Перайсьці да зьместу

Бартолты Вялікія

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Гэта актуальная вэрсія старонкі Бартолты Вялікія, захаваная ўдзельнікам Kazimier Lachnovič (гутаркі | унёсак) у 21:41, 7 студзеня 2024. Гэты адрас зьяўляецца сталай спасылкай н�� гэтую вэрсію старонкі.
(розьн) ← Папярэдняя вэрсія | Цяперашняя вэрсія (розьн) | Наступная вэрсія → (розьн)
Бартолты Вялікія
лац. Bartołty Wialikija
польск. Bartołty Wielkie
Краіна: Польшча
Ваяводзтва: Вармінска-Мазурскае ваяводзтва
Павет: Ольштынскі
Гміна: Барчэва
Часавы пас: UTC+1
летні час: UTC+2
Паштовы індэкс: 11-010
Геаграфічныя каардынаты: 53°48′0″ пн. ш. 20°49′0″ у. д. / 53.8° пн. ш. 20.81667° у. д. / 53.8; 20.81667Каардынаты: 53°48′0″ пн. ш. 20°49′0″ у. д. / 53.8° пн. ш. 20.81667° у. д. / 53.8; 20.81667
Бартолты Вялікія на мапе Польшчы
Бартолты Вялікія
Бартолты Вялікія
Бартолты Вялікія
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Бартолты Вялікія (польск. Bartołty Wielkie, ням. Gross-Bartelsdorf) — вёска ў Польшчы, паміж азёрамі Тумянскім, Длужкам і Бартолтам Вялікім. Уваходзяць у склад гміны Барчэва Ольштынскага павету Вармінска-Мазурскага ваяводзтва.

Бартальд, Бартальт або Бартэльт (Bartold, Bartolt, Bartelt, Barttelt) — імя германскага паходжаньня[1][2][3][4][5]. Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Bartołt[6].

У XIX ст. Бартолты Вялікія ўваходзілі ў склад Ольштынскага павету Прусіі[7].

  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1679.
  2. ^ Winkler J. Stüdien in Nederlandsche namenkunde. — Haarlem, 1900. S. 269.
  3. ^ Kleemann S. Die Familiennamen Quedlinburgs und der Umgegend. — Quedlinburg, 1891. S. 18.
  4. ^ Andresen K. G. Konkurrenzen in der Erklärung der deutschen Geschlechtsnamen. — Heilbronn, 1883. S. 19, 120.
  5. ^ Winkler J. Stüdien in Nederlandsche namenkunde. — Haarlem, 1900. S. 132.
  6. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 17.
  7. ^ Słownik geograficzny... T. I. — Warszawa, 1880. S. 112.