Gayrimenkul

Türk Dil Kurumu sözlüğünde Arapça kökenli olan gayrimenkul kelime anlamı taşınmaz olarak ifade edilmektedir. Emlak ve taşınmaz sözlük anlamı olarak aynı anlamda kullanılmaktadır. Gayrimenkul arazi ve arazi üzerinde su kaynakları, ağaç, mineral, bina, ev, çit, köprü gibi insan eliyle yapılmış ve/veya doğada kendisi var olan arazi üzerinde yer alan daimi eklentilerini kapsamaktadır. Gayrimenkul mali değere sahip varlıklardan olsa da diğer mali varlıklardan ayrıldığı husus taşınmaz olması ve araziye bağlılıktan ileri gelmektedir.^[1]

Gayrimenkul kavramı, taşınması ve nakli mümkün olmayan tüm varlıklardır. Buna karşılık, emlâk kavramı, bu gayrimenkullerden sadece, üzerinde tasarruf edilebilenlere verilen addır. Meselâ tüneller gayrimenkul olmasına rağmen, emlâk sayılmazlar. Gelir getirmeyen köprüler de emlak sayılmazlar.^{[kaynak belirtilmeli]}

Medeni kanuna göre ise taşınmaz mülkiyeti konusunu oluşturan maddeler aşağıdaki gibidir;

1. Arazi,
2. Tapu kütüğüne ayrı sayfaya kaydedilen bağımsız ve sürekli haklar,
3. Kat mülkiyeti kütüğüne kayıtlı bağımsız bölümler.^[2]

Kanun kapsamında taşınmaz mülkiyeti kazanılması tescil ile gerçekleşir. Diğer ülkelerin kanunları arazi kullanımını yerin ve gökyüzünün belirli bir seviyesine kadar sınırlandırırken, Türk medeni kanuna göre arazi üzerindeki mülkiyet, kullanılmasında yarar olduğu ölçüde, üstündeki hava ve altındaki arz katmanlarını kapsar.^[2] Taşınmaz mülkiyeti Türk Medeni Kanunu içinde ve eşya hukuku kapsamında düzenlenmiş bulunmaktadır.

Bu kapsamda Türk Medeni Kanunu taşınmaz ile ilgili mülkiyet sistemi, kadastro ve tapu sicili için ana kanun unsurlarını kapsamaktadır. Taşınmaz mülkiyetine esas diğer hukuki dayanaklar ise Tapu Sicil Tüzüğü ve Tapu Planları Tüzüğü, Tapu Sicil Müdürlüklerince Düzenlenen Resmi Senetlere İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik tir.[1]