ลอนดอนอาย
ลอนดอนอาย (อังกฤษ: London Eye) หรือยังรู้จักในชื่อ มิลเลเนียมวีล (อังกฤษ: Millennium Wheel) เป็นชิงช้าสวรรค์ที่สูงที่สุดในทวีปยุโรป มีความสูง 135 เมตร (443 ฟุต) และกลายมาเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมและเป็นจุดดึงดูดนักท่องเที่ยวได้อย่างมากในสหร��ชอาณาจักร มีผู้มาเยือนมากกว่า 3 ล้านคนต่อปี ส่วนบัตรเข้าชมสำหรับผู้ใหญ่อยู่ที่ 15 ปอนด์ต่อคน ซึ่งในอดีตเคยเป็นชิงช้าสวรรค์ก่อสร้างที่สูงที่สุดในโลก ก่อนจะถูกชิงตำแหน่งไปจากชิงช้าสวรรค์ เดอะ สตาร์ ออฟ นานชาง ในประเทศจีน (160 เมตร) ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2006 ต่อมาภายหลังตำแหน่งตกเป็นของ สิงคโปร์ฟลายเออร์ ในประเทศสิงคโปร์ (165 เมตร) ในวันที่ 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2008 อย่างไรก็ตาม ลอนดอน อาย ก็ยังคงได้รับตำแหน่งจากการให้บริการว่า "ชิงช้าสวรรค์ที่ก่อสร้างด้วยโครงเหล็กค้ำข้างเดียวที่สูงที่สุดในโลก" (เพราะการโครงสร้างทั้งหมดใช้โครงค้ำเหล็กรูปตัว A ในการให้บริการโดยใช้โครงค้ำเพียงแค่ด้านเดียวเท่านั้นไม่เหมือนชิงช้าสวรรค์อื่นๆ ทั่วไป ที่มีโครงค้ำสองข้าง)
ลอนดอนอาย | |
---|---|
London Eye | |
ลอนดอน อาย | |
ข้อมูลทั่วไป | |
ประเภท | ชิงช้าสวรรค์ |
สถาปัตยกรรม | สถาปัตยกรรมโมเดิร์น |
เมือง | สุดด้านตะวันตกของสวนจูบิลี่ริมฝั่งแม่น้ำเทมส์, ลอนดอน |
ประเทศ | สหราชอาณาจักร |
พิกัด | 51°30′12″N 0°07′11″W / 51.5033°N 0.1197°W |
เริ่มสร้าง | ค.ศ. 1998 - ค.ศ. 1999 |
ข้อมูลทางเทคนิค | |
โครงสร้าง | เหล็ก |
การออกแบบและการก่อสร้าง | |
สถาปนิก | เดวิด มาร์ค จูเลีย บาร์ฟีลด์ มัลคอล์ม คุก มาร์ค สแปร์โรว์ฮอว์ก สตีเฟน ชิลตัน นิค เบลีย์ |
เว็บไซต์ | |
เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ |
ลอนดอน อาย ตั้งอยู่ ณ ที่ฝั่งสุดด้านตะวันตกของสวนจูบิลี่ บนริมฝั่งทางใต้ของแม่น้ำเทมส์ ในกรุงลอนดอน สหราชอาณาจักร ตั้งอยู่ระหว่างสะพานเวสต์มินสเตอร์กับสะพานฮันเกอร์ฟอร์ด โดยสถานที่แห่งนี้เคยเป็นที่ตั้งของโดมแห่งการค้นพบ ที่เคยสร้างขึ้นเพื่อใช้ในงานนิทรรศการเฟสติวัล ออฟ บริเตน ในปี ค.ศ. 1951
การเดินทาง
แก้สถานีรถไฟของบริษัทการรถไฟแห่งสหราชอาณาจักรที่ใกล้ที่สุด ได้แก่
- สถานีรถไฟวอเตอร์ลู
- สถานีแชริงครอส
สถานีรถไฟฟ้าใต้ดินกรุงลอนดอน ได้แก่
- สถานีเอ็มแบงก์เมนต์
- สถานีวอเตอร์ลู
- สถานีเวสต์มินสเตอร์
เรือประจำทางเพื่อการท่องเที่ยว ได้แก่
- ท่าวอเตอร์ลู