ไตวาย

ภาวะไตเสียหายเฉียบพลัน (อังกฤษ: acute kidney injury (AKI)) หรือเดิมใช้คำว่าไตวายเฉียบพลัน (อังกฤษ: acute renal failure (ARF)) เป็นภาวะที่มีการสูญเสียการทำงานของไตอย่างรวดเร็ว ผู้ป่วยส่วนใหญ่มีลักษณะคือมีปัสสาวะน้อย (น้อยกว่า 400 mL ต่อวัน ในผู้ใหญ่, น้อยกว่า 0.5 mL/kg/h ในเด็ก หรือน้อยกว่า 1 mL/kg/h ในทารก) และมีภาวะสารน้ำและเกลือแร่ไม่สมดุล AKI อาจเกิดจากสาเหตุได้หลายอย่าง ส่วนใหญ่แยกเป็น prerenal (สาเหตุจากตำแหน่งก่อนถึงไต) intrinsic (สาเหตุจากไตเอง) และ postrenal (สาเหตุจากทางเดินปัสสาวะที่พ้นจากไตไปแล้ว) ผู้ป่วยจำเป็นต้องได้รับการตรวจหาสาเหตุและรักษาสาเหตุนั้นเพื่อไม่ให้ไตเสียหายเพิ่ม อาจจำเป็นต้องฟอกเลือดเพื่อประคับประคองระหว่างที่กำลังรักษาสาเหตุจริงๆ

โรคไตเรื้อรัง (อังกฤษ: Chronic kidney disease (CKD)) สามารถพัฒนาช้าๆและในช่วงแรกอาจแสดงอาการเพียงเล็กน้อย^[1] CKD อาจเป็นผลสะท้อนระยะยะยาวของโรคไตเฉียบพลันที่ย้อนกลับคืนไม่ได้หรือเป็นส่วนหนึ่งของความก้าวหน้าของโรค

ผู้ป่วยไตวายเรื้อรังอาจมีภาวะไตวายเฉียบพลันแทรกซ้อนขึ้นมาได้ เรียกว่า acute-on-chronic renal failure (AoCRF) ซึ่งภาวะไตวายเฉียบพลันที่เกิดขึ้นนี้อาจกลับคืนเป็นเหมือนเดิมได้หรือไม่ก็ได้ แนวทางการรักษาโดยหลักจึงเป็นไปในแนวทางเดียวกับการรักษาภาวะไตวายเฉียบพลัน นั่นคือฟื้นฟูการทำงานของไตของผู้ป่วยให้ใกล้เคียงกับระดับเดิม ซึ่งส่วนใหญ่ดูจากระดับซีรัมครีเอทินีน และเช่นเดียวกันกับไตวายเฉียบพลันทั่วไป ภาวะนี้อาจให้การวินิจฉัยได้ยาก หากผู้ป่วยขาดการรักษาเป็นเวลานาน และไม่มีผลเลือดเดิมให้เปรียบเทียบ

อาการอาจแตกต่างกันไปในแต่ละคน ผู้ป่วยโรคไตในระยะเริ่มต้นอาจไม่รู้สึกอาการป่วยหรือสังเกตอาการที่เกิดขึ้น เมื่อไตไม่สามารถกรองได้อย่างเหมาะสม ของเสียจะสะสมในเลือดและร่างกาย สภาพนี้เรียกว่าภาวะเลือดคั่งสารไนโตรเจน (อังกฤษ: azotemia) ระดับ azotaemia ที่ต่ำมากอาจไม่แสดงอาการเลย ถ้าโรคดำเนินไป อาการเริ่มที่จะเห็นได้ชัด (ถ้าความล้มเหลวมีระดับสูงเพียงพอที่จะทำให้เกิดอาการ) ไตวายที่มาพร้อมกับอาการที่เห็นได้ชัดเจนจะเรียกว่ายูเรียในเลือด (อังกฤษ: uraemia)^[2]

ไตวายจะมีอาการดังต่อไปนี้^[2][3][4][5]

• มียูเรียในเลือดระดับสูง จะส่งผลดังนี้
  • อาเจียนและ / หรือท้องร่วง ซึ่งอาจนำไปสู่​​การขาดน้ำ
  • อาการคลื่นไส้
  • น้ำหนักลด
  • ปัสสาวะเวลากลางคืน
  • ปัสสาวะบ่อยขึ้น หรือในปริมาณที่สูงกว่าปกติและมีสีซีด
  • ปัสสาวะไม่บ่อยหรือในปริมาณที่มีน้อยกว่าปกติและมีสีเข้ม
  • มีเลือดปนในปัสสาวะ
  • ปัสสาวะยาก ต้องเบ่ง
  • ปัสสาวะมีปริมาณมากผิดปกติ
• การสะสมของฟอสเฟตในเลือดที่ไตที่วายแล้วไม่สามารถกรองได้อาจก่อให้เกิด:
  • อาการคัน
  • กระดูกเสียหาย
  • กระดูกที่หักแล้ว ต่อไม่ได้
  • เป็นตะคริว (เกิดจากระดับแคลเ​​ซียมต่ำซึ่งสามารถเชื่อมโยงกับภาวะมีฟอสเฟสมากเกินไป (อังกฤษ: hyperphosphatemia))
• การสะสมของโพแทสเซียมในเลือดที่ไตที่วายแล้วไม่สามารถกรองได้ (เรียกว่าภาวะโพแทสเซียมสูง) อาจก่อให้เกิด:
  • จังหวะการเต้นของหัวใจผิดปกติ
  • อัมพาต^[6]
• ไตล้มเหลวในการกรองของเหลวส่วนเกินออกอาจก่อให้เกิด:
  • การบวมของขา, ข้อเท้า, เท้า, ใบหน้าและ / หรือมือ
  • การหายใจช่วงสั้นเนื่องจากมีของเหลวส่วนเกินในปอด (หรืออาจจะเกิดจากโรคโลหิตจาง)
• โรคไตหลายถุงน้ำ (อังกฤษ: Polycystic kidney disease) ซึ่งเป็นสาเหตุให้เกิดซีสต์ขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยของเหลวในไตและบางครั้งในตับ อาจทำให้เกิด:
  • อาการปวดหลังหรือปวดด้านข้าง
• ไตที่มีสุขภาพดีจะผลิตฮอร์โมน erythropoietin ที่ช่วยกระตุ้นไขกระดูกเพื่อให้เซลล์เม็ดเลือดแดงที่แบกออกซิเจน เมื่อไตล้มเหลว มันจะผลิต erythropoietin น้อยลง ส่งผลให้ผลิตเซลล์เม็ดเลือดแดงที่จะมาแทนที่การสลายตามธรรมชาติของเซลล์เม็ดเลือดแดงเก่าลดลง ผลก็คือเลือดจะแบกฮีโมโกลบินน้อยลง สภาพนี้เรียกว่าโรคโลหิตจาง ซึ่งจะส่งผลให้:
  • รู้สึกเหนื่อยและ / หรืออ่อนแอ
  • มีปัญหาเรื่องความจำ
  • ลำบากในการตั้งใจทำงาน
  • เวียนหัว
  • ความดันโลหิตต่ำ
• โดยปกติแล้วโปรตีนจะมีขนาดใหญ่เกินกว่าที่จะผ่านไตได้ แต่มันสามารถที่จะผ่านได้เมื่อ glomeruli (เส้นเลือดในตับ)ได้รับความเสียหาย แต่ไม่ได้ทำให้เกิดอาการจนกระทั่งความเสียหายของไตเกิดขึ้นอย่างกว้างขวาง^[7] หลังจากนั้น จะมีอาการดังนี้:
  • ปัสสาวะเป็นฟอง
  • มีอาการบวมในมือ ที่เท้า ที่หน้าท้องหรือใบหน้า
• อาการอื่น ๆ ได้แก่:
  • สูญเสียความอยากอาหาร อาหารในปากรสชาติไม่ดี
  • นอนหลับยาก
  • ผิวสีเข้ม
  • โปรตีนเกินในเลือด
  • ถ้าใช้ยาเพนิซิลลินมาก ผู้ป่วยไตวายอาจมีอาการชัก^[8]

ไตบาดเจ็บเฉียบพลัน (ที่รู้จักกันก่อนหน้านี้ว่าเป็นภาวะไตวายเฉียบพลัน) - หรือ AKI - มักจะเกิดขึ้นเมื่อปริ���าณเลือดเลี้ยงไตถูกขัดจังหวะเฉียบพลันหรือเมื่อไตต้องรองรับสารพิษมากเกินไปหรือหรือภาวะแทรกซ้อนจากการผ่าตัดโดยปราศจากการไหลของเลือดไปเลี้ยงไตตามปกติเป็นเวลานาน เช่นการผ่าตัดบายพาสหัวใจ

การใช้ยามากเกินไปหรือเกิดจากอุบัติเหตุหรือจากการมีสารพิษมากเกินไปเช่นสารเคมีจากยาบางเช่นยาปฏิชีวนะหรือยาเคมีบำบัด ยังอาจทำให้เกิดอาการบาดเจ็บที่ไตเฉียบพลันเช่นกัน ซึ่งแตกต่างจากโรคไตเรื้อรัง อย่างไรก็ตามไตมักจะสามารถกู้คืนจากการบาดเจ็บของไตเฉียบพลันที่ช่วยให้ผู้ป่วยกลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติ คนที่ทุกข์ทรมานจากอาการบาดเจ็บที่ไตเฉียบพลันต้องการรักษาแบบช่วยเหลือจนกระทั่งไตของเขาสามารถกู้คืนฟังก์ชันแต่ไตของเขามักจะยังคงอยู่ในความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการพัฒนาไปสู่ไตล้มเหลวในอนาคต^[9]

ในบรรดาสาเหตุจากอุบัติเหตุของไตวายคิอการบาดเจ็บจากการถูกกดทับ (อังกฤษ: crush syndrome) เช่นเมื่อแขนขาถูกกดทับเป็นเวลานาน เนื้อเยื่อไตต้องขาดเลือดเป็นเวลานานไปด้วย ทำให้เกิดภาวะขาดเลือด เมื่อการกดทับถูกปลดปล่อยอย่างทันทีทันใด สารพิษจำนวนมากจะถูกปล่อยออกมาทันทีในกระแสเลือด การโอเวอร์โหลดของสารพิษที่เกิดขึ้นจะนำไปสู่การอุดตันและไตถูกทำลาย เป็นอาการบาดเจ็บที่เรียกว่า reperfusion injury ที่เกิดขึ้นหลังจากการปลดปล่อยแรงกดทับ กลไกนี้เชื่อว่าผลิตภัณฑ์การสลายของกล้ามเนื้อได้ถูกปล่อยเข้าสู่กระแสเลือด - ที่ชัดเจนได้แก่ myoglobin และโพแทสเซียมและฟอสฟอรัส - ซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ของ rhabdomyolysis (การสลายตัวของกล้ามเนื้อโครงร่างที่ได้รับความเสียหายจากภาวะขาดเลือด) การกระทำที่เฉพาะเจาะจงกับไตยังไม่เป็นที่เข้าใจอย่างเต็มที่ แต่บางส่วนอาจจะเป็นเนื่องจาก metabolite ที่เป็นพิษต่อไตของ myoglobin

โรคไตเรื้อรัง (CKD) มีหลายสาเหตุ สาเหตุที่พบบ่อยที่สุดคือโรคเบาหวานและโรคความดันโลหิตสูงเป็นเวลานานที่ไม่สามารถควบคุมได้^[10] โรคไตแบบ Polycystic เป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่รู้จักกันดีของโรคไตวายเรื้อรัง คนส่วนใหญ่ที่ทรมานกับโรคไตแบบ polycystic มีประวัติในครอบครัวของโรคนี้ การเจ็บป่วยทางพันธุกรรมอื่น ๆ ก็ส่งผลกระทบต่อการทำงานของไตเช่นกัน

นอกจากนี้การใช้ยาสามัญมากเกินไปเช่น ibuprofen และ acetaminophen (พาราเซตามอล) ยังสามารถทำให้เกิดความเสียหายไตเรื้อรังได้เช่นกัน^[11]

การติดเชื้อบางอย่างเช่น hantavirus สามารถโจมตีไต ทำให้ไตวายได้^[12]

ยีน APOL1 ได้รับการเสนอให้เป็นยีนที่มีความเสี่ยงทางพันธุกรรมที่สำคัญสำหรับสเปกตรัมของไตวายที่ไม่ใช่มาจากเบาหวานในบุคคลที่มีแหล่งกำเนิดจากทวีปแอฟริกา ยีนเหล่านี้รวมถึงโรคไตที่เกี่ยวข้องกับโรคเอชไอวี (อังกฤษ: HIV-associated nephropathy (HIVAN)), รูปแบบของ nonmonogenic ขั้นต้นของ focal segmental Glomerulosclerosis, และโรคไตเรื้อรังในเครือความดันโลหิตสูงที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับสมมติฐานอื่น ๆของโรค^[13] ตัวแปรเปลี่ยนของ APOL1 สายพันธุ์แอฟริกันตะวันตกสองสายพันธุ์มีการแสดงที่อาจเกี่ยวข้องกับโรคไตระยะสุดท้ายในชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกันและชาวอเมริกันเชื้อสายสเปน^[14][15]

ระยะของไตวาย

ไตวายเรื้อรังจะถูกวัดในห้าระยะ ซึ่งจะคำนวณโดยใช้อัตราการกรองของไต (อังกฤษ: glomerular filtration rate (GFR)) ของผู้ป่วย โรคไตวายเรื้อรังระยะที่ 1 การทำงานของไตจะลดน้อยลงเล็กน้อย มีอาการชัดเจนไม่มาก ระยะที่ 2 และ 3 ต้องการการดูแลเพิ่มขึ้นจากผู้ให้บริการทางการแพทย์เพื่อที่จะชะลอตัวและรักษาความผิดปกติของไต ผู้ป่วยที่อยู่ในระยะที่ 4 และ 5 จะต้องเตรียมความพร้อมของผู้ป่วยเพื่อรับการรักษาที่จริงจังเพื่อให้อยู่รอด โรคไตวายเรื้อรังระยะที่ 5 ถือเป็นความเจ็บป่วยที่รุนแรงและต้องการบางรูปแบบของการบำบัดทดแทนการทำงานของไต (การฟอกเลือด) หรือการปลูกถ่ายไตเมื่อใดก็ตามที่เป็นไปได้

อัตราการกรองของไต

GFR ปกติแตกต่างกันไปตามปัจจัยหลายอย่าง รวมทั้งเพศ อายุ ขนาดของร่างกายและเชื้อชาติ ผู้เชี่ยวชาญด้านการทำงานของไตพิจารณาอัตราการกรองไต (GFR) .ให้เป็นดัชนีโดยรวมที่ดีที่สุดของการทำงานของไต^[16] มูลนิธิโรคไตแห่งชาติได้เสนอเครื่องคำนวณค่า GFR แบบออนไลน์ที่ง่ายต่อการใช้งาน^[17] สำหรับใครก็ตามที่มีความสนใจในการมำความรู้จักกับอัตราการกรองไตของตนเอง (ระดับ creatinine ในเซรั่มซึ่งเป็นการทดสอบเลือดง่ายๆ จำเป็นต้องใช้เครื่องคำนวณ)

ก่อนที่จะมีความก้าวหน้าของการแพทย์สมัยใหม่ ไตวายมักถูกเรียกว่าพิษจากยูเรีย (อังกฤษ: uremic poisoning) คำว่า uremia ใช้สำหรับการปนเปื้อนของเลือดด้วยปัสสาวะซึ่งหมายถึงการปรากฏตัวของปริมาณที่มากเกินไปของยูเรียในเลือด เริ่มต้นราวปี 1847 คำนี้รวมถึงการปัสสาวะที่ลดลง ซึ่งคิดว่าน่าจะเกิดจากการผสมปัสสาวะกับเลือดแทนที่จะเป็นความผิดพลาดทางท่อปัสสาวะ^{[ต้องการอ้างอิง]} "uremia" ในขณะนี้ถูกใช้สำหรับการเจ็บป่วยที่มาพร้อมกับโรคไตวาย. [24 ] ^[18]