เกื้อกูล ด่านชัยวิจิตร

นายเกื้อกูล ด่านชัยวิจิตร เกิดเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2506 ที่อำเภอมหาราช จังหวัดพระนครศรีอยุธยา^[2] เข้าเรียนชั้นมัธยมศึกษาที่โรงเรียนกรุงเทพคริสเตียน และโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา กรุงเทพ สำเร็จการศึกษานิติศาสตรบัณฑิต จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และวิทยาลัยกองทัพบก รุ่นที่ 44

เกื้อกูล ด่านชัยวิจิตร เริ่มต้นเข้าสู่การเมืองโดยการลงสมัครสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เขต​ 1​ ในนามพรรคไทยรักไทย ในปี พ.ศ. 2544 และ พ.ศ. 2548 ต่อมาได้ย้ายมากัดพรรคชาติไทย ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2550

นายเกื้อกูล ด่านชัยวิจิตร เคยดำรงตำแหน่งในการเมืองหลายตำแหน่ง อาทิ ที่ปรึกษารัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม ในปี พ.ศ. 2541 ที่ปรึกษารองนายกรัฐมนตรี ในปี พ.ศ. 2548 และได้รับโปรดเกล้าให้ดำรงตำแหน่ง รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงคมนาคมในรัฐบาลนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ^[3]

ต่อมาในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2553 นายเกื้อกูล ด่านชัยวิจิตร ได้ลาออกจากตำแหน่งรัฐมนตรี เพื่อลงสมัครรับเลือกตั้งซ่อม^[4] หลังจากที่ตุลาการศาลรัฐธรรมนูญมีมติ 7 ต่อ 1 ให้หมดสมาชิกภาพ เนื่องจากถือหุ้นในกิจการต้องห้ามตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 265 และมาตรา 48 รวมทั้งได้หุ้นมาหลังจากได้รับเลือกตั้งเป็น ส.ส.แล้ว^[5] และในที่สุดนายเกื้อกูล ได้รับการเลือกตั้งกลับเข้ามาเป็น ส.ส.^[6] และได้รับการโปรดเกล้าฯ ให้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงคมนาคมอีกครั้งเมื่อวันที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2554^[7]

ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2554 ได้ลงสมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เขตเลือกตั้งที่ 1 จังหวัดพระนครศรีอยุธยา และเป็น ส.ส.เพียงคนเดียวของพรรคชาติไทยพัฒนาที่ได้รับเลือกตั้งในจังหวัดนี้ ต่อมาในปลายปี พ.ศ. 2556 หลังการยุบสภาผู้แทนราษฎร เขาได้ย้ายไปสังกัดพรรคเพื่อไทย^[8]

ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2562 ได้ลงสมัครรับเลือกตั้งและได้รับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพระนครศรีอยุธยาเขต 1 ในสังกัดพรรคภูมิใจไทย

ในการเลือกตั้ง​ พ.ศ.​ 2566​ ได้ลงสมัครรับเลือกตั้ง​ สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ​เขต​ 1​ แต่ไม่รับได้รับการเลือกตั้ง​ อยู่ลำดับ​ที่ 2​ แพ้คะแนนให้กับ​ คุณ​ ทวิวงศ์​ โตทวิวงศ์​ จากพรรคก้าวไกล​ ด้วยคะแนน​ 41,081 คะแนน

• พ.ศ. 2552 –   เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)^[9]
• พ.ศ. 2551 –   เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)^[10]

• ประวัติเว็บไซต์ส่วนตัว