Discu magnetu-ópticu

Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. Pues añadiles tu mesmu o avisar al autor principal del artículu na so páxina d'alderique pegando: {{subst:Avisu referencies|Discu magnetu-ópticu}} ~~~~

Discu magnetu-ópticu

Un discu magnetu-ópticu ye un tipu de discu ópticu capaz d'escribir y reescribir los datos sobre sí. Al igual qu'un CD-RW, pue ser utilizáu tantu p'almacenar datos informáticos como pistes d'audiu. La grabación magnetu-óptica ye un sistema combináu que graba la información de forma magnética so la incidencia d'un rayu láser, y reproducir per medios ópticos.

Nun ye posible alteriar el conteníu de los discos magnetu-ópticos per medios namái magnéticos, lo que los fai resistentes a esti tipu de campos, a diferencia de los disquetes. Los fabricantes d'esti tipu de soportes aseguren que son capaces d'almacenar datos mientres 30 años ensin aburuyes nin perdes. Un exemplu de discu magnetu-ópticu ye'l MiniDisc.

Les unidaes de grabación de disco magneto-ópticos verifiquen la información dempués d'escribila, de la mesma que les disqueteras, reintentando la operación en casu de falla o informando al sistema operativu si nun puede efectuase. Esto provoca una demoranza na escritura tres veces cimera a la llectura, pero fai que los discos sían por demás seguros, a diferencia de los CD-R o DVD-R nos que los datos son escritos ensin nenguna verificación.

Los discos d'almacenamientu magnetu-ópticu suelen ser reconocíos pol sistema operativu como discos duros, yá que nun riquir d'un sistema de ficheros especial y pueden ser formateados en FAT, HPFS, NTFS, etcétera.

Anguaño'l so usu principal ye como sistema de copia de seguridá de rápida disponibilidad y como unidá NAS p'almacenar datos que suelen camudar pocu y onde mayoritariamente añader nuevos ficheros, como una base de datos documental o les digitalizaciones de catálogos, llibros, periódicos y documentos.

El discu magnetu-ópticu consta d'una capa ferromagnética cubierta por una de plásticu, y nunca hai contautu físicu con él. Los datos grabar nuna aleación metálico que se conoz como recubrimientu de cambéu de fase.

Una bien pequeña porción de la superficie del discu ye calecida con un láser mientres la zona atopar so la influencia d'un campu magnético. Cuando esi puntu del recubrimientu de cambéu de fase algama una temperatura crítico conocida como de Curie (cerca de 180 °C) modifícase'l so estáu de cristalización y la estructura del material tórnase temporalmente "grabable" dientro d'él. Aprovechando'l cambéu nel estáu de cristalización, el fluxu magnético presente na rexón reorienta los dominios magnéticos dientro d'esta zona temporalmente vulnerable de l'aleación metálico. Esti ordenamientu ye realizáu en direiciones opuestes, en función de la información binaria, que d'esta miente queda almacenada permanentemente.

Al salir de la zona de grabación como productu de la rotación del discu, el material esfrezse rápido, y el magnetismu inducíu que permanez nesi puntu produz que non se recristalice afechiscamente, polo que nun vuelve al so estáu orixinal, camudando asina'l so reflectividad.

Si nun hai presente nengún fluxu magnético intensu cuando'l material algama la temperatura de Curie, la so estructura cristalina reláxase y normaliza, produciendo'l borráu de la información esistente nesi puntu.

Mientres la llectura, el láser mengua la so potencia y asítiase sobre'l discu que, según l'estáu magnéticu de cada puntu de la superficie, reflexa la lluz de forma distinta debíu al efeutu Kerr de birrefringencia. El rayu reflexáu ye detectáu por un sensor de forma similar a la utilizada n'el llectores de discos compactos.

Los discos MO apaecieron a finales de los ochenta. Primeramente yeren de 5,25 pulgaes (130 mm), similares a un discu compactu encapsulado dientro d'un cartuchu. Depués apaecieron los de 3,5 (90 mm).

Los ordenadores NeXT fueron los primeres n'ufiertar de serie esta teunoloxía, pero Canon apurrir a otros fabricantes.

En 1997 apaeció la teunoloxía de Light Intensity Modulated Direct Overwrite, que consiguía amontar el nivel de rendimientu de los discos.

Les unidaes de 3,5 (90 mm) vienen tener el tamañu y aspeutu d'una unidá de disquete, pero cola fondura d'un discu duru de 3,5. el soporte tien el tamañu d'un disquete de 1.44 MB, pero dos vegaes más gruesu por cuenta de la cubierta que los protexe del polvu. Ente que los de 130 mm son siempres dispositivos SCSI, los de 90 mm pueden ser SCSI, IDE o USB. Amás, ente que los de 130 mm tienen dambes cares preparaes p'almacenar datos, los de 90 mm namái tienen una cara de datos, polo que'l so soporte nun ta preparáu pa poder xiralo (un dispositivu de seguridá similar al del disquete torga la introducción errónea del soporte).

Cada ciclu d'escritura rique una pasada del láser pa borrar la superficie, y otra por que el imán escriba la información. En 1996, la teunoloxía Direct Overwrite (sobrescritura direuta) foi introducida nos discos magnetu-ópticos de 3.5", esto evitaba'l borráu inicial antes de la escritura, tamién riquía l'usu de dispositivos especiales.

La capacidá de los discos de 90 mm yera primeramente de 128 MB y foise ampliando socesivamente a 230 MB, 530 MB, 640 MB, 1,3 GB y 2,3 GB. Toles unidaes son capaces de lleer y mayoritariamente escribir nos soportes de menor capacidá, una de les causes de la so popularidá nel campu del diseñu gráficu, pos col Iomega Zip movieron a les unidaes SyQuest como mediu de treslladar los trabayos d'arte final del editor/creativu a la imprenta. Esto dexaba que namái tuvieren qu'usar un soporte lleíu poles unidaes de dambos (de normal la imprenta actualizar con más frecuencia pa poder tomar más veceres) y el preciu yera algamadizu pa les pequeñes empreses ya inclusive los particulares.

Fujitsu foi'l mayor fabricante d'unidaes de 90 mm coles sos series Dynamo, pero hai descatalogado la so producción y venta. Anguaño namái MaxOptix (que ye'l mayor fabricante de 130 mm) y PDO Konica Minolta siguen fabricando unidaes de 90 mm; dambes compañíes tienen anguaño disponible una unidá pocket esterna de 3,5 y 1.3 GB con interfaz USB por un preciu similar (399 dólares o euros, dependiendo de la marca y/o'l distribuidor)

En 2004, Sony llanzó un MiniDisc de 1 GB de capacidá llam��u "Hi-MD". Esti aumentu en seis veces deber a una nueva téunica: a diferencia de los MiniDisc normales, los de gran capacidá tienen pistes más fines que, al ser lleíes, se redimensionan hasta algamar un tamañu legible. Tán formaos por 3 capes: una de desplazamientu, una d'intercambiu y una de memoria. Cuando nun tán siendo lleíos, el campu magnético na capa de memoria ye'l mesmu que nes de desplazamientu ya intercambiu. Pero al asitiar el rayu láser sobre la pista, la capa d'intercambiu, que tien un puntu de Curie más baxu que les otres, se desmagnetiza y se desacopla de la capa de desplazamientu, que la so capa magnética alredor de la pista evacúase, causando qu'ésta s'espanda a un tamañu legible.

• Discu ópticu
• Minidisc
• Floptical

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Discu magnetu-ópticu.
• MO Forum Japan
• The Optical Storage Technology Association
• Unidá MaxOptix de 3,5
• Unidá PDO de 3,5