Silbervogel

3 Aralık 1941'de Sänger, Geheime Kommandosache Nr. 4268/LXXX5 olarak bilinen yörünge altında giden bir planöre ilişkin ilk teklifini Reichsluftfahrtministerium'a (RLM) gönderdi. 900 sayfalık teklif, boyutu ve karmaşıklığı nedeniyle RLM'de hoş karşılanmadı ve dosyalandı. Ardından Sänger, Skoda-Kauba Sk P.14 ramjet avcı uçağı gibi daha mütevazı projeler üzerinde çalışmaya başladı.^[1]

Profesör Walter Gregorii, Sänger'a raporunu yeniden yazdırdı ve büyük ölçüde azaltılmış bir versiyon Eylül 1944'te UM 3538 olarak RLM'ye sunuldu. Bu, bir pilotun ve yükün uzayın alt kenarında seyir edebileceği bilinen ilk ciddi tasarıydı.

İki insanlı ve bir insansız versiyon teklif edildi: Antipodenferngleiter (antipodal uzun menzilli planör) ve Interglobalferngleiter (kıtalararası uzun menzilli planör). Her ikisi de roketle çalışan bir kızaktan fırlatılacaktı. İki insanlı versiyon, yük dışında aynıydı. Antipodenferngleiter çok dik bir açıyla fırlatılacaktı (mesafeyi kısaltacaktı) ve bomba yükünü New York'a bıraktıktan sonra Pasifik'teki bir Japon üssüne inecekti.^[2]

Savaş bittikten sonra, Sänger ve Bredt Fransız hükûmeti için çalıştı^[3] ve 1949'da Fédération Astronautique'i kurdu. Sänger Fransa'dayken, Sovyet ajanlarının onu kazanmaya yönelik başarısız bir girişiminin öznesi oldu. Silbervogel tasarımına ilişkin raporlar Joseph Stalin'in ilgisini çekmişti ve oğlu Vasily ile bilim adamı Grigori Tokaty'yi Sänger ve Bredt'i kaçırıp SSCB'ye getirmesi için gönderdi.^[4][5] Bu plan başarısız olunca, aynı fikri araştırmak için 1946'da Mstislav Vsevolodovich Keldysh tarafından yeni bir tasarım bürosu kuruldu. Roket motoru yerine ramjetlerle çalışan yeni bir versiyon geliştirildi^[6] Tasarım, 1960'ların başlarına kadar hiçbiri üretilmeyen bir dizi ek seyir füzesi tasarımının temelini oluşturdu.^{[kaynak belirtilmeli]}