Іван Антановіч

	Іван Антановіч; лац. Ivan Antanovič
3-і міністар замежных справаў Рэспублікі Беларусь
	13 студзеня 1997 — 4 сьнежня 1998
Прэзыдэнт:	Аляксандар Лукашэнка
Прэм’ер-міністар:	Сяргей Лінг
Папярэднік:	Уладзімер Сянько
Наступнік:	Урал Латыпаў
Пастаянныя прадстаўнікі БССР пры ЮНЭСКА
	1976 — 1977
Папярэднік:	Віктар Каўбасін
Наступнік:	У. Макараў
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	3 красавіка 1937 (87 гадоў); вёска Дамашы, Наваградзкае ваяводзтва, Заходняя Беларусь, Польская рэспубліка
Партыя:	Рэспубліканская партыя працы і справядлівасьці
Адукацыя:	Менскі дзяржаўны пэдагагічны інстытут замежных моваў (1960)
Узнагароды:	; ;

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Антановіч.

Іва́н Іва́навіч Антано́віч (1937; в. Дамашы, цяпер Ганцавіцкі раён, Берасьцейская вобласьць, Беларусь) — беларускі палітык і дыплямат. Доктар філязофскіх навук (1973), прафэсар (1977), заслужаны дзяяч навукі Рэспублікі Беларусь (1996).

Жыцьцяпіс

З 1959 г. малодшы, старэйшы навуковы супрацо��нік Інстытуту філязофіі і права (ІФП) Акадэміі навук БССР. З 1967 г. загаднік рэдакцыяй філязофіі і права Беларускай савецкай энцыкляпэдыі. У 1969—1974 гг. супрацоўнік сакратарыяту ААН у Нью-Ёрку (ЗША). З 1974 г. лектар ЦК КПБ, выкладнік БДУ. Быў Пастаянным прадстаўнікам Беларускай ССР пры ЮНЭСКА (1976—1977). Дэпутат Вярхоўнага Савету БССР (1980—1985).

26 чэрвеня 1993 г. выступіў у якасьці аднаго з заснавальнікаў Рэспубліканскай партыі працы і справядлівасьці. 18 верасьня 1995 году прызначаны намесьнікам Міністра замежных справаў Рэспублікі Беларусь^[3], 13 студзеня 1997 году сам заняў пасаду Міністра ^[4]. Адначасна меў расейскае грамадзянства^[5]. На гэтай пасадзе заставаўся да 4 сьнежня 1998 году, калі быў адстаўлены^[6].

1 красавіка 1997 году ўзнагароджаны ордэнам Францішка Скарыны ^[7].

Пасьля заканчэньня дзяржаўнай службы пераехаў на працу ў Маскву^[8].

Погляды

Іван Антановіч лічыць, што польская мова для Беларусі — чужая. Між іншым асудзіў прысутнасьць польскамоўных надпісаў у касьцёле Сымона і Алены ў Менску^[9].

Крыніцы

^ ^а ^б ^в ^г Кто есть кто в Республике Беларусь (пол.) / пер. B. Siegień — Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000. — С. 19. — 313 с. — ISBN 978-83-913780-0-7
^ ^а ^б Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын (белар.) — Мінск: 1996. — Т. 1. — С. 381. — 552 с. — ISBN 978-985-11-0036-7
^ Указ Президента Республики Беларусь от 18 сентября 1995 г. №382 «О назначении И. И. Антоновича заместителем Министра иностранных дел Республики Беларусь и о присвоении ему дипломатического ранга Чрезвычайного и Полномочного Посла Республики Беларусь» (рас.)
^ Указ Президента Республики Беларусь от 13 января 1997 г. №32 «О назначении И. И. Антоновича Министром иностранных дел Республики Беларусь» (рас.)
^ Вольга Міцкевіч. Арабы пускаць грошы на вецер ня будуць // Эўрарадыё, 16 жніўня 2011 г. Праверана 27 траўня 2015 г.
^ Указ Президента Республики Беларусь от 4 декабря 1998 г. №589 «Об освобождении И. И. Антоновича от должности Министра иностранных дел Республики Беларусь»(недаступная спасылка) (рас.)
^ Указ Президента Республики Беларусь от 1 апреля 1997 г. №221 «О награждении И. И. Антоновича медалью Франциска Скорины»
^ Мне сьняцца сны аб Беларусі (І частка) // Зьвязда : газэта. — 15 сакавіка 2007. — № 49 (25914). — ISSN 1990-763x.
^ http://nn.by/?c=ar&i=143172

Вонкавыя спасылкі

Мне сьняцца сны аб Беларусі (ІІ частка) // Зьвязда : газэта. — 16 сакавіка 2007. — № 50 (25915). — ISSN 1990-763x.
Антонович Иван, slounik.org (рас.)

[_baba13f0b3665200-1] а ^б ^в ^г Кто есть кто в Республике Беларусь (пол.) / пер. B. Siegień — Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000. — С. 19. — 313 с. — ISBN 978-83-913780-0-7

[_da7ea3d162c6d27b-2] а ^б Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын (белар.) — Мінск: 1996. — Т. 1. — С. 381. — 552 с. — ISBN 978-985-11-0036-7

[3] Указ Президента Республики Беларусь от 18 сентября 1995 г. №382 «О назначении И. И. Антоновича заместителем Министра иностранных дел Республики Беларусь и о присвоении ему дипломатического ранга Чрезвычайного и Полномочного Посла Республики Беларусь» (рас.)

[4] Указ Президента Республики Беларусь от 13 января 1997 г. №32 «О назначении И. И. Антоновича Министром иностранных дел Республики Беларусь» (рас.)

[5] Вольга Міцкевіч. Арабы пускаць грошы на вецер ня будуць // Эўрарадыё, 16 жніўня 2011 г. Праверана 27 траўня 2015 г.

[6] Указ Президента Республики Беларусь от 4 декабря 1998 г. №589 «Об освобождении И. И. Антоновича от должности Министра иностранных дел Республики Беларусь»(недаступная спасылка) (рас.)

[7] Указ Президента Республики Беларусь от 1 апреля 1997 г. №221 «О награждении И. И. Антоновича медалью Франциска Скорины»

[8] Мне сьняцца сны аб Беларусі (І частка) // Зьвязда : газэта. — 15 сакавіка 2007. — № 49 (25914). — ISSN 1990-763x.

[9] ttp://nn.by/?c=ar&i=143172

[3]

п а р Пастаянныя прадстаўнікі БССР і Рэспублікі Беларусь пры ЮНЭСКО
БССР¹	Б. Кудраўцаў (1962—1967) Віктар Каўбасін (1967—1971) Іван Антановіч (1976—1977) У. Макараў Віктар Каўбасін (зноў; 1984—1991)
Рэспубліка Беларусь	Віктар Каўбасін (1991) Ніна Мазай (1991—1997) Уладзімер Сянько (1997—2004) Віктар Шых (2004—2008) Аляксандар Паўлоўскі (2008—2012) Павал Латушка (2012—2019) Ігар Фісенка (з 2019)
¹ — у складзе Пастаяннага прадстаўніцтва СССР