ราชวงศ์เซลจุค

ราชวงศ์เซลจุค
พระราชอิสริยยศ	สุลต่านแห่งจักรวรรดิเซลจุค; สุลต่านแห่งรูม; สุลต่านแห่งเคร์มอน; เอมีร์แห่งดามัสกัส; เอมีร์แห่งอะเลปโป;
ปกครอง	จักรวรรดิเซลจุค; รัฐสุลต่านรูม
สถาปนา	คริสต์ศตวรรษที่ 10 – เซลจุค
สิ้นสุด	ดามัสกัส:; 1104 – Toghtekin โค่นล้ม Baktāsh (Ertaş) จักรวรรดิเซลจุค:; 1194 – โทฆรูลที่ 3 สวรรคตในสงครามร่วมกับ Tekish รูม:; 1308 – เมซุดที่ 2 สวรรคต
	ด; ค; ก;

ราชวงศ์เซลจุค (เปอร์เซีย: سلجوقیان, Saljuqian)^[1] มีอีกชื่อว่า เซลจุคเติร์ก (Seljuk Turks)^[2] หรือ เซลจุคเตอร์โกมัน (Seljuk Turkomans)^[3] เป็นราชวงศ์ซุนนีเชื้อสายเติร์กโอคุซที่ถูกแผลงเป็นเปอร์เซีย และมีส่วนต่อจารีตเติร์ก-เปอร์เซีย (Turco-Persian tradition)^[4]^[5] ในตะวันออกกลางถึงเอเชียกลางสมัยกลาง พวกเซลจุคจัดตั้งจักรวรรดิเซลจุค (1037–1194) รัฐสุลต่านเคร์มอน (1041–1186) และรัฐสุลต่านรูม (1074–1308) ซึ่งมีจุดสูงสุดกินพื้นที่ตั้งแต่อิหร่านถึงอานาโตเลีย และเป็นเป้าหมายหลักในสงครามครูเสดครั้งที่หนึ่ง

รายพระนามผู้ปกครองเซลจุค

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

↑ Rāvandī, Muḥammad (1385). Rāḥat al-ṣudūr va āyat al-surūr dar tārīkh-i āl-i saljūq. Tihrān: Intishārāt-i Asāṭīr. ISBN 9643313662.
↑ Tetley, G.E (2009). Hillenbrand, Carole (บ.ก.). The Ghaznavid and Seljuk Turks: Poetry as a Source for Iranian History. London and New York: Routledge. pp. 1–16. ISBN 978-0-415-43119-4.
↑ Fleet, Kate (2009). The Cambridge History of Turkey: Byzantium to Turkey, 1071–1453: Volume 1 (PDF). Cambridge University Press. p. 1."The defeat in August 1071 of the Byzantine emperor Romanos Diogenes by the Turkomans at the battle of Malazgirt (Manzikert) is taken as a turning point in the history of Anatolia and the Byzantine Empire.
↑ Grousset, Rene, The Empire of the Steppes, (Rutgers University Press, 1991), 161,164; "renewed the Seljuk attempt to found a great Turko-Persian empire in eastern Iran..", "It is to be noted that the Seljuks, those Turkomans who became sultans of Persia, did not Turkify Persia-no doubt because they did not wish to do so. On the contrary, it was they who voluntarily became Persians and who, in the manner of the great old Sassanid kings, strove to protect the Iranian populations from the plundering of Ghuzz bands and save Iranian culture from the Turkoman menace."
↑ Nishapuri, Zahir al-Din Nishapuri (2001), "The History of the Seljuq Turks from the Jami’ al-Tawarikh: An Ilkhanid Adaptation of the Saljuq-nama of Zahir al-Din Nishapuri," Partial tr. K.A. Luther, ed. C.E. Bosworth, Richmond, UK. K.A. Luther, p. 9: "[T]he Turks were illiterate and uncultivated when they arrived in Khurasan and had to depend on Iranian scribes, poets, jurists and theologians to man the institution of the Empire")

ดูเพิ่ม

Dietrich, Richard (2018). "The Names of Seljuk's Sons as Evidence for the Pre-Islamic Religion of the Seljuks". Turkish Historical Review. 9 (1): 54–70. doi:10.1163/18775462-00901002.
Grousset, Rene (1988). The Empire of the Steppes: a History of Central Asia. New Brunswick: Rutgers University Press. p. 147. ISBN 0813506271.
Peacock, A.C.S., Early Seljuq History: A New Interpretation; New York, NY; Routledge; 2010
Previté-Orton, C. W. (1971). The Shorter Cambridge Medieval History. Cambridge: Cambridge University Press.

บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] Rāvandī, Muḥammad (1385). Rāḥat al-ṣudūr va āyat al-surūr dar tārīkh-i āl-i saljūq. Tihrān: Intishārāt-i Asāṭīr. ISBN 9643313662.

[2] Tetley, G.E (2009). Hillenbrand, Carole (บ.ก.). The Ghaznavid and Seljuk Turks: Poetry as a Source for Iranian History. London and New York: Routledge. pp. 1–16. ISBN 978-0-415-43119-4.

[manzikert-3] Fleet, Kate (2009). The Cambridge History of Turkey: Byzantium to Turkey, 1071–1453: Volume 1 (PDF). Cambridge University Press. p. 1."The defeat in August 1071 of the Byzantine emperor Romanos Diogenes by the Turkomans at the battle of Malazgirt (Manzikert) is taken as a turning point in the history of Anatolia and the Byzantine Empire.

[4] Grousset, Rene, The Empire of the Steppes, (Rutgers University Press, 1991), 161,164; "renewed the Seljuk attempt to found a great Turko-Persian empire in eastern Iran..", "It is to be noted that the Seljuks, those Turkomans who became sultans of Persia, did not Turkify Persia-no doubt because they did not wish to do so. On the contrary, it was they who voluntarily became Persians and who, in the manner of the great old Sassanid kings, strove to protect the Iranian populations from the plundering of Ghuzz bands and save Iranian culture from the Turkoman menace."

[5] Nishapuri, Zahir al-Din Nishapuri (2001), "The History of the Seljuq Turks from the Jami’ al-Tawarikh: An Ilkhanid Adaptation of the Saljuq-nama of Zahir al-Din Nishapuri," Partial tr. K.A. Luther, ed. C.E. Bosworth, Richmond, UK. K.A. Luther, p. 9: "[T]he Turks were illiterate and uncultivated when they arrived in Khurasan and had to depend on Iranian scribes, poets, jurists and theologians to man the institution of the Empire")

[1]

ฐานข้อมูลการควบคุมรายการหลักฐาน
นานาชาติ	VIAF 2 เวิลด์แคต 2
ประจำชาติ	เยอรมนี ญี่ปุ่น
อื่น ๆ	İslâm Ansiklopedisi