II. İsmail
| II. İsmail شاه اسماعیل دوم | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| Safevi şahı | |||||
| Hüküm süresi | 22 Ağustos 1576-24 Kasım 1577 | ||||
| Önce gelen | I. Tahmasb | ||||
| Sonra gelen | Muhammed Hüdabende | ||||
| Doğum | 28 Mayıs 1537 İsfahan, Safevi Devleti | ||||
| Ölüm | 24 Kasım 1577 (40 yaşında) Kazvin, Safevi Devleti | ||||
| |||||
| Hanedan | Safevî Hanedanı | ||||
| Babası | I. Tahmasb | ||||
| Annesi | Sultanum Begüm | ||||
| Dini | Sünni İslam | ||||
II. İsmail (Farsça: شاه اسماعیل دوم; 31 Mayıs 1537 ��� 24 Kasım 1577), doğum adıyla İsmail Mirza, 1576 ile 1577 yılları arasında Safevî Devleti'nin üçüncü şahıdır. I. Tahmasb'ın başlıca eşi Sultanum Begüm'den olan ikinci oğluydu. Tahmasb, İsmail'in Kızılbaş kabileleri arasında artan nüfuzundan çekindi ve İsmail'i yirmi yıl boyunca Qahqaheh Kalesi'nde hapsetti.
Tahmasb, 1576 yılında bir varis bırakmadan öldü. İsmail, kız kardeşi Perihan Hanım'ın desteğiyle rakiplerini alt ederek tahta geçti. Olası taht adaylarını saf dışı bırakmak için İsmail, öz kardeşi Muhammed Hudâbende ve onun üç oğlu dışında, kraliyet ailesinin tüm erkek üyelerini ortadan kaldırdı. Kızılbaşların yönetim ve ordu üzerindeki etkisinden korkan İsmail, onların yerine güvendiği kişileri getirdi. İsmail, Şii İslam âlimlerini küçümsedi ve Sünni İslam ulemasından manevi rehberlik istedi. Bu durum, muhtemelen Şii inancına bağlı olan babasına duyduğu öfkenin bir sonucuydu.
Saltanatının sonlarına doğru İsmail, kendisini tahta çıkaran Perihan Hanım’dan uzaklaştı ve onu tutuklattı. 24 Kasım 1577'de İsmail, beklenmedik bir şekilde bilinmeyen sebeplerle öldü; ancak genel görüş, Perihan Hanım veya Kızılbaş liderleri tarafından zehirlendiği yönündeydi. Yerine kör olan kardeşi Muhammed Hudâbende geçti. Dönemin tarihçileri, İsmail'i Safevî hanedanını çöküşün eşiğine getiren, mantıksız, sapkın ve beceriksiz bir hükümdar olarak değerlendirmektedir. Bununla birlikte, bazı çağdaş vakayinamelerde onu adil bir kral olarak tasvir edenler de vardır. Modern tarihçiler ise onun politikalarını felaket olarak, kişiliğini ise dönemin standartlarına göre bile olağanüstü acımasız olarak görmektedir.
İlk yılları
[değiştir | kaynağı değiştir]İsmail Mirza, 31 Mayıs 1537 Perşembe gecesi Kum'da I. Tahmasb'ın ikinci oğlu olarak baş eşi Sultanum Begüm ile birlikte dünyaya geldi.[1] Annesi, Kızılbaş’ın Mawsillu klanına mensup olup Tebriz valisi Musa Sultan’ın kardeşiydi. İsmail çocukluğunu sarayda geçirdi. Varis olan ağabeyi Muhammed Hudâbende, Herat valisi olarak atandı ve genç İsmail, Kazvin'deki kraliyet sarayının tek çocuğuydu; böylece babasının tüm ilgisine sahip oldu. Tahmasb, genç İsmail'i cesaretinden dolayı sever ve ona hayranlık duyardı. İsmail çocukken binicilik ve okçuluğun yanı sıra okuma ve yazmayı da öğrendi.[2]
1547 yazının sonunda Şah'ın kardeşi ve önceki vali Elkas Mirza, başarısız bir isyan girişiminde bulundu ve Osmanlı İmparatorluğu'na sığındı. Bunun sonucunda İsmail, Şirvan valisi olarak atandı.[3] Burada, Şirvanşah tahtının bir diğer adayı ve Tahmasb’ın yeğeni olan II. Halilullah’ın oğlu Burhan Ali tarafından yönetilen bir isyanla karşılaştı; Burhan Ali, Osmanlı İmparatorluğu tarafından desteklenmekteydi. İsmail'in lalası Gökçe Sultan Ziyadlu Kaçar komutasındaki bir ordu, Burhan Ali'yi yenilgiye uğrattı.[3] 1547 yılında Osmanlı-Safevî Savaşı sırasında İsmail Mirza, yerel Şirvani savaşçılarını Doğu Anadolu'daki sayıca üstün Osmanlı birliklerine karşı büyük bir zafere taşıdı.[4] 25 Ağustos 1548'de İsmail, Kars'ın yağmalanmasına önderlik ederek Elkas Mirza ve Osmanlıların ortak seferinden sonra kaos ve kargaşadan kaçan sivilleri öldürdü.[3] Orada, şehrin valisi tarafından bir suikast girişimiyle karşı karşıya kaldı. Misilleme olarak Osmanlı esirlerinin katledilmesini ve Kars Kalesi'nin yıkılmasını emretti.[5] Bir barış döneminden sonra, 1552 kışında İsmail, 8000 adamıyla Erzurum'a baskın düzenledi ve şehrin yakınındaki Osmanlı istihkâmını tahrip etti.[6] Osmanlı komutanı ve Erzurum valisi İskender Paşa, İsmail’in ordusuyla şehir yakınlarında savaşmaya karar verdi. Çatışma bir çıkmazla sonuçlandı; İsmail geri çekilerek yenilmiş gibi göründü. İskender Paşa, İsmail’i takip etti ve sonrasında yeni bir Safevî ordusuyla karşılaşarak ağır kayıplar vererek yenildi.[7]
Erzurum zaferi, İsmail'e Kızılbaşlar arasında şöhret ve popülerlik kazandırdı. Aynı zamanda Osmanlı İmparatorluğu ile savaşın üçüncü safhası başladı ve savaş, Mezopotamya'daki Safevî topraklarının Osmanlılara kaybedildiği Amasya Antlaşması ile sonlandı.[8] Buna rağmen İsmail, Kızılbaşların hafızasında genç yaşta Osmanlılara karşı başarılı çatışmalar yöneten tanınmış bir askerî figür olarak kalmaya devam etti.[9]
Saltanatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Taç giymesi
[değiştir | kaynağı değiştir]
I. Tahmasb, 15 Mayıs 1576'da zehirlenerek öldü.[6] Haydar Mirza derhal kendisini yeni şah ilan etti ve Tahmasb'ın tacını giydi. Ancak otoritesini gösterecek zamanı bulamadı çünkü aynı gün İsmail'i destekleyen kurçiler tarafından öldürüldü.[10] 31 Mayıs 1576'da 30.000 Kızılbaş süvarisi Qahqaheh Kalesi önünde toplandı ve İsmail’in serbest bırakılmasını talep etti. İsmail, ancak hepsinin kendisine sadakat yemini ettiğini duyduktan sonra hapishanesinden çıkmayı kabul etti. 1 Eylül 1576'da ise İsmail, Kazvin'e girdi ve II. İsmail olarak tahta çıktı.[3]
Kazvin’deki Çehel Sütun Sarayı'nda bir taç giyme töreni düzenlendi; bu törene kardeşleri, kuzenleri, saray bürokratları, dini ileri gelenler, Kızılbaş aşiret ve askeri liderleri ile Gürcü Bagrationi prensleri katıldı.[3] Tören için Osmanlı İmparatorluğu, Deccan Nizam Şahi Sultanlığı ve Portekiz İmparatorluğu'ndan da elçilik heyetleri ve hediyeler geldi.[11] Tahta çıkış hutbesi, Perihan Hanım tarafından seçilen ve daha sonra İsmail tarafından sadr-ı mamalik (din işleri bakanı) olarak atanan Sünni din adamı Mahdum Şerifi Şirazi tarafından okundu.[8]
Tahta çıkışından üç ay sonra, İsmail’in uğurlu olduğunu düşündüğü bir günde, sadece saraydaki Haydar yanlısı hizbin üyelerinin idam edilmesini emretmekle kalmadı, aynı zamanda kendi destekçilerine karşı da düşmanlık gösterdi. Tahmasb döneminde mevki sahibi olan insanları idam ettirdi.[10] Böylece 18 ay süren yönetimi, dönemin standartları açısından bile korkunç olan bir terör saltanatına dönüştü.[6]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Ghereghlou 2016; Newman 2008, s. 31
- ^ Parsadust 2002, s. 13; Hinz 1992, s. 16; Gholsorkhi 2009, s. 478
- ^ a b c d e Ghereghlou 2016.
- ^ Farrokh 2011.
- ^ Parsadust 2002.
- ^ a b c Roemer 2008.
- ^ Hinz 1992.
- ^ a b Newman 2008.
- ^ Farrokh 2011; Parsadust 2002
- ^ a b Savory 2007.
- ^ Mitchell 2009.
Dış kaynaklar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Savory, Roger M. (2007). Iran under the Safavids Cambridge: Cambridge University Press. say. 1–288. ISBN 0521042518. (İngilizce)
- Newman, Andrew J. (2004) Safavid Iran: Rebirth of a Persian Empire. I.B.Tauris. ISBN 9780857716613 (İngilizce)
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Ghereghlou, Kioumars (2016) "Esmaʿil II" Encyclopædia Iranica online [1] 21 Ağustos 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
 | İran tarihi ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
 | Hükümdar ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
