Hücresel olmayan yaşam

Virüslerin doğası, patojen olarak keşfedilmelerinin ardından uzun yıllar boyunca belirsizliğini korumuştur. İlk başta zehir veya toksin, daha sonra da "bulaşıcı proteinler" olarak tanımlandılar, ancak mikrobiyolojideki ilerlemelerle birlikte genetik materyale, tanımlanmış bir yapıya ve kendilerini oluşturan parçalardan kendiliğinden bir araya gelme yeteneğine sahip oldukları anlaşıldı. Bu durum, virüslerin temelde organik mi yoksa inorganik mi - çok küçük biyolojik organizmalar mı yoksa çok büyük biyokimyasal moleküller mi - olarak görülmeleri gerektiği konusunda kapsamlı tartışmalara yol açmıştır. 1950'lerden bu yana birçok bilim insanı virüsleri kimya ve yaşam arasındaki sınırda, canlı ve cansız arasındaki gri bir alanda var olan varlıklar olarak düşünmüştür.^[6][7][10]

Viral replikasyon ve kendi kendine birleşme, hücrelerin ve virüslerin, bencil genetik bilginin RNA dünyasındaki üreticilere parazitlik yaptığı bir replikatör havuzu olarak, hayatta kalmak için iki strateji olarak, çevresel koşullara yanıt olarak kazanılmış veya kendi kendine bir araya gelen organik moleküller olarak başlamış olabileceği hipotezlerine daha fazla güven kazandırdığı için yaşamın kökeni çalışmaları üzerinde etkileri vardır.^[11][12][13]

Viroidler biyologlar tarafından bilinen en küçük bulaşıcı patojenlerdir ve protein kılıfları olmaksızın yalnızca kısa dairesel, tek sarmallı RNA ipliklerinden oluşurlar. Çoğunlukla bitki patojenleridir ve bazıları ticari öneme sahip hayvan patojenleridir. Viroid genomlarının boyutu son derece küçük olup 246 ila 467 nükleobaz arasında değişmektedir. Buna karşılık, kendi başlarına enfeksiyona neden olabilen bilinen en küçük virüslerin genomu yaklaşık 2.000 nükleobaz boyutundadır. Viroidler, yeni bir biyolojik alt-viral patojenler aleminin bilinen ilk temsilcileridir.^[14][15]

Viroid RNA herhangi bir protein için kodlama yapmaz.^[16] Çoğaltma mekanizması, normalde DNA'dan mesajcı RNA senteziyle ilişkili bir konak hücre enzimi olan RNA polimeraz II'yi ele geçirir ve bunun yerine viroidin RNA'sını bir şablon olarak kullanarak yeni RNA'nın "yuvarlanan daire" sentezini katalize eder. Bazı viroidler ribozimdir ve daha büyük replikasyon ara ürünlerinden birim boyutlu genomların kendi kendine bölünmesine ve bağlanmasına izin veren katalitik özelliklere sahiptir.^[17]

Viroidler bitki virolojisinin ötesinde bir önem kazanmıştır çünkü kökenlerinin olası bir açıklaması, DNA veya proteinin evriminden önceki varsayımsal, eski ve hücresel olmayan bir RNA dünyasından "yaşayan kalıntıları" temsil etmeleridir.^[18][19] Bu görüş ilk olarak 1980'lerde ortaya atılmış^[18] ve 2010'larda yaşamın cansız maddeden evrimleşmesindeki (abiyogenez) önemli ara adımları açıklamak için yeniden popülerlik kazanmıştır.^[20][21]

Ocak 2024'te, obelisk adı verilen viroid benzeri, ancak farklı, RNA tabanlı elementlerin olası keşfi duyuruldu. Obeliskler, insan mikrobiyomunun sekans veri tabanlarında bulundu ve muhtemelen bağırsak bakterilerinde barındırılıyor. Bunlar, oblin adı verilen iki farklı proteini ve RNA'larının öngörülen çubuk benzeri ikincil yapısını kodlamaları bakımından viroidlerden farklıdır.^[22][23]

Yaşamın taksonomik üst alemlerini tartışırken, "Acytota" ve "Aphanobionta" terimleri zaman zaman viral bir alemin veya üst alemin adı olarak kullanılır. Buna karşılık gelen hücresel yaşam adı Cytota olacaktır. Hücresel olmayan organizmalar ve hücresel yaşam, yaşamın en üst düzey iki alt bölümü olacak ve yaşam bir bütün olarak organizmalar, Naturae, Biota veya Vitae olarak bilinecektir.^[24] Cytota taksonu kendi içinde üç üst düzey alt bölüm, Bacteria, Archaea ve Eukarya üst alemlerini içerecektir.^{[kaynak belirtilmeli]}

İlk evrensel ortak ata (FUCA), LUCA'nın, kardeş soylarının ve şu anda yaşayan her hücrenin en eski atası olduğu için taksonomide önerilen hücresel olmayan yaşam formuna bir örnektir.^[25]

• Nanob
• Plazmid
• Eobiont
• Viral ajan
  • Prion
• Virüs evrimi