Прагляд крыніцы для Усходняе партнэрства

Вы ня маеце дазволу на рэдагаваньне гэтай старонкі з наступнай прычыны:
Ваш IP-адрас у дыяпазоне, які быў заблакаваны на ўсіх вікі-праектах Фонда Вікімедыя.
Блакіроўка была зроблена ‪EPIC‬. Названая прычына: Open proxy/Webhost: See the help page if you are affected.
Пачатак блакіроўкі: 11:48, 2 ліпеня 2024
Канец блакіроўкі: 11:48, 2 ліпеня 2025
Ваш бягучы IP-адрас - 206.189.44.186, а заблакаваны дыяпазон - 206.189.32.0/20. Калі ласка, уключайце ўсе гэтыя падрабязнасці ў свае звароты.
Калі вы лічыце, што былі заблакаваны па памылцы, вы можаце знайсці дадатковую інфармацыю і інструкцыі на старонцы Недапушчальнасць выкарыстання адкрытых проксі-сервераў глабальных правіл.
У адваротным выпадку, каб абмеркаваць блакіроўку, калі ласка, звярніцеся з запытам пра перагляд на МетаВікі або адпраўце электроннае паведамленне ў чаргу VRT stewards па адрасе stewards@wikimedia.org, уключаючы ўсе вышэйпералічаныя дэталі.
Вы можаце праглядаць і капіяваць крынічны тэкст гэтай старонкі.
[[Файл:EU-Eastern Partnership.svg|міні|250 пкс|Усходняе партнэрства]]
'''Усхо́дняе партнэ́рства''' — праект [[Эўразьвяз]]у, скіраваны на паглыбленьне адносінаў Зьвязу з краінамі Ўсходняй Эўропы.

Праект прадугледжвае падпісаньне з гэтамі дзяржавамі на працягу наступных некалькіх год дамоваў пра асацыяцыю, стварэньне зоны свабоднага гандлю і паступовае фармаваньне адзінага рынку па прыкладзе таго, што ўжо існуе ў ЭЗ з такімі краінамі, як [[Нарвэґія]], [[Ісьляндыя]] і [[Ліхтэнштайн]].

== Мінуўшчына ==
У 2001 годзе ў швэдзкім горадзе Сёдэрчэпінг (вобласьць Усходні Готлянд) Міграцыйная служба Швэцыі заснавала «[[Сёдэрчэпінскі працэс]] церазьмежнай супрацы» з урадамі краінаў [[Балтыя|Балтыі]], Беларусі, Польшчы і Ўкраіны. 26 траўня 2008 году на пасяджэньні Рады па галоўных справах і замежных дачыненьнях [[Эўразьвяз]]у (ЭЗ) ў Брусэлі (Бэльгія) міністры замежных справаў Польшчы і Швэцыі [[Радаслаў Сікорскі]] і [[Карл Більт]] прапанавалі «Ўсходняе партнэрства» з 3 суседнымі дзяржавамі Ўсходняй Эўропы — Беларусьсю, [[Малдова]]й і Ўкраінай — і 3 дзяржавамі [[Каўказ]]у — Азэрбайджанам, [[Армэнія]]й і Грузіяй. 20 сакавіка 2009 году [[Эўрапейская рада]] зацьвердзіла Высновы № 7880/09, у якіх вітала заснаваньне «Ўсходняга партнэрства» «з мэтай паскарэньня пераўтварэньняў, заканадаўчага збліжэньня і гаспадарчага задзіночаньня» з Эўрапейскім Зьвязам. У прыкладзенай да Высноваў Дэклярацыі аб «Ўсходнім партнэрстве» згадвалася «Павялічаная фінансавая падтрымка ў рамках прапановы Камісіі на 600 млн [[эўра]] да 2013 году». Прадугледжвалася, што «Двухбаковая супраца паводле «Ўсходняга партнэрства» мае забясьпечыць аснову для новых Пагадненьняў аб асацыяцыі між ЭЗ і гэтымі партнэрамі..., улучна з заснаваньнем... [[Прастора вольнага гандлю|прастораў вольнага гандлю]]». У Дэклярацыі згадвалася, што «Ўсходняе партнэрства» пасадзейнічае мабільнасьці грамадзянаў партнэрскіх краінаў праз [[віза]]вае спрыяньне і пагадненьні аб [[Рэадмісія|рэадмісіі]]. ЭЗ... мае таксама прадпрыняць паступовыя крокі да поўнага візавага лібэралізаваньня». Урэшце падкрэсьлівалася, што «Ўсходняе партнэрства» мае на мэце ўмацаваньне супрацы ў галіне энэргетычнай бясьпекі між усімі ўдзельнікамі датычна доўгатэрміновых паставак і транзыту энэргіі, у тым ліку празь лепшае рэгуляваньне і энэргаэфэктыўнасьць»<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Высновы Эўрапейскай рады № 7880/09 ад 20 сакавіка 2009 году|спасылка=http://europa.eu/rapid/press-release_DOC-09-1_en.htm|выдавец=[[Эўрапейскі зьвяз]]|мова=en|дата публікацыі=7 траўня 2009|дата доступу=12 ліпеня 2018}}</ref>. 7 траўня 2009 году ў [[Прага|Празе]] (Чэхія) прадстаўнікі 27 дзяржаваў ЭЗ і 6 вышэйпамянёных дзяржаваў Усходняй Эўропы і Каўказу падпісалі Сумесную дэклярацыю «Ўсходняга партнэрства». Ад Беларусі Дэклярацыю падпісаў 1-ы намесьнік прэм’ер-міністра [[Уладзімер Сямашка|Ўладзімер Сямашка]], ад Малдовы — міністар замежных справаў [[Андрэй Стратан]], ад Украіны — прэзыдэнт [[Віктар Юшчанка]]. Ад дзяржаваў Каўказу падпісалі прэзыдэнты Азэрбайджану, Армэніі і Грузіі [[Ільхам Аліеў]], [[Сэрж Саргсян]] і [[Міхаіл Саакашвілі]]. 18 з 27 дзяржаваў ЭЗ падпісалі Дэклярацыю ў асобе кіраўніка ўраду. Пагатоў ад Летувы яе падпісаў міністар замежных справаў [[Вігаўдас Ушацкас]]. Сярод іншых дакумэнт падпісалі старшыні [[Эўрапейскі інвэстыцыйны банк|Эўрапейскага інвэстыцыйнага банку]] і [[Эўрапейскі банк рэканструкцыі і разьвіцьця|Эўрапейскага банку рэканструкцыі і разьвіцьця]]<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Сумесная дэклярацыя Праскага саміту «Усходняга партнэрства» ад 7 траўня 2009 году|спасылка=http://eeas.europa.eu/archives/docs/eastern/docs/prague_declaration_070509_bel.pdf|выдавец=Эўрапейская служба зьнешніх дзеяньняў|дата публікацыі=7 траўня 2009|дата доступу=12 ліпеня 2018}}</ref>.

27 чэрвеня 2014 году ўрады [[Грузія|Грузіі]], Малдовы і Ўкраіны падпісалі з 28 дзяржавамі Эўразьвязу Пагадненьні аб асацыяцыі. 1 ліпеня 2016 году пагадненьні Грузіі і Малдовы з Эўразьвязам набылі моц. 1 верасьня 2017 году набыло моц {{Артыкул у іншым разьдзеле|Пагадненьне аб асацыяцыі між Украінай і Эўрапейскім зьвязам||be|Пагадненне аб асацыяцыі паміж Украінай і Еўрапейскім Саюзам}}. 24 лістапада 2017 году ўрад Ар��эніі падпісаў зь дзяржавамі Эўразьвязу Пагадненьне аб усебаковым і пашыраным партнэрстве<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Сумесная дэклярацыя Брусэльскага саміту «Усходняга партнэрства» ад 24 лістапада 2017 г.|спасылка=https://eeas.europa.eu/delegations/belarus/36182/сумесная-дэкларацыя-саміта-усходняга-партнёрства_be|выдавец=Эўрапейская служба зьнешніх дзеяньняў|дата публікацыі=24 лістапада 2017|дата доступу=12 ліпеня 2018}}</ref>.

== Удзел Беларусі ==
30 верасьня 2011 году Беларусь адмовілася ад удзелу ў саміце «Усходняга партнэрства» ў Варшаве ў знак пратэсту супраць пастановы арганізатараў не запрашаць на гэтую сустрэчу прэзыдэнта [[Аляксандр Лукашэнка|А. Лукашэнка]] і асуджэньня палітычных рэпрэсій у краіне. Галоўнай тэмай саміту «Усходняга партнэрства» ў ліпіне 2012 году ў Брусэлі была Беларусь. Афіцыйны Менск на саміце прадстаўляў міністар замежных спраў [[Сяргей Мартынаў]]. На прэс-канфэрэнцыі перад самітам міністар замежных спраў Польшчы [[Радаслаў Сікорскі]], камэнтуючы сытуацыю ў Беларусі, пацьвердзіў гатоўнасьць Эўразьвязу да дыялёгу, падкрэсьліўшы, аднак, што збліжэньне Беларусі з Эўропай залежыць ад самой Беларусі. У рамках саміту была прынятая кароткая дэклярацыя, якая пацьвярджае мэты і напрамкі работы «Усходняга партнэрства», вызначаныя ў ранейшых дэклярацыях<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Беларусь — галоўная тэма саміту «Ўсходняга партнэрства»|спасылка=https://www.svaboda.org/a/24654270.html|выдавец=[[Беларуская служба Радыё Свабода|Беларуская служба Радыё «Свабода»]]|дата публікацыі=23 ліпеня 2012|дата доступу=30 чэрвеня 2021}}</ref>.

Асноўныя падзеі ў адносінах з [[Беларусь]]сю накіраваны на паэтапнае супрацоўніцтва празь нядаўна створаную групу Каардынацыя ЭЗС-Беларусь, якая адлюстравана ў адзінай структуры падтрымкі і ахоплівае пэрыяд 2017—2020 гг.<ref>[https://web.archive.org/web/20170109084725/https://eeas.europa.eu/sites/eeas/files/swd_2016_467_f1_joint_staff_working_paper_en_v3_p1_8733051.pdf Дакумент  Eastern Partnership — Focusing on key priorities and deliverables.]</ref>

17 лістапада 2017 году міністар замежных спраў Нямеччыны [[Зігмар Габрыэль]] у Менску афіцыйна прапанаваў, каб беларускую дэлегацыю ў Брусэль на саміт «Усходняга партнэрства» ўзначаліў прэзыдэнт Беларусі Аляксандар Лукашэнка. Міністар замежных спраў Беларусі [[Уладзімер Макей]] тады выказаў пазыцыю Беларусі: «Мы хочам мець нармальныя адносіны і з Усходам, і з Захадам, разумеючы, што мы знаходзімся на стыку гэтых двух геапалітычных гульцоў. Эўрапейскі Саюз для нас зьяўляецца другім [пасьля Расеі] па значнасьці гандлёва-эканамічным партнэрам. Адтуль да нас ідуць інвэстыцыі, сучасныя тэхналёгіі. Таму мы проста абавязаны мець нармальныя адносіны з Эўрапейскім Саюзам, уключаючы Нямеччыну, якая зьяўляецца сябрам ЭЗ»<ref>[https://web.archive.org/web/20171119210912/http://www.ctv.by/novosti-minska-i-minskoy-oblasti/vice-kancler-germanii-my-dolzhny-vmeste-reklamirovat-belarus-kak Вице-канцлер Германии: Мы должны вместе рекламировать Беларусь как площадку для международного бизнеса]</ref>. 24 лістападу 2017 году міністар замежных спраў Беларусі Ўладзімер Макей, які замест Аляксандра Лукашэнкі ўзначаліў беларускую дэлегацыю, у Брусэлі заявіў, што падагульняючая дэклярацыя саміту «Усходняга партнэрства» 2017 году адпавядае чаканьням Беларусі, накіравана ў будучае і не зьмяшчае канфрантацыйнай рыторыкі<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Падагульняльная дэклярацыя саміту «Ўсходняга партнэрства» адпавядае чаканьням Беларусі - Макей|спасылка=https://blr.belta.by/politics/view/padagulnjajuchaja-deklaratsyja-samitu-ushodnjaga-partnerstva-adpavjadae-chakannjam-belarusi-makej-64117-2017/|выдавец=[[Беларускае тэлеграфнае агенцтва]]|дата публікацыі=24 лістапада 2017|дата доступу=30 чэрвеня 2021}}</ref>. Уладзімер Макей адзначыў, што [[Беларусь]] зьяўляецца сябрам [[Эўразійскі эканамічны саюз|ЭАЭС]] і лічыць для сябе неабходным разьвіваць гэты саюз, бо ўжо адчувае выгоду ад свайго ўдзелу ў ЭАЭС, але адначасова разьлічвае на тэхналягічнае і гандлёва-эканамічнае супрацоўніцтва з Эўрапейскім Зьвязам<ref>[https://web.archive.org/web/20210209082014/https://news.tut.by/economics/570333.html Макей: Упрекать нас в том, что мы стремглав бежим в ЕС, могут только маргинальные ущербные люди]</ref>.

У сваім Пасланьні беларускаму народу і [[Нацыянальны сход Рэспублікі Беларусь|Нацыянальнаму сходу]] 24 красавіка 2018 году [[Аляксандар Лукашэнка]] адзначыў: ''«Нам трэба максымальна выкарыстоўваць канструктыўны патэнцыял „Усходняга партнэрства“»''. Паводле яго слоў, «Усходняе партнэрства» павінна быць нацэлена на рэалізацыю канкрэтных праектаў, працаваць на пераадоленьне разьдзяляльных ліній, узмацненьне эўрапейскай і эўразійскай інтэграцыі<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Пасланьне беларускаму народу і Нацыянальнаму сходу|спасылка=https://president.gov.by/be/events/paslanne-da-belaruskaga-naroda-i-natsyjanalnaga-sxodu-18595|выдавец=Прэс-служба [[Прэзыдэнт Беларусі|прэзыдэнта Беларусі]]|дата публікацыі=24 красавіка 2018|дата доступу=30 чэрвеня 2021}}</ref>.

Падчас візыту ў Менск 21—22 чэрвеня 2018 году эўракамісар [[Яганэс Ган]] заўпэніў, што галоўная мэта "Усходняга партнэрства" — стварыць пояс стабільнасьці і росквіту. А беларускі міністар замежных спраў Уладзімер Макей у сваю чаргу выказаўся, што ў адносінах паміж Беларусьсю і Эўразьвязам ёсьць бар’еры ва ўзаемным гандлі, праблемы з транзытам беларускіх сельскагаспадарчых тавараў праз тэрыторыю Эўразьвязу, а Беларусі хацелася б выйсьці на рынак Эўразьвязу са сваімі якаснымі і канкурэнтаздольнымі таварамі<ref>[https://sputnik.by/politics/20180622/1036179348/han-vostochnoe-partnerstvo-poyas-stabilnosti.html Хан: "Восточное партнерство" ставит цель создать пояс стабильности]</ref>. Камэнтуючы візыт эўракамісара Ёханэса Хана ў Менск  21—22 чэрвеня 2018 году, беларускі экспэрт [[Дзяніс Мельянцоў]] (каардынатар праграмы «Зьнешняя палітыка Беларусі» экспэртнай ініцыятывы «Мёнскі дыялёг») адзначыў, што прабіцца на рынкі Эўразьвязу няпроста нават для вытворцаў тых краінаў, якія падпісалі з ЭЗ пагадненьні аб зоне свабоднага гандлю (Украіна, Малдова), бо ёсьць кватаваньне, а для Беларусі, якая ня мае з Эўразьвязам нават базавага пагадненьня аб эканамічным супрацоўніцтве, гэта яшчэ складаней, у тым ліку з-з мытных тарыфаў, эўрастандартаў і павольнага рэагаваньня бюракратычнага апарату Эўразьвязу<ref>[https://web.archive.org/web/20180723182032/https://naviny.by/article/20180621/1529594394-lukashenko-priznalsya-komissaru-hanu-chto-opasaetsya-povtorit-put-sssr Лукашенко признался комиссару Хану, что опасается повторить путь СССР]</ref>.

8 студзеня 2020 году ў [[Брусэль|Брусэлі]] (Бэльгія) ўрад Беларусі заключыў з урадамі краінаў Эўразьвязу Пагадненьне «Аб спрашчэньні выдачы [[віза]]ў». Яго падпісалі ў 2-х асобніках на беларускай мове і 23-х мовах Эўразьвязу. Пры гэтым тэксты Пагадненьня на кожнай з 24-х моваў мелі аднолькавую праўную моц. Паводле 6-га артыкула Пагадненьня, «збор за разгляд хадайніцтваў аб выдачы візаў складае 35 [[эўра]]». Пры гэтым ад аплаты візавага збору вызвалілі 12 катэгорыяў асобаў: 1) дзяцей да 12 гадоў; 2) тэрміновых падарожнікаў на адведзіны цяжка хворага [[сваяк]]а і лячэньне; 3) [[інвалід]]аў і іх суправаджальнікаў; 4) удзельнікаў праграмаў церазьмежнай супрацы; 5) падарожнікаў ад [[Грамадзкае аб’яднаньне|грамадзкіх аб’яднаньняў]] на сэмінары ў рамках праграмаў абмену; 6) удзельнікаў праграмаў абмену між пародненымі гарадамі; 7) удзельнікаў міжнародных спартовых спаборніцтваў і іх суправаджальнікаў; 8) школьнікаў, [[студэнт]]аў, [[асьпірант]]аў і іх выкладнікаў пры накіраваньні на навучаньне і стажаваньне; 9) дасьледнікаў, навучэнцаў і творцаў, якія бралі ўдзел ва ўнівэрсытэцкіх праграмах абмену; 10) такіх блізкіх сваякоў, як [[муж]], [[жонка]], [[дзеці]], [[бацькі]] і апекуны, [[Дзед|дзядулі]] і [[Бабуля|бабулі]], [[унук]]і і ўнучкі; 11) сябраў міжурадавых дэлегацыяў; 12) сябраў дзяржаўных і краёвых урадаў і [[сойм]]аў, а таксама вярхоўных і канстытуцыйных судоў. У дадатак да візавага збору «вонкавы пастаўнік паслуг можа спаганяць плату за паслугі... ў пытаньнях выдачы візаў» у памеры, які «не павінен перавышаць 30 эўра». Згодна зь 7-м артыкулам Пагадненьня «[[дыплямат]]ычныя прадстаўніцтвы і [[Консульства|консульскія]] ўстановы Беларусі і дзяржаваў-сябровак (Эўразьвязу) прымаюць рашэньне па хадайніцтве аб выдачы візы на працягу 10 каляндарных дзён з даты атрыманьня хадайніцтва і дакумэнтаў, неабходных для выдачы візы»<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Пагадненьне паміж Рэспублікай Беларусь і Эўрапейскім зьвязам аб спрашчэньні выдачы візаў (8 студзеня 2020 г., Брусэль)|спасылка=https://pravo.by/upload/docs/op/I02000001_1586898000.pdf|выдавец=[[Нацыянальны прававы інтэрнэт-партал Рэспублікі Беларусь]]|дата публікацыі=15 красавіка 2020|дата доступу=30 чэрвеня 2021}}</ref>. 1 ліпеня 2020 году Пагадненьне між Беларусьсю і Эўразьвязам «Аб спрашчэньні выдачы візаў» набыло моц<ref>{{Навіна|аўтар=Аліна Грышкевіч|загаловак=Зь 1 ліпеня ўступае ў сілу пагадненьне аб спрашчэньні візавага рэжыму паміж Беларусьсю і ЭЗ|спасылка=https://blr.belta.by/politics/view/z-1-lipenja-ustupae-u-silu-pagadnenne-ab-sprashchenni-vizavaga-rezhymu-pamizh-belarussju-i-es-89061-2020/|выдавец=[[БелТА]]|дата публікацыі=1 ліпеня 2020|дата доступу=30 чэрвеня 2021}}</ref>.

На фоне палітычнага крызысу 28 чэрвеня 2021 году Беларусь заявіла аб прыпыненьні ўдзелу ў ініцыятыве «Усходняе партнэрства», зьвязаўшы гэта «з уведзенымі Эўразьвязам беспрэцэдэнтнымі абмежавальнымі мерамі ў дачыненьні да Беларусі»<ref>[https://nn.by/?c=ar&i=275159 nn.by Беларусь прыпыняе свой удзел ва Усходнім партнёрстве і пагадненне аб рэадмісіі з ЕС]</ref>.

== Крыніцы ==
{{Крыніцы}}

== Вонкавыя спасылкі ==
* {{Навіна|аўтар=|загаловак=Усходняе партнэрства|спасылка=https://eeas.europa.eu/headquarters/headquarters-homepage/39054_be|выдавец=[[Эўрапейская служба зьнешніх дзеяньняў]]|дата публікацыі=2018|дата доступу=12 ліпеня 2018}}

{{Краіны праграмы Ўсходняга Партнэрства}}

[[Катэгорыя:Эўрапейскі Зьвяз]]
[[Катэгорыя:Зьявіліся ў 2009 годзе]]
Вярнуцца да старонкі «Усходняе партнэрства».
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/wiki/Усходняе_партнэрства»