Οτι περνα απ το στομαχι: Φεβρουαρίου 2017

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

Καθαροδευτέρα

Οι γιαλαντζί ντολμάδες είναι ανοιξιάτικο φαϊ αλλά και φαγητό που φτιάχνουμε την καθαρά Δευτέρα. Ποτέ δεν τους έτρωγα μικρή γιατί τους θεωρούσα βέβηλους που είχαν το θράσος να παραβγούν τους κανονικούς ντολμάδες με κιμά και αυγολέμονο.
Όσες φορές τους είχα δοκιμάσει ήταν σε σχολικές εκδρομές που ήταν το πιο κατάλληλο και χωρίς ζουμιά φαγητό για να πάρει μαζί του ένα παιδί.. Γιαλαντζί πατατοκεφτέδες, σφουγκάτο..
Τώρα όχι μόνο μ αρέσουν αλλά προσπαθώ να ακολουθώ πιστά την συνταγή των γιαγιάδων..

Εν αρχή είναι τα φύλλα ..φρέσκα ή διατηρημένα φτάνει να είναι τρυφερά.. δύσκολα θα βρεις στο εμπόριο τέτοια.. Κάθε άνοιξη αγοράζω απ την λαϊκή και τα βάζω στην κατάψυξη αλλά ποτέ δεν μου φτάνουνε μέχρι τα κούλουμα..
Φέτος όμως κατά��ερα να κρατήσω ένα πακετάκι με 30 φύλλα ακριβώς γι αυτή την ημέρα..

Πρώτα τα φύλλα λοιπόν και μετά τα μυρωδικά, που σ αυτά δεν κάνω σκόντο.. Π.χ.Γιαλαντζί ντολμάδες δεν κάνουμε ποτέ αν δεν έχουμε μάραθο..
Σήμερα , τελευταία Κυριακή της Αποκριάς θυμήθηκα πως δεν έχω, όχι μόνο μάραθο( και που να βρεις τέτοια εποχή μάραθο ) αλλά είχα ξεχάσει να πάρω και μαρούλι που πάντα βάζω μέσα..
Κανονικά δεν μπορούσα να τα φτιάξω αφού τα πάντα σήμερα και αύριο είναι κλειστά.

Η φλασιά μου ήρθε ως από μηχανής θεός ..
Οι γλάστρες μου ήταν γεμάτες με ζοχούς και τρυφερές τσουκνίδες και όχι μόνο αυτό αλλά ο περσινός μου μάραθος βρισκόταν ξερός μέσα στην γλάστρα του .. έκοψα μερικά απ τα κλαράκια του και τα άφησα για λίγο σε χλιαρό νερό ..Ίσως να μην είχε χαθεί εντελώς το άρωμά του.
Μετά τα έστρωσα με προσοχή στον πάτο της κατσαρόλας κι εκεί πάνω έβαλα τους ντολμάδες μου και τους άφησα να βράσουν .

Με την πρώτη βράση μύρισε το σπίτι μάραθο που μ έκανε μια ευτυχισμένη νοικοκυρά..
Έμενε τώρα να δω αν έκανα καλά που έβαλα μέσα τους ζοχούς και τις τσουκνίδες .
Έβρασαν ,
κρύωσαν
και ούτε πήραν είδηση πως δεν είχαν μέσα μαρούλι ..
Γιαλαντζί ντολμάδες αυτοί , γιαλαντζί μαγείρισσα εγώ..

Υ.Γ Αν και η γενιά μου κρατάει κι απ την Μικρά Ασία σ αυτό το φαϊ δεν βάζω ούτε κουκουνάρια ούτε σταφίδες . Μόνο :

Ρύζι,
λάδι
φρέσκα και ξερά κρεμμύδια ,
μάραθο,
δυόσμο,
μαρούλι ψιλοκομμένο
και τον χυμό ενός λεμονιού μέσα στην γέμιση , αλλά και μέσα στην κατσαρόλα που βράζουν. ( παλιά έβαζαν μερικά άγουρα ερίκια ή αγουρίδα.)

Και μετά απ αυτήν την επιτυχία γιατί να μην επιχειρήσω και κάτι άλλο μαζί με την ταραμοσαλάτα ? γιατί να μην επιχειρήσω να κάνω μια καπαροσαλάτα ?

Καπαροσαλάτα..Και έτυχε και πέτυχε

Και αν δεν είναι καλή …ε μην είμαστε και αχάριστοι !
δεν μας πετυχαίνουν όλα στην ζωή μας !!

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Μια τυρόπιτα, ένας αρραβώνας και μια χαζή

Μ αρέσει να διασκεδάζω μαγειρεύοντας , κάνοντας συγχρόνως τους άλλους να γελούν.

Μερικές φορές αυτό σε σώζει σε μια αποτυχία σου..

Σε μια συνταγή π.χ. που δεν σου πέτυχε με το γέλιο οι άλλοι γίνονται πιο επιεικείς μαζί σου.

Από μέρες ήθελα να φτιάξω μια τυρόπιτα με μπεσαμέλ την οποία δεν είχα ξανακάνει και δίσταζα, αφού ενώ άλλες φορές σύμφωνα με τα υλικά μπορώ να φανταστώ την γεύση μιας συνταγής ..αυτή τη φορά μου ήταν αδύνατον.

Η ιστορία ήταν πως μέσα στα τυριά ήθελα σώνει και καλά να ανακατέψω και μπλέ τυρί - το μόνο τυρί που μ αρέσει,- που επίσης δεν το είχα ξανα επιχειρήσει. Δηλαδή βάδιζα ντουγρού σε αποτυχία .

Η πρόταση του γιού μου « βρε μαμά , δεν κάνεις μια τυρόπιτα ?» με βρήκε χαμένη μέσα σε χιλιάδες …σκέψεις την εξής μία …..

Γιατί οι άνθρωποι δεν κυριολεκτούν όταν μιλάνε ?

Γιατί ότι θέλουν να πουν , να σου ζητήσουν , να καταφέρουν , σου το λένε απ έξω-έξω ?

Θα μου πείς τώρα , γιατί ..εσύ βλάκας είσαι και δεν καταλαβαίνεις?

Ε ναι λοιπόν είμαι βλάκας..Γι αυτό να μου λέτε καθαρά τι θέλετε και όχι να φερόσαστε σαν τον Γιώργο και την μαμά του..

Ο Γιώργος ήταν παιδικός μου φίλος μεγαλύτερος από μένα, που κάποια χρονιά αρχίσαμε να ερωτευόμαστε . όχι τίποτα το σπουδαίο.. ματιές διαφορετικές μόνο , κόμπιασμα στην συζήτηση , και λίγο διαφορετική αντιμετώπιση όταν χάναμε στα παιχνίδια ..Ούτε τον έδερνα πια εγώ , ούτε εκείνος με μούντζωνε.

Κάποια στιγμή που βρισκόμουν στο σπίτι του , η μαμά του κι αυτός μου χάρισαν ένα δαχτυλίδι ..

Με κανένα λόγο να το δεχτώ τόσο ακριβό δώρο είχα και τη γιαγιά μου που θα με μάλωνε , με τα πολλά όμως πιάστηκα στον ύπνο και το πήρα ..

Με το που γύρισα στο σπίτι μας να νέα είχαν φτάσει πρώτα .. Είχα αρραβωνιαστεί..!!

Το δαχτυλίδι το πήγα εκείνη τη στιγμή πίσω.. και η γιαγιά μου τραβούσε τα μαλλιά της ..

Που ακούστηκε «αρραβωνιαστικιά» να πετάει μες την αυλή του αρραβωνιαστικού τον αρραβώνα βρίζοντας κι αυτόν και τη μάνα του? Ντροπής πράγματα ..

Έτσι προέκυψε πως απαιτώ να μου λένε καθαρές κουβέντες..Ακριβώς τι ζητάει ο άλλος ..

Σ αυτή την φάση με πέτυχε ο γιός μου και μου είπε:

- βρε μαμά δεν κάνεις μια τυρόπιτα ?

- Μία τυρόπιτα ?? Αμέσως !!

και γυάλισε πονηρά το μάτι μου και έκανα μία ( 1 ) τυρόπιτα αφού μία μου είχε ζητήσει. ..

Με τα υλικά που είχα στο μυαλό μου και με μπεσαμέλ..

Και ειλικρινά ωραιότερη δεν έχω ξαναφάει και ούτε και οι υπόλοιποι που την δοκίμασαν

..και έπεσε και το γέλιο της αρκούδας όταν στο τραπέζι με αφορμή την παράξενη σε σχήμα τυρόπιτα, τους είπα την ιστορία του Γιώργου..

Και επειδή έρχεται καθαρά Δευτέρα καιρός να κάνουμε και ένα καθάρισμα στο ψυγείο . Ένα τσουρέκι σε φέτες απ την κατάψυξη, φόρεσε ένα μαγιό από μαρμελάδ�� και βούτ��ξε για λίγο μέσα σε ένα μίγμα από αυγά , γάλα και λίγη κρέμα γάλακτος . Ένα μήλο που είχε ξεμείνει κόπηκε σε κυβάκια και τρύπωσε ανάμεσα. Μερικές σταγόνες σοκολάτας και στον φούρνο .. Μια πουτίγκα απ το τίποτα ..

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2017

Μαγιονέζα ( απ τις σπιτικές συνταγές που κάποια στιγμή θα χαθούν )

Και είναι φυσικό .
Η ζωή , μας κάνει να τρέχουμε στην κατεύθυνση που αυτή θέλει και δεν υπάρχει καιρός όχι μόνο να ασχοληθούμε με συνταγές των μανάδων μας αλλά και να τις καταγράψουμε έστω και αν δεν τις φτιάχνουμε ..

Δεν είναι τίποτα σπουδαία η ανάρτηση απλά την γράφω για να υπάρχει..που ξέρεις καμιά φορά .. Ίσως κάποιος την χρειαστεί. Όπως εγώ , που μερικές φορές άδικα ψάχνω στο διαδίκτυο για τα πιο απλά πράγματα που όμως δεν τα βρίσκω.

Τα υλικά ( πιο απλά δεν γίνονται )

Ενας κρόκος αυγού
Μια κουταλιά του γλυκού μουστάρδα.
Μια κουταλιά του γλυκού λευκό ξύδι.
Μια κουταλιά του γλυκού ζάχαρη.
Λίγο λιγότερο από μια κουταλιά του γλυκού αλάτι .
Φυτικό λάδι ( παίρνει αρκετό)
και χυμός λεμονιού.
Στον δρόμο διορθώνω την γεύση προσθέτοντας λίγο απ τα υλικά ..ή μουστάρδα ή ζάχαρη ..
Αν μας γίνει αλμυρή συνεχίζουμε να χτυπάμε προσθέτοντας λάδι. Για να μην τρομάξουμε , πρέπει να γνωρίζουμε πως το λάδι την σφίγγει ενώ το λεμόνι την αραιώνει..

Βάζω όλα τα υλικά σε ένα μπολ και αρχίζω να τα χτυπάω ή στο χέρι , ή με μίξερ προσθέτοντας κάθε τόσο ελάχιστο λάδι και δυο τρεις σταγόνες λεμόνι..
Αν και τα υλικά είναι καθορισμένα , η μαγιονέζα είναι μια συνταγή που χρειάζεται και «μάτι» .

Λένε πως ο κρόκος πρέπει να είναι πολύ φρέσκος και σε θερμοκρασία δωματίου .
Γράφω λένε , γιατί αρκετές φορές ακολούθησα την οδηγία και η μαγιονέζα δεν έπηζε με τίποτα και άλλες φορές πάλι με όχι τόσο φρέσκο κρόκο και απ ευθείας απ το ψυγείο μου έδεσε ωραιότατα , και γρήγορα .
Δεν το έψαξα και σπάνια πια ρωτάω γιατί ..Ακούω ένα εκατομμύριο εξηγήσεις που τις περισσότερες δυστυχώς πρέπει να τις αντικρούσω… κι εγώ βαριέμαι….

Με την ίδια μαγιονέζα φτιάχνω και την ρωσική σαλάτα . Η μόνη διαφορά με αυτήν του εμπορίου είναι πως η ρώσικη ύστερα από δυο τρεις μέρες νερουλιάζει ελάχιστα που όμως αν την ανακατέψεις φτιάχνει ..αλλά δεν φτιάχνουμε ρώσική και για μια εβδομάδα .. Αυτά ..

Και βρε κορίτσια ..έκκληση σας κάνω ..Γράψτε τις συνταγές τις παλιές όσο και αν σας φαίνονται απλές .. Να υπάρχουν στο διαδίκτυο ..
Εκτός και αν δεν σας ενδιαφέρει αν χαθούν ή όχι ….

Υ.Γ. Και αν νομίζουμε πως θα τις σώσουμε μεταφέροντας τες στις κόρες μας …ας το ξανασκεφτούμε…

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Βαλσαμικά ξύδια με σιρόπι φρούτων

Το πετιμέζι το γνωρίζουμε όλοι.
Είναι μούστος από σταφύλια ή από σύκα που τον βράζουμε μέχρι να γίνει ένα παχύρευστο σιρόπι. Το αποθηκεύουμε και το χρησιμοποιούμε κυρίως σε γλυκά ..

Πετιμέζια όμως μπορούμε να κάνουμε και από άλλα φρούτα .. Ψάχνοντας , βρήκα στην ιστοσελίδα Pontos gr πως οι κάτοικοι της περιοχής φτιάχνουν πετιμέζι εκτός από σταφύλια , πετιμέζια με κυδώνια, αχλάδια, βατόμουρα και πολλά άλλα …..γράφει η ιστοσελίδα:

«Το ενδιαφέρον μάλιστα της υπόθεσης είναι το γεγονός ότι οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιοχής του Πόντου προτιμούν να καταναλώνουν τα διάφορα είδη πετιμεζιού, ειδικά τη χειμερινή περίοδο, θεωρώντας μάλιστα ότι έχουν και ευεργετικές ιδιότητες για την υγεία και τη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού.»

Ίσως πουν μερικοί πως είναι χρονοβόρα η διαδικασία για ένα σιρόπι που θα το χρησιμοποιήσουν αραιά και που , και αν τον χρησιμοποιήσουν. Δεν είναι όσο φαίνεται .Αντίθετα είναι παιχνιδάκι .
Εδώ σας γράφω πως κάνουμε μούστο ή πετιμέζι στην δική μας μικρή κουζίνα.
Η αλήθεια είναι πως κι εγώ εκτός από ορισμένα γλυκά που έκανα με το πετιμέζι , όπως μουστοκούλουρα , μουσταλευριά , ή λουκουμάδες και τηγανίτες στις οποίες το έβαζα αντί μελιού, το υπόλοιπο το φύλαγα σαν σιρόπι για τον βήχα … και τέλος ..

Μέχρι που βλέποντας τώρα τελευταία πως δεν υπάρχει συνταγή μαγειρικής που να μην περιέχει κάποιο μπαλσάμικο με άρωμα φρούτου σκέφτηκα πως θα ήταν πολύ εύκολο να φτιαχτεί στο σπίτι ανακατεύοντας ξύδι με πετιμέζι .
Και ω του θαύματος πέτυχε.. προς το παρόν μπαλσάμικο σταφυλιού.
Τις αναλογίες τις βρίσκουμε μόνοι μας ανάλογα πόσο γλυκό ή πηχτό θέλουμε το τελικό υλικό μας. Εγώ έβαλα ένα μέρος πετιμέζι και λίγο λιγότερο ξύδι .( γιατί το ξύδι μου είναι δυνατό )
Το πιάτο που το έβαλα είναι μανιτάρια λεμονάτα με ρύζι ..

Και ναι ! Έχω μπαλσάμικο σταφυλιού δικής μου παραγωγής .. Ανυπομονώ να ρθεί το καλοκαίρι για να δοκιμάσω και με άλλα φρούτα.. Κυρίως με σύκα .. πετιμέζι που στη Μυτιλήνη το λένε νομίζω βράσμα

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

Λαχματζούν

Δεν γνωρίζω απο που είναι το Λαχματζούν και ποιες χώρες διεκδικούν την πατρότητα του . Αυτό που εμένα μ ενοχλεί είναι πως και η Τουρκία και η Αρμενία το ονομάζουν Τούρκικη ή Αρμενική πίτσα

" Κόψιμο" κιμά με τα πιτάκια να περιμένουν ..πάντα σκεπασμένα με πετσέτα

Ανακατεύουμε όλα τα υλικά και ζυμώνουμε καλά εκτός απ τα λαχανικά τα οποία τα έχουμε κομμένα σε κύβους τα οποία τα βάζουμε στο τέλος ανακατεύοντας και πάλι το μείγμα καλά . Μετα το βάζουμε σε ένα ξύλο κοπής και με ένα μαχαίρι με φαρδιά λάμα το οποίο το κρατάμε οριζόντια με τα δυο μας χέρια, αρχίζουμε να ψιλοκόβουμε το μείγμα σαν να ψιλοκόβουμε ψιλοκόβουμε πατσά ή μαϊντανό.. Αυτό θα μας βοηθήσει να μην μείνει το μείγμα στεγνό αλλά να βγούν οι χυμοί των λαχανικών και να του δώσουν την υφή σφιχτής σάλτσας για να μπορεί να ποτίσει λίγο τις πίτες..

Αν σας αρέσουν τα πολύ καυτερά , μην ξεχάσετε να τα φάτε με γιαούρτι

Υλικά :
250 γραμμάρια μοσχαρίσιο κιμά
250 αρνίσιο
Ένα μεγάλο κρεμμύδι,
δύο ντομάτες μόνο την σάρκα τους,
ένα φλιτζάνι μαϊντανό ,
3 σκελίδες σκόρδο,
μια ( εγώ βάζω δύο ) καυτερές πιπεριές,
μια κουταλιά σούπας σάλτσα ντομάτα ή κέτσαπ,
ένα κουταλάκι του γλυκού μαύρο πιπέρι,
ένα κουταλάκι κύμινο,
ένα κουταλάκι πάπρικα
δύο κουταλάκια αλάτι ( αν δεν εχει αρκετό η σάλτσα )
ένα πέμπτο φλιτζανιού λάδι ,

Και μια ζύμη όπως της πίτσας που θα έχετε φτιάξει με αλεύρι , νερό μαγιά, αλάτι και λίγο φυτικό λάδι

Προσέχουμε η ζύμη να γίνει πιο μαλακιά απ του ψωμιού. Την αφήνουμε να φουσκώσει και την κάνουμε μετά μπαλάκια σε όποιο μέγεθος θέλουμε τα λαχματζούν .. τα σκεπάζουμε με πετσέτα ..μεχρι που να φτιάξουμε το μείγμα μας

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για 10 περίπου λεπτά ανάλογα με τον φούρνο μας , προσέχοντας να μην ξεροψηθούν οι πίτες

Σερβίρουμε με λεμόνι ή λίγο γιαούρτι.