ราชอาณาจักรบาเลนเซีย

ราชอาณาจักรบาเลนเซีย (บาเลนเซีย: Regne de València, ออกเสียง: [ˈreŋne ðe vaˈlensia]; สเปน: Reino de Valencia; ละติน: Regnum Valentiae) ซึ่งตั้งอยู่บริเวณชายฝั่งตะวันออกของคาบสมุทรไอบีเรีย เป็นอาณาจักรองค์ประกอบของราชบัลลังก์อารากอน เมื่อราชบัลลังก์อารากอนรวมกับราชบัลลังก์กัสติยาเพื่อก่อตั้งราชอาณาจักรสเปน อาณาจักรบาเลนเซียจึงกลายเป็นหนึ่งในองค์ประกอบสำคัญในราชาธิปไตยสเปน

ราชอาณาจักรบาเลนเซีย Regne de València (บาเลนเซีย) Reino de Valencia (สเปน) Regnum Valentiae (ละติน)
ค.ศ. 1238–ค.ศ. 1707
ตราแผ่นดิน[1]
ราชอาณาจักรบาเลนเซียและโครงสร้างทางการปกครอง
สถานะ	อาณาจักรแห่งราชบัลลังก์อารากอน
เมืองหลวง	บาเลนเซีย
ภาษาทั่วไป	บาเลนเซีย, อารากอน, กัสติยา, อาหรับแบบอัลอันดะลุส และละติน
ศาสนา	ศาสนาหลัก: โรมันคาทอลิก ศาสนาอื่น ๆ: อิสลาม, ยูดาย
การปกครอง	ราชาธิปไตย
พระมหากษัตริย์
• พระองค์แรก	พระเจ้าไชเมที่ 1 แห่งอารากอน
• พระองค์สุดท้าย	พระเจ้าเฟลิเปที่ 5 แห่งสเปน
สภานิติบัญญัติ	สภาบาเลนเซีย
ยุคประวัติศาสตร์	สมัยกลาง / สมัยใหม่ตอนต้น
• ก่อตั้ง	ค.ศ. 1238
• พระราชกฤษฎีกานูเอบาปลันตา	ค.ศ. 1707
ก่อนหน้า ถัดไป ไตฟาบาเลนเซีย ไตฟาเดนิอา ยุคเรืองปัญญาในสเปน
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ	สเปน

ราชอาณาจักรบาเลนเ��ียก่อตั้งขึ้นใน ค.ศ. 1238 เมื่อครั้งที่ยังมีสถานะเป็นไตฟาของชาวมัวร์ซึ่งต่อมาได้รับการพิชิตกลับมาในเรกองกิสตา ต่อมาได้ถูกยุบพร้อมกับอาณาจักรต่าง ๆ ที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของราชบัลลังก์อารากอนตามพระราชกฤษฎีกานูเอบาปลันตาซึ่งพระเจ้าเฟลิเปที่ 5 แห่งสเปนทรงตราขึ้นใน ค.ศ. 1707 หลังจากสงครามสืบราชบัลลังก์สเปน

ในระหว่างที่มีสถานะเป็นราชอาณาจักร บาเลนเซียได้ใช้การปกครองโดยกฎหมายผ่านทางกฎบัตรบาเลนเซีย (Furs of Valencia) ซึ่งให้อำนาจและบทบาทในการปกครองตนเองภายใต้ราชบัลลังก์อารากอน และภายใต้ราชอาณาจักรสเปนในเวลาต่อมา