Πάνε δυο μήνες που έχω να κάνω ανάρτηση...

Αυτό το καλοκαίρι το περάσαμε στην Αθήνα. Μόλις έκλεισε το σχολείο ανέβηκα Αθήνα και εδώ παρέμεινα. Μετά απο 30 φορές που μπήκα στο αεροπλάνο τη χρονιά που πέρασε και άλλες τόσες ο σύζυγος δεν είχαμε καμιά διάθεση για πάνω κάτω. Ελπίζω φέτος να μη γίνουμε Golden μέλη της Aegean.  Την Αθήνα την απόλαυσα τον Αύγουστο. Σε σημείο να σκέφτομαι να κάνουμε διακοπές Ιούλιο και Αύγουστο να είμαστε εδώ. Αντίθετα η πατρίδα βούλιαξε απο κόσμο. Πριν γνωρίσω τον Χρήστο η κλασσική ατάκα που λέγαμε στην παρέα κάθε Αύγουστο στην Κρήτη ήταν "Πότε θα φύγουν οι Αθηναίοι. Αμάν πια". 

Θα μπορούσα βέβαια να την απολαύσω περισσότερο.Αυτό το καλοκαίρι όμως όπως πολλά καλοκαίρια ( αλλά ειδικά αυτό ) δεν ηρέμησα, δεν χαλάρωσα.

Το σχολείο ανοιγει για εμάς τους εκπαιδευτικούς την επόμενη Δευτέρα 1/9 . Εγώ ακόμα δε ξέρω που θα είμαι. Δε ξέρω αν είμαι Κρήτη αν είμαι Αθήνα...Ούτε καν λόγος να ξέρω σχολείο και τάξη ( εκτός αν δεν πάρω απόσπαση)

Κάθε πρωί με το που ανοίγει το μάτι μπαίνω σε εκπαιδευτικά site , στον τοίχο του αιρετού μας, σε εφημερίδες που έχουν τίτλο "Μαχαίρι στις αποσπάσεις". Το ίδιο γίνεται κατά τη διάρκεια της μέρες και ακόμα και τη νύχτα αν ξυπνήσω το έχω κάνει πολλές φορές. Λες και θα γίνει κάτι στις 3 το πρωί.

Στην αναμονή λοιπόν....

Λένε απο το Υπουργείο πως θα περιορίσουν τις αποσπάσεις για να μην δημιουργηθούν κενά. Μα εγώ σε σχολείο θα πάω. Αλλά αντί το κενό να ναι στο Παγκράτι ας πούμε , θα πάω εγώ εκεί και το κενό θα είναι στην Κρήτη. Κανένα κόστος δεν έχουν οι αποσπάσεις για τον Κρατικό Προϋπολογισμό.Απλά ο ένας πάει στην θέση του άλλου. Πέρυσι ας πούμε μία συνάδελφος δεν ήρθε στο σχολείο μας που το ήθελε γιατί γύρισα εγώ. Δε θα άφηνα ξεκρέμαστα λοιπόν κάποια παιδιά. 

Αντίθετα όμως τις αποσπάσεις σε Γραφεία, Γενικά Αρχεία του Κράτους, Βιβλιοθήκες ,Μητροπόλεις, Υπουργείο, Γραφεία Βουλευτών  τις κάνουν πάντα κανονικά και με το παραπάνω. Βγαίνει ο υπουργός και λέει έχουμε τόσα κενά και δε ξέρουμε πως θα ανοίξουν τα σχολεία ενώ  ταυτόχρονα κάνει αποσπάσεις σε όλα τα παραπάνω. Γιατί ναι ο εκπαιδευτικός πρέπει να ναι σε ένα βουλευτικό γραφείο αντί στην τάξη...Και ναι αυτές οι αποσπάσεις δημιουργούν κενά. Γιατί ο άλλος δεν πάει σε κάποια τάξη. Αρα χρειάζεσαι κάποιον άλλον στην θέση σου.

Παλιότερα μάλιστα αυτός που έπαιρνε απόσπαση σε κάποιον Φορέα έπαιρνε τα μόρια του σχολείου του. Ησουν ας πούμε στους Λειψούς αλλά δεν είχες πάει ποτέ και έπαιρνες 10 μόρια ( αυτά μετράνε στις μεταθέσεις) Αδικίες, αδικίες και που να πας να βρεις το δίκιο σου....

Και φυσικά όλες αυτές οι αποσπάσεις δεν βγαίνουν με μόρια. Βλέπεις απλά κάποια ονόματα , τα ίδια ονόματα κάθε χρόνο. Δεν έκανα καν αίτηση. Άδικα θα την έκανα αφού μέσον δεν έχουμε ούτε θα ήθελα να βγω απο την τάξη.Βέβαια για να μαι ειλικρινής αν μου έλεγε κάποιος θα είσαι ή στο Γραφείο στην Αθήνα ή στην Κρήτη ε φυσικά την Αθήνα θα διάλεγα.

Αααα και φυσικά ενώ εγώ και τόσοι άλλοι ακόμα αγωνιούμε όλοι οι παραπάνω ξέρουν πριν το Δεκαπενταύγουστο που θα είναι. Και θα ξαναρωτήσω αν και ξέρω την απάντηση .

Στη Μητρόπολη είναι πιο χρήσιμος ένας δάσκαλος ή στην τάξη;

Μέσα λοιπόν σε αυτό το κλίμα της αγωνίας, της απογοήτευσης , της στεναχώριας σκέφτομαι και τους άλλους...Εκείνους τους συναδέλφους που έχουν παιδιά, προβλήματα υγείας δικά τους ή της οικογένειας τους...

Σκέφτομαι πως κάποιοι γονείς δε ξέρουν που θα είναι την άλλη Δευτέρα. Που θα είναι τα παιδιά τους.

Να πάρω το παιδί μαζί ή να μη το πάρω; Πότε θα βρω σπίτι; Θα το πάρουν στον παιδικό;

Μήπως να πάρω άδεια ανευ αποδοχών;

Την Τρίτη αν δεν αλλάξει πάλι η ημερομηνία θα μάθουμε....

Ο χρόνος περνάει βασανιστικά αργά...Μόνο αυτό συζητάμε και δε μπορούμε να κάνουμε ούτε ένα όνειρο. Οχι για το μέλλον...ούτε για την άλλη Κυριακή.