นั่ง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *naŋᴮ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨶᩢ᩠᩵ᨦ (นั่ง), ลาว ນັ່ງ (นั่ง), ไทลื้อ ᦓᧂᧈ (นั่ง), ไทดำ ꪙꪰ꪿ꪉ (นั่ง), ไทขาว ꪙꪰꪉꫀ, ไทใหญ่ ၼင်ႈ (นั้ง), อ่ายตน ꩫင် (นง์), อาหม 𑜃𑜂𑜫 (นง์), จ้วง naengh, แสก หนั้ง
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | นั่ง | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nâng |
| ราชบัณฑิตยสภา | nang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /naŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]นั่ง (คำอาการนาม การนั่ง)
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]ลูกคำ
[แก้ไข]ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /naŋ˦˨/
คำกริยา
[แก้ไข]หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/aŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ไทย entries with incorrect language header
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- จีนกลาง terms with redundant transliterations
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำเมือง entries with incorrect language header
- คำอกรรมกริยาภาษาคำเมือง