйпералічаныя дэталі.
Можна бачыць і капіраваць зыходны тэкст гэтай старонкі:
[[Файл:Sluckaja Fartecyja Fuerstenhoff.jpg|thumb|250px|План Слуцкай крэпасці]]

'''[[Слуцк]]''' — старажытны [[Магдэбургскае права|магдэбургскі]] [[горад]], цэнтр [[Слуцкае княства|гістарычнага рэгіёна]] (частка [[Новагародскі павет|Наваградчыны]]), колішняя рэзідэнцыя князёў [[Алелькавічы|Алелькавічаў]]. У часы [[Радзівілы|Радзівілаў]] горад стаў цэнтрам вытворчасці [[Слуцкі пояс|шаўковых паясоў]], аднаго з сімвалаў [[беларусы|беларусаў]]. У 1920 годзе ў ваколіцах Слуцка адбылося [[Слуцкае паўстанне|ўзброенае выступленне ў абарону незалежнасці Беларусі]]. Да нашага часу захаваліся [[барока|барочныя]] [[Свята-Міхайлаўская царква (Слуцк)|царква Святога Міхала Арханёла]] і [[Касцёл Святога Антонія Падуанскага і кляштар бернардзінцаў (Слуцк)|жылы корпус кляштара бернардзінцаў]], [[класіцызм|класіцыстычныя]] будынкі [[Будынак дваранскага сходу (Слуцк)|дваранскага сходу]], [[Слуцкая гімназія|кальвінскай гімназіі]]. Сярод мясцовых славутасцей вылучаліся [[Слуцкія замкі|гарадскія ўмацаванні]] з трыма мураванымі брамамі, {{нп3|Спіс помнікаў архітэктуры Вялікага Княства Літоўскага, зруйнаваных уладамі Расійскай імперыі|зруйнаваныя расійскімі ўладамі|be-tarask|Сьпіс помнікаў архітэктуры Вялікага Княства Літоўскага, зруйнаваных уладамі Расейскай імпэрыі}}, а таксама [[Слуцкі Троіцкі манастыр|царква Святой Тройцы]], [[Касцёл Святога Антонія Падуанскага і кляштар бернардзінцаў (Слуцк)|касцёл Святога Антонія]], [[Кальвінскі збор (Слуцк)|кальвінскі збор]] і [[Слуцкая халодная сінагога|сінагога]], помнікі архітэктуры XVII—XIX стагоддзяў, {{нп3|Спіс помнікаў гісторыі і архітэктуры Беларусі, зруйнаваных уладамі СССР|зруйнаваныя савецкімі ўладамі|be-x-old|Сьпіс помнікаў гісторыі і архітэктуры Беларусі, зруйнаваных уладамі СССР}}. Акрамя таго, у горадзе знаходзілася вялікая колькасць помнікаў драўлянай сакральнай архітэктуры часоў [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]].

[[Файл:Słucak, Trajčany. Слуцак, Трайчаны (XVII).jpg|thumb|250px|Траецкая царква. Абраз XVII ст.]]

== Ранняе Сярэдневякоўе ==
[[Файл:Słucak, Spaskaja. Слуцак, Спаская (1648-49).jpg|thumb|250px|Царква, XVII ст.]]

Першай пісьмовай згадкай Слуцка традыцыйна лічыцца запіс у «[[Аповесць мінулых часоў|Аповесці мінулых часоў]]»: ''«В лѣто {{падказка|6624|Летазлічэнне ад сатварэння свету ў Зорным Храме.|Старажытнаславянскі каляндар}}. Приходи [[Уладзімір Манамах|Володимеръ]] на [[Глеб Усяславіч|Глѣба]]; Глѣбъ бо бѧше воевалъ [[Дрыгавічы|Дрѣговичи]] и Случескъ пожегъ…»''<ref name="amh">[http://www.pushkinskijdom.ru/Default.aspx?tabid=4869#_ednref598 Повѣсть временныхъ лѣт черноризца Федосьева манастыря Пачерьскаго]</ref>. Між тым, у розных гістарычных крыніцах існуюць упамінанні Слуцка раней за 1116 год, якія не маюць спасылак на дакументы: паводле звестак кіева-пячэрскага архімандрыта [[Іосіф Трызна|Іосіфа Трызны]] (XVII ст.), [[Уладзімір Святаславіч]] надаў [[Тураўская і Мазырская епархія|Тураўскай епархіі]] ў 1005 годзе разам з іншымі гарадамі і Слуцк{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=3—6}}.

Магчыма, каля 1020-х гадоў у абмен на ваенную падтрымку [[Кіеўская Русь|Кіева]] [[Полацкае княства|Полацкаму княству]] былі перададзены Менск з акругай, праз што Слуцк надоўга стаў памежным фарпостам [[Тураўскае княства|Тураўскай воласці]], што цягам двух наступных стагоддзяў вызначала яго сувязі.

У пачатку [[XII стагоддзе|ХІІ]] стагоддзя Слуцк з наваколлямі некалькі разоў ваяваў [[Глеб Усяславіч|Глеб Менскі]], але беспаспяхова.

У 1149 годзе [[Юрый Далгарукі]] перадаў Слуцк (''«и Случеск, и [[Клецк|Клеческ]], и вси [[Дрыгавічы|Дрегвиче]]»'') [[Князі чарнігаўскія|чарнігаўскаму князю]] [[Святаслаў Ольгавіч|Святаславу Ольгавічу]].

У 1160 годзе Слуцк стаў сталіцай [[удзельнае княства|удзельнага]] [[Слуцкае княства (Тураўская зямля)|Слуцкага княства]], першым князем якога быў [[Уладзімір Мсціславіч]], унук [[Уладзімір Манамах|Уладзіміра Манамаха]]. Яго княжанне доўжылася два гады, пасля чаго яго зрынула кааліцыя князёў, ачоленых [[Расціслаў Мсціславіч|Расціславам Мсціславічам]]: ''«Рюрик и [[Святаполк Юр’евіч|Святополк Гюргевичь Туровьским]] и [[Святаслаў Усеваладавіч|Святослав Всеволодович]] с братомъ Ярославом и съ Олгомъ Святославичем и с Володимиричемъ и съ [[Ізяславічы Полацкія|Кривьскими князьми]] идоша къ Случьску»''. На кароткі час Слуцкае княства ўвайшло ў склад Тураўскага, але ў 1190-я гады канчаткова адасобілася ад іншых{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=3—6}}.

== Вялікае Княства Літоўскае ==
[[Файл:Słuckaja ratuša. Слуцкая ратуша (J. Radzivił, 1640-45).jpg|thumb|250px|злева|Праект ратушы, 1650 г.]]

У першай палове XIV стагоддзя разам з іншымі землямі сучаснай Беларусі ў склад [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]] ўвайшло і [[Слуцкае княства]]. [[Уладзімір Альгердавіч]], брат [[Ягайла|Ягайлы]], замест [[Кіеўскае княства|Кіеўскага княства]] атрымаў меней значнае Слуцкае. [[Алелькавічы]], нашчадкі Уладзіміра Альгердавіча, валодалі княствам у 1395—1612 гадах{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=3—6}}.

[[Файл:Słucak, Uścinaŭskaja. Слуцак, Усьцінаўская (XVIII).jpg|thumb|250px|Вуліца Усцінаўская. Касцёл і кляштар бернардзінцаў]]

У XV стагоддзі Слуцк стаў адным з буйных феадальных [[Горад|гарадоў]]. Ён меў [[Слуцкія замкі|Верхні, Ніжні і Новы замкі]]. Узрасла яго роля і ў палітычным жыцці Вялікага Княства Літоўскага. Так, у 1433 годзе горад быў цэнтрам выступлення незадаволеных феадалаў супраць вялікага князя [[Жыгімонт Кейстутавіч|Жыгімонта Кейстутавіча]]{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=7—9}}. У 1481 годзе тут спланавалі і распачалі выступленне ўжо супраць [[Казімір IV Ягелончык|Казіміра Ягайлавіча]]{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=7—9}}.

У грамаце 1441 года [[Вялікія князі літоўскія|вялікі князь]] [[Казімір IV Ягелончык|Казімір]] пералічыў 15 найбольш буйных гарадоў Вялікага Княства Літоўскага, сярод якіх значыўся і Слуцк. 21 красавіка 1441 года трэцім з га��адоў сучаснай Беларусі яму надалі [[Магдэбургскае права|права на самакіраванне]]<ref>{{Артыкул|загаловак=Даты, падзеі, людзі|выданне=[[Звязда (газета)|Звязда]]|тып=газета|год=21 красавіка 2012|нумар=[http://old.zviazda.by/ru/archive/?idate=2012-04-21 79 (27194)]|старонкі=[http://old.zviazda.by/a2ttachments/96379/21kras-8.indd.pdf 8]|issn=1990-763x}}</ref>. Слуцк таксама стаў першым прыватнаўласніцкім горадам, які атрымаў Магдэбургскае права, бо ўсе папярэднія знаходзіліся ў дзяржаўнай уласнасці. Органам самакіравання з’яўляўся [[магістрат]], ачолены [[войт]]ам і [[бурмістр]]амі{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=7—9}}.

У 1502 годзе адбыўся першы набег татараў на Слуцк. Князь Сямён Алелькавіч з ваяводзічам падольскім [[Ян Бучацкі|Янам Бучацкім]] разбілі загон татараў колькасцю 150 чалавек (паводле звестак [[Хроніка літоўская і жамойцкая|Хронікі Літоўскай і Жамойцкай]] — 1500)<ref name="nabegi">[[Уладзімір Канановіч|Канановіч У.]], ''[http://slutsk-city.narod.ru/KrimN.html Набегі крымскіх татар на Случчыну]{{Недаступная спасылка}}''</ref> на рацэ [[Уша (прыток Бярэзіны)|Ушы]] пад [[Бабруйск]]ам{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=10—11}}. У [[Хроніка Быхаўца|Хроніцы Быхаўца]] ёсць звесткі на гэты конт:
{{пачатак цытаты}}
Тою ж восенню прыйшла вестка каралю Аляксандру, што татары, перайшоўшы раку Прыпяць, ваююць па валасцях. І кароль напісаў да князя Сямёна Міхайлавіча Слуцкага і паслаў яму на дапамогу ваяводзіча падольскага Яна Бучацкага, а з ім дваран сваіх літоўскіх ды рускіх і [[рацы|рацаў]] нямала. Князь жа Сямён Слуцкі з панам ваяводзічам і з усімі вышэйназванымі дваранамі гналіся за татарамі і дагналі некаторых за Бабруйскам, за шэсць міль ад горада, на рацэ Ушы. Было іх толькі паўтараста. І, дагнаўшы, пабілі іх і назад вярнуліся.

{{Арыгінальны тэкст||Toie że oseni pryde west korolu Alexandru, iże tatarowe, pereszedszy reku Prypiat, wojuiut po wołostem. Korol że pisał do kniazia Semena Michayłowicza Słuckoho, y posłał k nemu na pomocz wojewodycza podolskoho pana Jana Buczackoho, a s nim dworan swoich litowskich y ruskich y racow nemało; kniaź Semen że Słucki z panom wojewodyczom y so wsimi wyszereczennymi dworany honili za tatary y dohnali ich nemnohich za Bobruyskom w szesty milach, na rece na Usze; było ich tolko pułtorasta.}}
{{канец цытаты|крыніца=[[Хроніка Быхаўца]], [http://litopys.org.ua/psrl3235/lytov10.htm частка трэцяя]}}

[[Файл:Słucak-Basłavičy, Symonaŭskaja. Слуцак-Баславічы, Сымонаўская (1869).jpg|міні|Царква Святога Сімяона]]

5 жніўня 1506 года, пад час аднаго з татарскіх набегаў, войска Вялікага Княства Літоўскага на чале з [[Міхаіл Львовіч Глінскі|Міхалам Глінскім]] [[Клецкая бітва|ушчэнт разбіла крымскіх татараў пад Клецкам]].

[[Файл:Słucak, Senatarskaja, Jezuicki. Слуцак, Сэнатарская, Езуіцкі (XVIII).jpg|міні|Зарэчча. Касцёл езуітаў, XVIII ст.]]

З 1507 года Слуцк увайшоў у склад [[Новагародскае ваяводства|Наваградскага ваяводства]], у гэты час тут быў замкавы суд і месца збору [[паспалітае рушэнне|паспалітага рушэння]]{{sfn|ЭнцВКЛ|2005|с=589}}. У 1508 годзе князь Міхал Львовіч Глінскі ўчыніў [[Мяцеж Глінскіх|феадальны мяцеж]], пад час якога Слуцк быў спалены, акрамя замку. З прычыны разбурэння горада і знішчэння большай часткі ягонага насельніцтва татарамі, а таксама паўстання князь слуцкі [[Сямён Міхайлавіч Алелькавіч|Сямён Алелькавіч]] адклікаў права на самакіраванне<ref name="sl_gerb">{{Артыкул|аўтар=Ігар Ціткоўскі|загаловак=Загадкі слуцкага герба|выданне=Інфа-Кур’ер|url=http://kurjer.info/2011/09/14/zagadki-sluckaga-gerba/}}</ref>.

Па смерці [[Юрый Алелькавіч (1531—1578)|Юрыя Алелькавіча]] (1578 год) у 1582 годзе Слуцк падзялілі паміж сабой тры ягоныя сыны: Старое Места, Новае Места і Востраў (прадмесце па-за гарадскімі ўмацаваннямі) — у кожнай з якіх быў свой князь і войт{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=12}}. Такім чынам, горад кіраваўся трыма князямі і трыма войтамі. Слуцк быў зноў аб’яднаны ў 1592 годзе: па смерці Юрыя ў маі 1586 года, [[Аляксандр Алелькавіч|Аляксандра]] — у чэрвені 1591 года і [[Ян Сямён Алелькавіч|Яна Сямёна]] — у сакавіку 1592 года ўся спадчына дасталася маленькай дачцэ Юрыя [[Соф’я Слуцкая|Соф’і]], якую апякаў спачатку [[Юрый Юр’евіч Хадкевіч|Юрый]], а потым яго брат [[Геранім Юр’евіч Хадкевіч|Геранім Хадкевіч]].

[[Файл:Słucak. Слуцак (XVII).jpg|155px|міні|злева|Пячатка магістрату]]

Соф’я, апошняя прадстаўніца роду [[Алелькавічы|Алелькавічаў]]<ref name="sluck_nlb">[http://old.nlb.by/html/news2006/sluck.html 890 год з часу першага летапіснага ўпамінання (1116) г. Слуцка] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20160306120335/http://old.nlb.by/html/news2006/sluck.html |date=6 сакавіка 2016 }}</ref>, памерла 19 сакавіка 1612 года пад час родаў, нарадзіўшы нежывое дзіця<ref name="sofja">[http://slutsk-city.narod.ru/Sofiy.html Святло далёкай зоркі] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20081031182958/http://slutsk-city.narod.ru/Sofiy.html |date=31 кастрычніка 2008 }}</ref>, па чым уся маёмасць перайшла да яе мужа [[Януш Радзівіл (1579—1620)|Януша VI Радзівіла]]{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=14}}.

У маі 1617 года адбылося заснаванне [[Слуцкая гімназія|кальвінскай гімназіі]], адкрытай у 1624 годзе{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=129—130}}. У гэтым жа годзе таксама адкрылася школа для [[Мяшчане|месцічаў]]{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=129—130}}. У 1630—1640 гадах [[Багуслаў Радзівіл]] ператварыў Слуцк у [[горад]]-[[крэпасць]]; пры княскім двары вёўся [[Слуцкі летапіс]], была бібліятэка. На падставе гэтых кніг і летапісу [[Мацей Стрыйкоўскі]] напісаў сваю «[[Хроніка Мацея Стрыйкоўскага|Хроніку]]» <ref name="stryjk">Семянчук А. Беларуска-літоўскія летапісы і польскія хронікі. — Гародня: ГрДУ, 2000. [http://kamunikat.fontel.net/www/knizki/historia/siemienczuka/letapisy/letapisy_09.htm] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20110904044848/http://kamunikat.fontel.net/www/knizki/historia/siemienczuka/letapisy/letapisy_09.htm|date=4 верасня 2011}}</ref>.

[[Файл:Słucak, Trajčany. Слуцак, Трайчаны (N. Orda, 1864-76).jpg|міні|Трайчанскі манастыр. [[Напалеон Орда|Н. Орда]], 1864 г.]]

На просьбу жыхароў Слуцка, перададзеную Багуславам Радзівілам каралю 27 жніўня 1652 года, горад паўторна атрымаў [[Магдэбургскае права]], пацверджанае 24 сакавіка 1653 года соймам Рэчы Паспалітай{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=17—20}}. Згодна з прывілеем, Слуцку таксама надалі [[Герб Слуцка|герб]]. Паводле адных звестак, гэта была «[[Пагоня]]» («у чырвоным полі на белым кані збройны рыцар імчыцца ўлева»{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=17—20}}). Згодна з іншымі крыніцамі, горад атрымаў герб «Пагоньчык» («у блакітным полі срэбны конь з крыламі; на чырвонай гуньцы пад княжацкай каронай манаграма R<span style="font-variant:small-caps;">adzivil</span> D<span style="font-variant:small-caps;">ux</span>»;<ref>{{Крыніцы/Геральдыка беларускіх местаў|к}} С. 234.</ref> таксама разглядаецца версія, што манаграма расшыфроўваецца як [[Багуслаў Радзівіл|B<span style="font-variant:small-caps;">oguslaus</span> R<span style="font-variant:small-caps;">adzivil</span> D<span style="font-variant:small-caps;">ux</span>]]<ref name="karluk">{{Артыкул|загаловак=Манаграма князя Багуслава або загадка герба Слуцка|аўтар=Кірыла Карлюк|выданне=[[Наша Ніва (1991)|Наша Ніва]]|нумар=23|старонка=13|год=2011|url=http://datcanin.livejournal.com/227090.html}}</ref>), што таксама пацвярджаецца знаходжаннем гэтага герба на мескай пячатцы ў XVII—XVIII стагодздзях{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=17—20}}.

[[Файл:Słucak, Senatarskaja. Слуцак, Сэнатарская (N. Orda, 1864-76).jpg|міні|Гімназія і збор на Сенатарскай вуліцы. Н. Орда, 1864 г.]]

У [[Вайна Расіі з Рэччу Паспалітай (1654—1667)|вайну Маскоўскай дзяржавы з Рэччу Паспалітай]] маскоўскія войскі некалькі разоў спрабавалі захапіць горад, але здабыць яго так і не здолелі. Хоць сам Слуцк не быў разбураны, аднак захопнікі спалілі і зруйнавалі ягоныя прадмесці{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=17—20}}. У той час грамадска-палітычная сітуацыя ў Слуцку была нестабільнай, што прыводзіла да выступленняў супраць уладаў горада. Гэтак, у 1661 годзе мяшчанаў не задаволіла ўвядзенне новага гандлёвага падатку{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=22—23}}. У 1684, 1685, 1695 і 1699 гадах адбыліся выступленні жыхароў{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=22—23}}.

З 1672 года ў Слуцку працавала [[слуцкая друкарня|друкарня]], перавезеная сюды з [[Елгава|Елгавы]]. На ёй друкаваліся як кнігі рэлігійнага зместу, так і свецкая літаратура, календары, геаграфічныя даведнікі. У 1673—1687 гадах з друкарні выйшла 23 кнігі агульным {{не перакладзена 5|наклад|накладам|be-tarask|наклад}} {{Nobr|24 200 асобнікаў}}{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=114—115}}. Аднак у 1705 годзе яе перавезлі ў [[Каралевец]].

[[Файл:Słucak, Senatarskaja. Слуцак, Сэнатарская (XIX).jpg|міні|Гімназія, абмеры]]

На 1683 год у Слуцку працавала 16 рамесных [[Гільдыі|гільдыяў]] (у 1777 годзе — 18){{sfn|ЭнцВКЛ|2005|с=590}}. У 1730—1740-я гады ў горадзе ўзніклі суконная, палатняная мануфактуры, [[Слуцкі пояс|Слуцкая мануфактура шаўковых паясоў]]. У XVII стагоддзі ў Слуцку паявілася адна з першых на тэрыторыі сучаснай Беларусі [[аптэка|аптэк]]<ref name="apteka">{{Cite web|url=http://www.tvr.by/bel/culture.asp?id=9822|title=Упершыню Слуцкі краязнаўчы музей за 50-гадовую гісторыю паказвае сваю археалагічную калекцыю|publisher=Тэлеканал «[[Беларусь 2]]»}}{{Недаступная спасылка}}</ref>.

20 сакавіка 1767 года ўтварылася [[Слуцкая канфедэрацыя|Слуцкая]] [[Канфедэрацыя (Рэч Паспалітая)|канфедэрацыя]], мэтай якой было прымусіць [[Станіслаў Аўгуст Панятоўскі|Станіслава Аўгуста Панятоўскага]] ўраўнаць у правах канфедэратаў і каталіцкую шляхту{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=28—29}}. Фактычна мэтай гэтай канфедэрацыі, як і [[Торунская канфедэрацыя|Торунскай пратэстанцкай]] і [[Радамская канфедэрацыя|Радамскай каталіцкай]] канфедэрацый, была дэстабілізацыя ўнутранага становішча [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]]{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=28—29}}. Канфедэрацыю прыняла пад «найвышэйшую пратэкцыю» [[Кацярына II]], [[Расійская імперыя|расійская імператрыца]].

У лістападзе 1791 года на базе Слуцкага княства ўтварыўся [[Случарэцкі павет]] у складзе [[Наваградскае ваяводства|Наваградскага ваяводства]].

== Пад уладай Расійскай імперыі ==
{{у планах}}
[[Файл:Słucak, Pahonia. Слуцак, Пагоня (1840-49).jpg|міні|злева|Герб [[Слуцкі павет|Слуцкага павета]]]]

Па падпісанні канвенцыі аб другім падзеле Рэчы Паспалітай {{OldStyleDate|23|студзеня|1793|12|студзеня}} года Слуцк разам з іншымі гарадамі Вялікага Княства Літоўскага апынуўся ў складзе Расійскай імперыі, дзе ў якасці [[Слуцкі павет|павятовага цэнтру]] быў уключаны ў [[Мінская губерня|Мінскую губерню]]{{Sfn|Грыцкевіч|1985|с=28—29}}.

== Крыніцы ==
{{reflist}}

== Літаратура ==
* {{Крыніцы/БелЭн|15}}
* {{Крыніцы/ЭнцВКЛ|том=2|старонкі=589—590|артыкул=Слуцк|аўтар=[[Анатоль Пятровіч Грыцкевіч|Грыцкевіч А.]]}}
* {{Крыніцы/Нашы гарады}}
* {{Крыніцы/Древний город на Случи|ref=Грыцкевіч}}

== Спасылкі ==
{{Commons|Category:History of Sluck}}

[[Катэгорыя:Гісторыя Слуцка| ]]
Шаблоны на гэтай старонцы:
Вярнуцца да Гісторыя Слуцка.
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Гісторыя_Слуцка"