Ediyakaran biyotası

Ediyakaran biyotası (eski adıyla Vendian), Ediyakaran dönemi (y. 635–541 myö) sırasında Dünya'da var olan bütün canlılardan oluşan bir taksonomik dönem sınıflandırmasıdır. Bunlar gizemli boru ve yaprak biçiminde, çoğunlukla sapsız canlılardan oluşuyordu.^[1] Bu canlıların iz fosilleri dünya çapında bulunmuştur ve bilinen en eski karmaşık çok hücreli canlıları temsil etmektedir.^{[not 1]}

Ediayakaran biyotası, 575 milyon yıl önce Avalon patlaması adı verilen bir olayda evrimsel yayınımla karşı karşıya kalmış olabilir.^[2][3] Bu, Dünya'nın Kriyojeniyen döneminin yoğun buzullaşmasının çözülmesinden sonraydı. Bu biyota, Kambriyen patlaması olarak bilinen canlı çeşitliliğindeki hızlı artışla büyük ölçüde ortadan kalktı. Şimdi var olan hayvanların vücut tasarımlarının çoğu, ilk olarak Ediyakaran'dan çok Kambriyen'in fosil kayıtlarında ortaya çıktı. Büyük canlılar için, Kambriyen biyotası, Ediyakaran fosil kayıtlarında yaygın olan canlıların bütünüyle yerini almış gibi görünüyor, ancak ilişkiler günümüzde de bir tartışma konusu.

Ediyakaran dönemi canlıları, ilk olarak yaklaşık 600 milyon yıl önce ortaya çıktı ve döneme özgü fosil topluluklarının ortadan kalktığı 542 milyon yıl önceki Kambriyen'in başlangıcına kadar gelişti. 1995 yılında Sonora, Meksika'da çeşitli bir Ediyakaran canlıları topluluğu keşfedildi ve yaklaşık 555 milyon yaşında, Ediyakara Tepeleri, Güney Avustralya ve Beyaz Deniz, Rusya'daki Ediyakaran fosilleriyle kabaca aynıydı.^[4][5][6] Yıkımdan sağ kalanları temsil edebilecek seyrek fosiller Orta Kambriyen kadar geç (510 ila 500 milyon yıl önce) bir dönemde bulunmuş olsa da; daha önceki fosil toplulukları, Ediyakaran'ın sonunda kayıtlardan kaybolur ve geriye bir zamanlar gelişen ekosistemlerin sadece ilginç parçalarını bırakır.^[7] Koruma yanlılığı, değişen bir çevre, yırtıcıların ortaya çıkışı ve diğer yaşam biçimleriyle rekabet dahil olmak üzere, bu biyotanın ortadan kalkmasını açıklamaya çalışan birden çok varsayım mevcuttur. Baltica (<560 mya) genelinde geç Ediyakaran tabakalarından yapılan son (2018) örnekleme, canlıların gelişmesinin, bakteriler tarafından üretilen çok yüksek bir yüzdeyle ve düşük toplam üretkenlik koşullarıyla çakıştığını ve bu durumun, suda yüksek yoğunlukta çözünmüş organik maddeye yol açmış olabileceğini düşündürmektedir.^[8]

Ediyakaran canlılarının yaşam ağacının neresine sığdığını belirlemenin güç olduğu kanıtlanmıştır; likenler (mantar-alg ortakyaşamları), algler, foraminifer olarak bilinen protistler, mantarlar ya da mikrobiyal koloniler ya da bitkiler ve hayvanlar arasındaki varsayımsal ara biçimler olduklarına dair önerilerle, hayvan oldukları bile belirlenememiştir.^[9] Bazı taksonların görünüşleri ve alışkanlıkları (örn. Funisia dorothea) Süngerler veya Knidliler ile yakınlıklar önerir.^[10] Kimberella yumuşakçalara benzerlik gösterebilir ve diğer canlıların iki yanlı bakışıma sahip olduğu düşünülmüştür, ancak bu tartışmalıdır. Çoğu büyük fosil, görünüşsel olarak sonraki canlılardan farklıdır: disklere, tüplere, çamur dolu torbalara veya kapitone şiltelere benzerler. Bu organizmalar arasındaki evrimsel ilişkileri ortaya çıkarmanın güçlüğü nedeniyle, bazı paleontologlar bunların hiçbir günümüz canlısına benzemeyen bütünüyle soyu tükenmiş soyları temsil ettiğini öne sürmüşlerdir. Bir paleontolog, Ediyakaran biyotası için Linne hiyerarşisinde ayrı bir alt alem seviyesinde olan Vendozoa'yı (şimdi Vendobionta olarak değiştirildi)^[11] önerdi. Eğer bu gizemli canlılar torun bırakmadıysa, garip biçimleri çok hücreli yaşamda "başarısız bir deneme" olarak görülebilir ve daha sonraki çok hücreli yaşam, öncekilerle yakın akraba olmayanan tek hücreli canlılardan bağımsız olarak evrimleşir.^[12] 2018'de yapılan bir araştırma, dönemin en belirgin ve simgesel fosillerinden biri olan Dickinsonia'nın kolesterol içerdiğini buldu.^[13] Bu onun, hayvanlara, mantarlara veya kırmızı alglerle yakından ilişkili olduğunu düşündürdü.^[14]

Coğrafi, tabakabilimsel, tafonomik veya biyolojik olarak tanımlanamadığı için "Ediyakaran Biyotası" kavramı biraz yapaydır.^[15]