Ang Bugtong (kuwentong bibit)

Minsan ay may isang prinsipe na nagpasya na maglakbay kasama ang kaniyang lingkod. Sa isang madilim na kagubatan, nakarating sila sa isang maliit na bahay, kung saan binalaan sila ng isang dalaga na ang kaniyang madrasta ay isang mangkukulam na ayaw sa mga estranghero, ngunit sa kasamaang palad ay walang ibang masisilungan. Nag-aatubili na pumasok ang prinsipe at ang kaniyang utusan sa bahay ng mangkukulam, ngunit bago sila humiga, binalaan ng dalaga ang prinsipe at ang kaniyang utusan na huwag kumain o uminom ng anumang ibibigay sa kanila ng mangkukulam dahil baka ito ay lason. Kinaumagahan, binigyan ng mangkukulam ang alipin ng prinsipe ng makamandag na inumin, na sinabihan itong ibigay ito sa kaniyang panginoon, ngunit natapon ito ng alipin sa kabayo ng prinsipe, at napatay ito.

Nang sabihin niya sa prinsipe ang nangyari at dumating sila sa patay na kabayo, kinakain na ng uwak ang bangkay. Sa pagpapasya na hindi sila makakahanap ng mas masarap na pagkain sa araw na iyon, pinatay ng katulong ang ibon at dinala ito sa kaniya. Sumunod, nakarating sila sa isang bahay-panuluyan at ibinigay ng katulong sa may-ari ng bahay-panuluyan ang uwak upang gawin itong pagkain. Lingid sa kaalaman ng prinsipe at ng kaniyang utusan, ang bahay-panuluyan ay talagang yungib ng mga tulisan. Ang mga magnanakaw ay bumalik, at, bago patayin ang mga manlalakbay, ay naupo upang kumain. Kaagad pagkatapos kumain ng ilang kagat ng sabaw ng uwak na inihanda ng may-ari ng bahay-tuluyan, ang mga tulisan ay nahulog na patay dahil sa lason na nasa katawan ng uwak. Pagkatapos ay ipinakita ng anak na babae ng innkeeper sa prinsipe at sa kaniyang lingkod ang nakatagong kayamanan ng mga magnanakaw, ngunit iginiit ng prinsipe na itago ito ng anak na babae.

Sa pagpapatuloy, ang prinsipe at ang kaniyang lingkod ay sumunod na dumating sa isang bayan kung saan ang isang prinsesa ay magpapakasal sa sinumang lalaki na magtanong sa kaniya ng isang bugtong na hindi niya kayang lutasin. Kung kaya niyang lutasin, pupugutan ang ulo ng lalaki. Tinanong ng prinsipe ang prinsesa, "Ano ang hindi pumatay, at napatay pa ang labindalawa?" Hindi kayang lutasin ng prinsesa ang bugtong, kaya't ipinadala niya ang kaniyang kasambahay upang tingnan kung ibinunyag ng prinsipe ang bugtong habang nagsasalita sa kaniyang pagtulog. Ang prinsipe ay handa, gayunpaman, dahil sa gabing iyon ay pinatulog niya ang kaniyang alipin sa kaniyang kama. Nang pumasok ang dalaga, hinubad ng alipin ang kaniyang damit at itinaboy siya palabas. Sumunod, ipinadala ng prinsesa ang kaniyang kasambahay upang tiktikan ang prinsipe habang ito ay natutulog, ngunit hinubad din ng alipin ng prinsipe ang kaniyang damit at pinalayas siya. Sa ikatlong gabi, ang prinsipe ay natulog sa kaniyang sariling kama, at ang prinsesa mismo ang pumasok. Nagkunwaring tulog ang prinsipe at tinanong siya ng prinsesa ng sagot sa bugtong. Matapos ihayag ng prinsipe ang sagot, umalis ang prinsesa, ngunit iniwan ang kaniyang damit.

Kinaumagahan, inihayag ng prinsesa ang sagot sa bugtong: "Ang isang uwak ay kumain ng patay, may lason na kabayo, at namatay mula rito. Pagkatapos, kinain ng labindalawang tulisan ang uwak at namatay doon." Ipinahayag ng prinsipe na hindi nalutas ng prinsesa ang bugtong, sa halip ay tinanong siya sa kaniyang pagtulog. Humingi ng patunay ang mga hukom ng bayan, at ipinakita sa kanila ng prinsipe ang tatlong damit. Ang mga hukom ay nag-utos na ang damit ng prinsesa ay burdahan ng ginto at pilak, dahil ito ang magiging damit ng kaniyang kasal.

1. ↑ Ashliman, D. L. (2002). "The Riddle". University of Pittsburgh.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)