Дакінь
| Дакінь лац. Dakiń | |
| Dacin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Dacco + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Дакінь, Тагін, Дэген, Дэгень |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Дакінь» | |
Дакінь (Дэген, Дэгень), Тагін — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Дагін, Дакін або Тагін (Daginus, Dacinus, Taginus) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -даг- (-дак-, -таг-) (імёны ліцьвінаў Дагейка, Шыдаг, Ядаг; германскія імёны Dagiko, Sidag, Adago) паходзіць ад германскага daga 'палымяны, зіхатлівы, яркі, бліскучы'[2].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Jan Degien… Andrzej Degienowicz na miejscu Wojciecha Degienia… Krzysztof Degienowicz na miejscu Jana Degienowicza… Kazimierz Józefowicz Degienowicz (1667 год)[3]; Wincenty Tagin (7 лютага 1785 году)[4]; Dakiniewicz Josephus (1922 год)[5].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 392.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 30.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 1. — Warszawa, 2015. S. 442.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 386.
- ^ Catalogus Ecclesiarum et Cleri Dioecesis Vilnensis pro Anno Domini 1922. — Vilnae, 1922. P. 100.