ประคำ

ประคำ หมายถึง ลูกกลม ๆ ที่ร้อยเป็นพวงสำหรับเป็นเครื่องหมายการนับในเวลาบริกรรมภาวนา หรือสำหรับใช้เป็นเครื่องราง เรียกโดยทั่วไปว่า ลูกประคำ

ประคำ ทำด้วยวัสดุต่างชนิด เช่น ไม้จันทน์ ไม้เนื่อแข็ง ลูกหวาย ผลไม้ตากแห้ง หินสี พลาสติก ตลอดถึงหยก โดยเจาะรูตรงกลาง ร้อยด้วยด้ายหรือเอ็นเป็นพวง พวงหนึ่งนิยมมีจำนวน 108 ลูก หรือน้อยกว่านั้นตามต้องการ ที่นิยม 108 เพราะถือคติตามบทบริกรรมภาวนา คือ อิติปิโส 108

ประคำ นิยมพกติดตัวไปในที่ต่าง ๆ โดยถือไปบ้าง ห้อยคอไปบ้าง เพื่อสะดวกในการใช้ได้ทันทีเมื่อมีโอกาส เช่น ขณะนั่งรถ นั่งรอเวลา หรือขณะอยู่คนเดียวเงียบ ๆ

นอกจากที่มีใช้ในพุทธศาสนาแล้ว ยังมีการใช้ลูกประคำในการสวดภาวนาในศาสนาอื่น ๆ เช่น คริสต์ (โรมันคาทอลิก), พราหมณ์-ฮินดู และ อิสลาม เป็นต้น