Lycia et Pamphylia

Lycia et Pamphylia was 'n Romeinse provinsie.^[1][2] Dit het bestaan uit twee ou streke, Lisië en Pamphylia.

Lycia is in 43 n.C. geannekseer, maar dit lyk of Pamphilia eers deel van Galatia gewees is en eers in die jare 70 met Lycia saamgevoeg is.^[3]

Daar was kort na die anneksasie van die provinsie Lycia koördinering van pogings tussen verskillende provinsies en departemente van imperiale administrasie. en sistematiese regeringsingryping op die gebied van kommunikasie. Stede het arbeid vir die herstel van paaie bygedra. Goewerneurs en prokureurs het grond van bo af beheer en die 'n netwerk van paaie wat tot stand gebring is het 'n groot rol gespeel. ^[3]

Eprius Marcellus het 'n groot rol gespeel in 'n voortgesette projek om beheer oor nuutverworwe keiserlike gebied te konsolideer deur kommunikasie tussen stede te verbeter, veral om Rome se grip op haar onderdane te verbeter. Daar is aansienlike bewyse van padbou onder Claudius se bewind in ander dele van die Ryk. Baie daarvan is in verband met die beweging van soldate en voorrade. In Lycia is die projek sorgvuldig beplan ná 'n ondersoek wat deur die eerste goewerneur van Lycia, Q. Veranius, onderneem is. 'n Belangrike bron is die Stadiasmus-inskripsie van Patara, 'n monumentale sokkel wat onder Q. Veranius deur die Lyciërs opgerig is en opgedra aan keiser Claudius, met 'n lys van afstande en bestemmings regoor Lycia. Die padnetwerk was baie uitgebreid, en dit is ongetwyfeld nog baie uitgebrei nadat die goewerneurskap van Veranius omstreeks 47-48 n.C. geëindig het. Die aktiwiteit van Eprius Marcellus in 50 n.C. toon die voltooiing van die brug onder Oinoanda. Arruntius Aquila het by Attaleia in Pamfilië 'n vergelykbare projek uitgevoer. Die Romeinse owerhede het dit dalk in die gehele Klein-Asië beplan, want in 51 n.C. is die pad van Smirna na Efese, Magnesia en Tralles herstel.^[3]

Lycia et Pamphylia het, veral as kusprovinsie, 'n belangrike logistiese en strategiese rol gespeel. Die administratiewe onderafdeling Isauria van Cilicia-Isauria-Lycaonia is daarom waarskynlik omstreeks 145 aan die bestaande provinsie Lycia et Pamphylia verbonde, insluitend die hawe van Syedra. Volgens 'n Tarsiese muntstuk met die Griekse syfer Γ (drie) om die τρεις έπαρχίαι (drie provinsies) aan te dui, het Isauria egter op die laatste in 197/198 opnuut 'n administratiewe onderafdeling van die provinsie Silisië-Isauria-Likaonië gevorm.^[4]

in vergelyking met ander streke van Klein-Asië het Lycia 'n veel meer samehangende en eenvormige politieke eenheid verteenwoordig as gevolg van die jarelange bestaan van die Lyciese κοινóν en die oorkoepelende lex provinciae wat moontlik tydens die bewind van Vespasianus ingevoer is.^[5]

Onder die Romeine het Pamphilië ekonomies en kultureel gefloreer. Gestabiliseer deur die beheer van Rome, het die mense die provinsiale regering geredelik aanvaar, en daar het vrede geheers. Afgesien van die aanvanklike oorloë teen die seerowers, was 'n permanente militêre teenwoordigheid nooit nodig nie. Hout, kalksteen en landbouprodukte, insluitend olywe van Antalya, was gereelde uitvoere, en die hawens was belangrike spilpunte langs die Middellandse See-handelsroetes.^[2]

Trajanus het vanweë die Partiese Oorlog in 113 die provinsie besoek en Hadrianus in 131.^[6]

Zosimus vertel van rowersgroepe onder leiding van 'n sekere Lydius die Isauriër, wat tydens keiser Probus (276-282) se bewind in Lycia en Pamphilia aktief was. Probus het 'n eques Terentius Marcianus as praeses. na die provinsie gestuur. ^[7]