พระเจ้าซุกจงแห่งโชซ็อน

พระเจ้าซุกจงเสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม ค.ศ. 1661 เป็นพระราชโอรสของพระเจ้าฮย็องจง กับพระนางมยองซอง ที่ พระราชวังคย็องฮี พระองค์ได้รับพระราชทานพระนามว่า อี ซุน พระองค์กลายเป็นองค์ชายรัชทายาทมย็องโบเมื่อปี ค.ศ. 1667 ขณะพระชนมายุเพียง 6 พรรษา และในปี ค.ศ. 1674 ขณะพระชนมายุเพียง 13 พรรษา พระองค์กลายเป็นกษัตริย์ลำดับที่ 19 ของ ราชวงศ์โชซ็อน

พระเจ้าซุกจงเป็นนักปกครองที่เก่งกาจ แต่รัชสมัยของพระองค์ก็มีการต่อสู้โดยกลุ่มการเมืองที่เข้มข้นที่สุดในราชวงศ์โชซ็อน

ต่อมาเมื่อ ค.ศ. 1674 พระนางอินซอน พระมเหสีของพระเจ้าฮโยจง สวรรคต จึงเกิดข้อถกเถียงกันเรื่องการใส่พระภูษาไว้ทุกข์ของพระนางจางรยอล พระมเหสีของพระเจ้าอินโจ ขึ้นอีกครั้ง เรียกว่า ความขัดแย้งเรื่องพิธีปีคาบิน (갑인예송, 甲寅禮訟) พระเจ้าฮย็องจงทร��เลือกที่จะทำตามข้อเสนอของขุนนางฝ่ายใต้ นำโดยฮอมก (허목, 許穆) ซึ่งเสนอให้นางจางรยอลไว้ทุกข์แบบแทกง (대공, 大功 9 เดือน พระภูษาหยาบ) ทำให้ฝ่ายใต้ขึ้นมามีอำนาจแทนฝ่ายตะวันตก ซึ่งมีอำนาจอยู่ก่อนหน้า^[1]

ในปีเดียวกันนั้น พระเจ้าฮย็องจงสวรรคต พระเจ้าซุกจงจึงทรงขึ้นครองราชย์ในช่วงเวลาที่ฝ่ายใต้มีอำนาจ รัชกาลของพระเจ้าซุกจงเป็นสมัยที่ความขัดแย้งระหว่างฝ่ายต่างๆของขุนนางดุเดือดที่สุด เรียกได้ว่าไม่มีเลยสักวันเดียวในรัชสมัยของพระองค์ที่จะปราศจากการทุ่มเถียงระหว่างฝ่ายใต้และฝ่ายตะวันตก ขณะที่ฝ่ายใต้มีอำนาจ ฝ่ายตะวันตกก็ถูกกีดกันออกจากราชการกันเป็นส่วนใหญ่ แต่แล้วเมื่อ ค.ศ. 1680 ปรากฏมีขุนนางฝ่ายใต้คิดก่อการกบฏยกให้องค์ชายพงซอน (복선군, 福善君) ขึ้นเป็นกษัตริย์แทนพระเจ้าซุกจง ทำให้ฝ่ายใต้ถูกกวาดล้างหลังจากอยู่ในอำนาจได้เพียงเจ็ดปีและฝ่ายตะวันตกก็เข้ามามีอำนาจแทน เมื่อปีเดียวกันนั้น พระมเหสีของพระเจ้าซุกจงสวรรคต ฝ่ายตะวันตกจึงส่งบุตรสาวจากตระกูลมินแห่งยอฮึงเข้าไปเป็นพระมเหสีองค์ใหม่ ภายหลังได้รับพระนามพระมเหสีอินฮย็อน (인현왕후, 仁顯王后) ในค.ศ. 1683 ซงชียอลเกิดความขัดแย้งกับลูกศิษย์ของตนเอง คือ ยุนจึง (윤증, 尹拯) ทำให้ฝ่ายตะวันตกแตกออกเป็นสองกลุ่ม คือ กลุ่มนักปราชญ์อาวุโส เรียกว่า โนรน (노론, 老論) ของซงชียอล และกลุ่มนักปราชญ์อายุน้อย เรียกว่า โซรน (소론, 少論) ของยุนจึง

แต่ต่อมาพระเจ้าซุกจงกลับไปโปรดปรานจางซังกุง ซึ่งมาจากตระกูลต่ำเดิมเป็นนางรับใช้ของพระนางจางรยอล และเป็นตัวแทนของขุนนางฝ่ายใต้ ภายหลังได้รับการแต่งตั้งขึ้นป็นพระสนมจาง ใน ค.ศ. 1688 ก็มีพระโอรสให้กับพระเจ้าซุกจง ซึ่งพระเจ้าซุกจงหมายจะแต่งตั้งให้เป็นองค์ชายรัชทายาท (ภายหลังเป็น พระเจ้าคย็องจง) สร้างความขัดแย้งอย่างรุนแรงระหว่างฝ่ายใต้และฝ่ายตะวันตก ฝ่ายตะวันตกพยายามจะคัดค้านขณะที่ฝ่ายใต้ก็สนับสนุนให้แต่งตั้งองค์ชายรัชทายาท พระเจ้าซุกจงทรงแต่งตั้งพระสนมจางเป็นพระสนมฮีบิน (희빈, 禧嬪) ในค.ศ. 1689 ซึ่งเป็นตำแหน่งพระสนมสูงสุด ซงชียอลได้ทูลคัดค้านขอให้พระเจ้าซุกจงทรงล้มเลิกการแต่งตั้งองค์ชายรัชทายาทลงและให้เป็นองค์ชายธรรมดา ขุนนางฝ่ายใต้จึงยุยงให้พระเจ้าซุกจงทรงประหารชีวิตซงชียอล เนรเทศกำจัดขุนนางฝ่ายตะวันตกออกไปจากราชสำนัก รวมทั้งปลดพระมเหสีอินฮย็อนขับไปนอกวัง และตั้งพระสนมฮีบินขึ้นเป็นพระมเหสีแทน เรียกว่า การเปลี่ยนขั้วทางการเมืองปีคีซา (기사환국, 己巳換局) เหตุการณ์นี้ทำให้ฝ่ายใต้กลับเข้ามามีอำนาจอย่างเต็มทีและฝ่ายตะวันตกถูกกำจัดออกไป องค์ชายรัชทายาทได้รับการแต่งตั้งต่อมาในค.ศ. 1690

แต่ต่อมาพระเจ้าซุกจงกลับรู้สึกผิด ใน ค.ศ. 1694 ขุนนางฝ่ายตะวันตกถวายฎีกาขอให้พระเจ้าซุกจงดูแลอดีตพระมเหสีอินฮย็อนให้ดีขึ้น พระเจ้าซุกจงจึงให้อดีตพระมเหสีอินฮย็อนกลับเข้ามาอยู่ในพระราชวังชางด็อกแล้วก็เปลี่ยนพระทัยคืนตำแหน่งให้กับพระมเหสีอินฮย็อน และให้พระมเหสีจางอ๊กซานกลับไปเป็นพระสนมฮีบินตามเดิมและไปอยู่ที่พระราชวังชางคย็อง เรียกว่า การเปลี่ยนขั้วทางการเมืองปีคัปซุล (갑술환국, 甲戌換局) และมีพระราชดำริห้ามให้พระสนมมาเป็นมเหสี ขุนนางฝ่ายใต้ถูกกวาดล้างอีกครั้งต่างถูกเนรเทศไปตามที่ต่างๆ โดยที่ฝ่ายตะวันตกกลับขึ้นมามีอำนาจแทน แต่แล้วเมื่อค.ศ. 1701 พระมเหสีอินฮย็อนก็สิ้นพระชนม์ และก็พบว่าพระสนมฮีบินใช้นางร่างทรงเพื่อทำการสาปแช่งพระมเหสีอินฮย็อน พระสนมฮีบินจึงถูกสำเร็จโทษไป

นับแต่นั้นมาความขัดแย้งระหว่างฝ่ายใต้และฝ่ายตะวันตกจึงจบลง ปลายรัชสมัยของพระเจ้าซุกจงนั้นค่อนข้างสงบสุข แต่พร้อมที่จะปะทุในเวลาอันใกล้เพราะขุนนางกลุ่มโนรนและโซรนกำลังจะเผชิญหน้ากัน ด้วยเรื่องการสืบราชสมบัติ กลุ่มโซรนสนับสนุนองค์ชายรัชทายาท ขณะที่กลุ่มโนรนยังคงยืนกรานความคิดเห็นของฝ่ายตะวันตกในทีแรกว่า ไม่ควรตั้งพระโอรสที่เกิดแต่พระสนมฮีบินเป็นรัชทายาท จึงหันไปสนับสนุนองค์ชายยอนอิง (연잉군, 延礽君 ซึ่งเป็นพระโอรสกับพระสนมซุกบินแห่งตระกูลชเว ภายหลังเป็น พระเจ้าย็องโจ) ซึ่งพระสนมซุกบินเ��็นที่โปรดปรานทั้งพระเจ้าซุกจงและพระมเหสีอินฮย็อน ทำให้พระสนมซุกบินเป็นที่รักใคร่ของคนทั้งวัง

เมื่อ ค.ศ. 1718 พระเจ้าซุกจงตั้งองค์ชายรัชทายาทเป็นผู้สำเร็จราชการแทน พระเจ้าซุกจงสวรรคตเมื่อ ค.ศ. 1720

สมเด็จพระราชา ซุกจง แทโจ ฮย็อนอึย ควางยุน เยซ็อง ยองรยอล ยูโม ยอนกุน ฮงอิน จุนด็อก แบชอน แฮบโด คเยฮยู ด๊กคย็อง จองจุง ฮยอปกุก ซินอึย แดฮุน จางมุน ฮอนมู คย็องมยอง วอนฮโย แห่งเกาหลี

• พระราชบิดา: พระเจ้าฮย็องจง (현종, 顯宗)
• พระราชมารดา: พระนางมย็องซ็อง ตระกูลคิม แห่งชองพุง (명성왕후 김씨) หรือ พระนางฮยอนรยอง สมเด็จพระพันปีหลวง (현렬왕대비, 顯烈王大妃)

พระนางชังรยอล ตระกูลโช สมเด็จพระปัยยิกา (ย่าทวดเลี้ยง)

พระมเหสี

• พระนางอินกย็อง ตระกูลคิม แห่งควางจู (인경왕후 김씨, 仁敬王后 金氏)
• พระนางอินฮย็อน ตระกูลมิน แห่งยอฮึง (인현왕후 민씨, 仁顯王后 閔氏)
• พระนางอินว็อน ตระกูลคิม แห่งคยองจู (인원왕후 김씨)

พระสนม

• พระนางอ๊กซาน ตระกูลจาง แห่งอินดง (희빈 장씨, 禧嬪 張氏) พระสนมฮีบิน
• พระนางฮวากย็อง ตระกูลชเว แห่งแฮจู (숙빈 최씨, 淑嬪 崔氏) พระสนมซุกบิน
• พระสนมมยองบิน ตระกูลปาร์ค แห่งมิลยาง (명빈 박씨, 明嬪 朴氏)
• พระสนมยองบิน ตระกูลคิม แห่งอันดง (영빈 김씨 , 寧嬪 金氏)
• พระสนมควีอิน ตระกูลคิม แห่งคย็องจู (귀인 김씨, 貴人 金氏)
• พระสนมโซอึย ตระกูลยู แห่งคังรึง (소의 유씨, 昭儀 劉氏)

พระราชโอรส

• พระเจ้าคย็องจงแห่งโชซ็อน (경종, 景宗) พระราชโอรสของพระสนมฮีบิน หรือ พระนางอ๊กซาน บูแทพินตระกูลจาง แห่งอินดง
• เจ้าชายซองซู (성수왕자) พระราชโอรสของพระสนมฮีบินหรือ พระนางอ๊กซาน บูแทพิน ตระกูลจาง แห่งอินดง
• เจ้าชายย็องซู (영수왕자) พระราชโอรสของพระสนมซุกบิน ตระกูลชเว แห่งแฮจู
• พระเจ้าย็องโจแห่งโชซ็อน (영조, 英祖) พระราชโอรสของพระสนมซุกบิน ตระกูลชเว แห่งแฮจู
• เจ้าชายไม่ทราบพระนาม พระราชโอรสของพระสนมซุกบิน ตระกูลชเว แห่งแฮจู
• เจ้าชายยอนรยอง (연령군) พระราชโอรสของพระสนมมยองบิน ตระกูลปาร์ค แห่งมิลยาง

พระราชธิดา

• เจ้าหญิงไม่ทราบพระนาม พระราชธิดาของพระนางอินกย็อง ตระกูลคิม แห่งควางจู
• เจ้าหญิงไม่ทราบพระนาม พระราชธิดาของพระนางอินกย็อง ตระกูลคิม แห่งควางจู