İmamoğlu

İmamoğlu’nun en eski yerleşim kalıntıları Çörten köyünün Pekmezci Mahallesi'ndeki “Altınini” kalıntıları ile Koyunevi köyünde bulunan mozaik kalıntıları, mağaralar ve eski küplerdir. Ayrıca Ufacıkören, Sokudaş, Ağzıkaraca, Üçtepe gibi çevre köylerde ve Saygeçit Mahallesi'nde ve Hürriyet Mahallesindeki bir tepe üzerinde örenler mevcuttur.

1865'te Fırka-i Islahiye olayından sonra Kozan-Adana arasında emniyetli ulaşım sağlanması için yol güzergâhı üzerinde bir han ve hanın yanında güvenliği sağlayacak jandarma teşkilatının kurulması politikası neticesinde İmamoğlu'nun bugünkü köyleri kurulmuştur. Fırka-i Islahiye harekâtı ile bölgedeki Türkmen aşiretleri bu bölgede yerleşik hayata geçirilmişlerdir. Bu Türkmen aşiretlerinin başlıcaları, Avşarlar, Şimşekler, Sırkıntıoğulları, Kozanoğulları, Karsantıoğulları, Kırıntı, Hacılar ve Berber aşiretleridir.^[2] Fırka-i Islahiye'den yaklaşık 70 yıl sonra ise Karakayalı Yörükleri Ağzıkaraca Köyü ve İmamoğlu - Ceyhan arasındaki Cebre Köyü'ne gönderilmiştir.^[3]

Kozan, 1923–1926 yılları arasında vilayet olmuş, 1926 yılında tekrar Adana vilayetine bağlı ilçe haline dönüştürülmüştür. İmamoğlu ilçesinin bugünkü köylerinin çoğu Cumhuriyet’in ilk yıllarında vardı ve Kozan’a bağlıydı. Çevre köyler Cumhuriyet’in ilk yıllarında var olduğu bilinmekle beraber, İmamoğlu isminin nereden geldiği henüz bilinmemektedir. İmamoğlu isminin kaynağı konusunda farklı rivayetler bulunmaktadır. İmamoğlu isminin 1832 tarihlerinde (yani II. Mahmud döneminin son zamanlarında) geçtiği bilinmektedir.^[2]

Bugünkü İmamoğlu ilçe merkezinin yerinde eskiden “Garipler Mezarlığı” bulunmaktaydı.^[4] Çevredeki konargöçerler cenazelerini buradaki mezarlığa defnetmişlerdir. Bu mezarlık zaman içerisinde kaldırılarak yerleşime açılmıştır. Bu bölgenin aynı zamanda eskiden bataklık olduğu bilinmektedir. Ayrıca bol miktarda sivrisinekten dolayı sıtma hastalığı olduğundan yerleşime açılmadığı; ancak yol güzergâhı konumu nedeniyle geliştiği rivayet edilmektedir.^[kim?] Sıtma hastalığı bataklıklardaki sivrisineklerden kaynaklandığı için çok fazla su istediği bilinen Okaliptus ağacı bölgeye ekilmiş ve böylece bataklıklar kurutulmuştur.

İmamoğlu İlçesi, merkez-i halî alan (boş alan) olduğundan devlet tarafından iskana müsait bölge belirlenerek, Anadolu dışından gelen Türk asıllı göçmenlere tahsis edilmiştir. Bu yüzden 1936 yılında Romanya’dan gelen göçmenler ilçeye bağlı Koyunevi, Yazıtepe ve Ayvalı köylerine yerleşmişlerdir. Ayrıca, 1938 yılında gelen göçmenler de bugünkü ilçe merkezinin bulunduğu yere hükümetçe yerleştirilmişlerdir. Daha sonra Ceyhan ve Kozan ilçelerinde bulunan Romanya Göçmenleri de İmamoğlu'na taşınmışlardır. İmamoğlu'na bağlı Uluçınar köyünde Tahtacı Türkmen Alevileri yaşamaktadır.

Romanya ve Bulgaristan'dan gelen göçmenler ile çevre ilçe ve köylerden gelen yerli halkın yerleşmesiyle İmamoğlu ve çevresinin nüfusu artmıştır.^{[kaynak belirtilmeli]} Yerleşim, 1917 yılından bu zamana kadar aynı adı taşımaktadır.^[5] Daha önceleri Koyunevi Köyü'ne bağlı bir mahalle iken, 11 Mart 1941'de köy statüsü kazandı.^[6]

1945 yılında İmamoğlu Pazarı kurulmuştur. Bu pazar, İmamoğlu'nda yaşamı hareketlendirmiş ve bu yerleşim yeri dikkat çekmeye başlamıştır. 1946 yılından itibaren göçer Yörükleri ile civar köylerde barınan yarı göçebe hayatı yaşayan aşiretler de İmamoğlu’nu mesken tutmuştur.

İmamoğlu ilçesine Yörüklerin iskân edildikleri, yerleştikleri bir bölgedir. İmamoğlu köylerinde küçükbaş hayvan yetiştiren köylüler bulunmaktadır. Yörükler'in İmamoğlu'nda kışladıkları, Ramazan ayında teravih namazlarını bir çadırda toplanarak kıldıkları, namaz kıldıran imamın oğlu burada öldüğünden yerin adının İmamoğlu kaldığı anlatılmaktadır. Bir başka anlatımda ise buraya ilk olarak Tokat’tan imam gelip yerleştiği, o öldükten sonra oğlundan "İmamoğlu" diye bahsedildiği aktarılmaktadır.^[7]

Bir başka anlatımda, İmamoğlu isminin, bir imamın oğlunun Toroslar’dan doğan Çepelce Deresi üzerinde kurulan köprübaşında inşa ettiği handan geldiği ifade edilmiştir. Çepelce Deresi İmamoğlu ilçe merkezinden geçmektedir ve dere ��zerinde köprü bulunmaktadır.

• 2 Ekim 1949 tarihinde Daimi Asayiş Karakolu olarak Jandarma Teşkilatı kurulmuştur.
• 1950 yılında Bulgaristan’dan gelen Türk asıllı göçmenler iskan edilmişlerdir.
• 30 Temmuz 1959 tarihinde Bucak Teşkilatı statüsüne kavuşmuştur.
• 1964 yılında Belediye Teşkilatı kurulmuştur.
• İmamoğlu, 19/06/1987 tarih ve 3392 sayılı 103 ilçe kurulması hakkındaki kanun ile Kozan İlçesinden ayrılarak bağımsız ilçe statüsüne kavuşmuştur.^[8]

İmamoğlu ilçe merkezi; Adana il merkezine 46 km, Kozan ilçe merkezine 27 km mesafede olup; Adana'dan Kozan, Feke, Saimbeyli ve Tufanbeyli'ye giden yol güzergâhı üzerinde bulunmaktadır. İmamoğlu'nun yüzölçümü 424 km²'dir. kuzeyinde Kozan, güneyinde Yüreğir ve Ceyhan, doğusunda Ceyhan ve Kozan, batısında ise Aladağ ve Karaisalı ilçeleri bulunmaktadır. Yer şekilleri genel olarak ovasal özellikler gösterip, tarıma elverişli alüvyonal araziler ağırlıktadır. İlçenin kuzeyinde karstik yer şekilleri görülebilmektedir. İlçe rakımı 90 m olup, kuzeye doğru bu rakam artış gösterebilmektedir.

İlçe iklimi, tipik Akdeniz iklimi özelliklerini radikal bir biçimde göstermektedir. Yazları sıcak ve kurak, kışları ılık ve yağışlıdır. Yağışlar yağmur ve dolu şeklindedir.

Nüfusun çoğunluğu tarım ve hayvancılıkla geçinir. İlçenin 27 mahallesi bulunmaktadır. Adana şehir merkezine 45 km uzaklıktaki ilçenin ana gelir kaynağı tarımdır.

Not: Büyükşehir yasası nedeniyle köyler mahalle statüsüne geçtiğinden 2013'ten itibaren kır nüfusu tabloda yer almamıştır.

İmamoğlu'nun 27 mahallesinin 11'i merkezde bulunmaktadır. Merkez mahallelerinde 21.304 kişi (%75) yaşamaktadır. En yakın mahalle Menteş, en uzak mahallesi ise 33,8 km uzaklıktaki Uluçınar'dır. Merkez mahalleleri dışında nüfusu en fazla olan, 884 kişi ile Üçtepe Mahallesi'dir. İmamoğlu'nun nüfusu 2017 yılında %0,88 azalmıştır.

İmamoğlu ilçesinin mahallelerinin ilçeye uzaklığı, rakımı ve nüfusu

* Km,  Adalet Mahallesi'nde bulunan kaymakamlığa olan uzaklıktır.

İlçe ekonomisi büyük oranda tarıma dayanmaktadır. İlçenin temel gelir kaynağı tarımdır ama sulama sondaj kuyularından sağlandığı için yetersizdir. Tarımsal üretime dayalı imalathaneleri ve küçük ölçekli sanayi tesisleri vardır. Tarım ve hayvancılığın çok önemli olduğu ilçede, üretilen en önemli tarım ürünleri; mısır, buğday, şeftali, zeytin, soya, patates, kekik, nane, ayçiçeği, pamuk, yer fıstığı, limon, portakal, greyfurt, mandalina, hurma, incir gibi ürünlerdir. Sulu arazilerde ikinci ekim yapılabilmektedir. Ayrıca örtü karpuzu ve narenciye yetiştirilmektedir. Hayvancılık alanında en önemli faaliyetler, besicilik ve arıcılıktır. İlçede koyun, keçi, sığır yetiştiriciliği yapılmaktadır. Süt Toplama ve Süt İşleme Tesisi, Un fabrikası, yer fıstığı sökme makinesi imalatı, arı kovan üretimi gibi ekonomik faaliyetler, ilçe ekonomisinin önemli bir bölümünü oluşturmaktadır. Ayrıca Türkiye'de açılan ilk Mersin balığı havyar çiftliği de İmamoğlu İlçesinin Ağzıkaraca Köyünde bulunmaktadır. İşletme 2008 yılından beri üretime devam etmektedir. Menteş mahallesinde bir adet mezbahane ve orman işletmesi bulunmaktadır.

İmamoğlu Salı Pazarı, her hafta Salı gününde ilçe merkezinde kurulmaktadır. İmamoğlu Salı Pazarı, yörede kurulan en büyük pazar olup, bünyesinde hayvan pazarı, süt ve süt ürünleri pazarı ve mutfak gereçleri pazarı barındırmaktadır. Salı günleri 07.00-14.00 saatleri arasında kurulan pazar, yöredeki önemli ticarî platformlardan biri haline gelmiştir.

• Taş Evler^{[ölü/kırık bağlantı]}
• İmamoğlu Kaymakamlığı 31 Ağustos 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.