แนวระทึกขวัญ

แนวระทึกขวัญ เป็นประเภทของบันเทิงคดีที่ปรากฏอารมณ์หรือความรู้สึกระทึกใจ, กระสับกระส่ายวุ่นวาย, ประหลาดใจ, คาดหวัง หรือวิตกกังวล^[1] โดยปกติ ภาพยนตร์ ละครโทรทัศน์ หรือสื่อบันเทิงคดีใดที่ดำเนินเรื่องด้วยประเภทนี้ มีจุดประสงค์ให้ผู้ชม "นั่งไม่ติดเก้าอี้" พัฒนาไปจนสู่จุดสุดยอด (climax) การปกปิดข้อมูลสำคัญของเรื่องเป็นหนึ่งในองค์ประกอบที่พบเจอได้ทั่วไปของแนวระทึกขวัญ^[2] กลวิธีทางวรรณกรรม เช่น การให้ข้อมูลเท็จ (red herring), เนื้อเรื่องหักมุม, ผู้บรรยายเรื่องผู้ไม่น่าเชื่อถือ และตอนจบค้างใจ (cliffhanger) ถูกนำมาใช้อย่างมาก โดยปกติแนวระทึกขวัญจะมีตัวโกง (villian) เป็นผู้ดำเนินเรื่อง ซึ่งตัวเอก (protagonist) หรือวีรบุรุษ (hero) ต้องผ่านอุปสรรคขวางทางให้ได้ ตัวอย่างบางส่วนของภาพยนตร์แนวระทึกขวัญสามารถพบได้จากภาพยนตร์โดยอัลเ���รด ฮิตช์ค็อก ในช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20^[3]

• โลดโผน ระทึกขวัญ (Action thriller)

เป็นประเภทย่อยของแนวภาพยนตร์และละครโทรทัศน์ประเภทหนึ่งซึ่งจะเกี่ยวกับสถานการณ์การต่อสู้ด้วยความตึงเครียดในภาพยนตร์ที่เริ่มบานปลาย ซึ่งทำให้ผู้ชมเริ่มรู้สึกมีความลุ้นระทึกมากขึ้นและตื่นเต้นเร้าใจ

• ระทึกขวัญจิตวิทยา (Psychological thriller) เป็นประเภทย่อยของแนวระทึกขวัญที่กว้างขึ้น โดยมีความคล้ายคลึงกันนิยายกอธิคและนักสืบในแง่ที่บางครั้งมี "ความรู้สึกละลายของความเป็นจริง" มักจะถูกเล่าผ่านมุมมองของตัวละครที่เครียดทางจิตใจ เผยให้เห็นการรับรู้ทางจิตใจที่บิดเบี้ยว และมุ่งเน้นไปที่ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและมักถูกทรมานระหว่างตัวละครที่หมกมุ่นและพยาธิวิทยาภาพยนตร์ระทึกขวัญจิตวิทยา มักรวมองค์ของความหวาดระแวง ประเภทนี้เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับและบางครั้งก็ทับซ้อนกับละครจิตวิทยาและประเภทสยองขวัญจิตวิทยา ประเภทหลังโดยทั่วไปเกี่ยวข้องกับองค์ประกอบและธีมสยองขวัญและความหวาดกลัวมากกว่า และสถานการณ์ที่น่ารำคาญหรือน่ากลัวมากขึ้น