กาเหว่า เสียงทอง

กาเหว่า เสียงทอง มีชื่อจริงว่า กมล วรรณพาหุล เกิดเมื่อ​วันที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2490 เป็นชาวตำบลศีรษะกระบือ อำเภอองครักษ์ จังหวัดนครนายก กาเหว่า เสียงทองก็ใช้ชีวิตเกเรร่อนเร่ไปทั่ว และเริ่มจับงานหาเลี้ยงชีพด้วยการเป็นกรรมกรแบกหามมาตั้งแต่อายุประมาณ 12 ปี เขาชื่นชอบการร้องเพลงลูกทุ่งและร้องเชียร์รำวงมาตั้งแต่อายุยังน้อยพออายุ 17 ปี หลังได้เห็นการแสดงของวงดนตรีสุรพล สมบัติเจริญ เขาก็ไปสมัครเป็นนักร้องกับวงสุรพล สมบัติเจริญ แต่เนื่องจากเสียงของเขาเป็นร่องเสียงเดียวกับไวพจน์ เพชรสุพรรณ ที่เป็นคู่แข่งกันวงดนตรีสุรพล สมบัติเจริญจึงปฏิเสธเขา

ต่อมาเมืองวงดนตรีสมานมิตร เกิดกำแพง วงดนตรีลูกทุ่งแถวหน้าอีกวงของเมืองไทยที่มีนักร้องดังหลายคน เช่น แก้ว เบญจกาย, อัศวิน เกิดกำแพง, ประทุมทิพย์ บัวตะมะ และ การเวก เสียงทอง มาเปิดการแสดงที่สถานีวิทยุ ปชส.7 แถวใต้สะพานพุทธ กาเหว่า เสียงทอง ไปสมัครเป็นนักร้องและได้รับความเมตตาจากแฟนหัวหน้าวงให้มาอยู่ในวงในฐานะคนแบกกลองหลังจากที่ทนแบกกลองอยู่ 2 ปีเขาก็ได้มีโอกาสร้องเพลงหน้าเวทีเป็นครั้งแรกโดยในระหว่างที่วงเดินสายอยู่ทางเหนือ กาเหว่า เสียงทอง ได้มาร้องเพลง " สามปีที่ไร้นาง" ของไวพจน์ เพชรสุพรรณ ให้การเวก เสียงทองฟังซึ่ง การเวก เสียงทอง ประทับใจมากจึงออกแรงลุ้นให้เขาได้ขึ้นเวทีเพลงแรกที่กาเหว่า เสียงทอง ได้ร้องหน้าเวทีจึงเป็นเพลง "สามปีที่ไร้นาง " โดยได้ไปร้องไกลถึงกว๊านพะเยา ซึ่งก็ได้รับเสียงตอบรับจากแฟนเพลงเป็นอย่างดี สมานมิตร เกิดกำแพง เกิดกำแพง จึงตั้งชื่อให้เขาว่า กาเหว่า เสียงทอง เพื่อให้คล้องจองกับชื่อของ การเวก เสียงทอง หลังจากนั้นไม่นานเมื่อ การเวก เสียงทอง ลาออกจากวง สมานมิตร เกิดกำแพง จากปัญหาภายในและไปตั้งวงเอง กาเหว่า เสียงทอง จึงออกตามช่วงนั้นซึ่งเป็นช่วงที่ไวพจน์ เพชรสุวรรณ ลาออกจากวงรวมดาวกระจาย ของครู สำเนียง ม่วงทองและมาตั้งวงเอง กาเหว่า เสียงทอง จึงมาสมัครอยู่กับไวพจน์ เพชรสุวรรณ แต่ร้องได้ไม่นานก็ต้องถูกเชิญให้ออก เพราะเสียงของเขาเป็นร่องเสียงเดียวกับไวพจน์

ศักดิ์สิทธิ์ ไทรน้อย เพื่อนของการเวก เสียงทอง พามาฝากกับวง เพลิน พรมแดนและมีโอกาสได้บันทึกแผ่นเสียงยุคแรก ๆ เช่น เพลงลาบ้านเกิด เป็นต้น ทำให้มีชื่อเขาเป็นที่รู้จักของแฟนเพลงพอสมควร และก็กลายมาเป็นนักร้องชูโรงของวงเพลินไปโดยปริยาย จนเขามาโด่งดังสุดขีดเมื่อ เพลิน พรมแดน พาเขาไปหาครู ไพบูลย์ บุตรขัน ครูได้แต่งเพลง "หนุ่มเรือนแพ" มอบให้ และเพลงนี้ทำให้ชื่อเสียงของกาเหว่า เสียงทอง โด่งดังอย่างมากจนสามารถออกจากวง เพลิน พรมแดน และมาตั้งวงดนตรีของตนเองได้ด้วยการสนับสนุนของนนท์บุรีการท่องเที่ยวเป็นนายทุนต่อมาเขาก็เพลงดังตามมาอีกหลายเพลงรวมทั้ง "บ้องกัญชา" และ "แม่หม้าย" หลังจากที่ชื่อเสียงลดน้อยถอยลงชีวิตของ กาเหว่า เสียงทอง ก็มาถึงจุดตกต่ำอีกครั้งเมื่อครอบครัวแตกแยกและเขากลายเป็นคนติดเหล้าชนิดที่ดื่มจัดไปโดยปริยาย

ในปี พ.ศ. 2554 เขาเปลี่ยนภาพลักษณ์ในอดีตจากที่เคยป็นคนติดเหล้าชนิดที่กินจนครองสติไม่อยู่ จนมาถึงในปัจจุบันด้วยใจที่เด็ดเดี่ยว เขาสามารถเลิกด��่มเหล้าได้โดยปริยายด้วยการตั้งสัจจะกับตัวเองว่าจะหยุดดื่มเขาก็ทำได้อย่างเด็ดขาด ปัจจุบันเขามีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นเมื่อเลิกดื่มเหล้า ความเชื่อใจความไว้วางใจของเจ้าภาพที่จะหางานให้ก็มีมากขึ้น จนทำให้เขากลับมาร้องเพลงเหมือนเดิมทิ้งฝันร้ายไว้ในอดีต กับภรรยาคนใหม่ ที่คอยดูแลและให้กำลังกันมาโดยตลอด ฝากผีฝากไข้กันในปั้นปลายชีวิตของกันและกัน

กาเหว่า เสียงทอง เสียชีวิตในวันที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2554 ซึ่งตรงกับช่วงที่ นริศ อารีย์ ผู้เป็นนักร้องชาวไทย ได้เสียชีวิตในช่วงเดียวกัน^[1]

นายกมล หรือ กาเหว่า เสียงทอง ได้ล้มป่วยเป็นโรคกล่องเสียงอักเสบ และเริ่มเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยาบาลพระนั่งเกล้าตั้งแต่เดือนกรกฎาคม 54 ที่ผ่านมา เพราะกลัวว่าจะเป็นมะเร็งบริเวณลำคอจึงไปพบแพทย์เพื่อตรวจอาการและรักษาเรื่อยมา แต่ต่อมาในช่วงหลังจากไปเข้ารับการักษาที่โรงพยาบาล นายกมลเริ่มไม่สามารถรับประทานอาหารประจำวันได้ รับประทานได้เพียงอาหารแบบ ที่ย่อยง่าย ๆ และนมเท่านั้น จนกระทั่งต่อมาเมื่อวันพฤหัสที่ 29 กันยายน 2554 แพทย์ได้นัดไปพบและแจ้งผลการตรวจว่า ไม่ได้ป่วยเป็นมะเร็งลำคอแต่อย่างใด ก็ทำให้สบายใจขึ้นมาบ้าง พอถึงช่วงดึกนายกมล ก็มีอาการไม่ดีขึ้นและเริ่มหายใจไม่ค่อยสะดวก จนกระทั่งก่อนเที่ยงคืนเศษ นายกมลเกิดอาการชักกะตุกได้ประมาณ 2 - 3 ครั้ง และไม่รู้สึกตัว ชีพจรหยุดเต้น และเสียชีวิตลงในที่สุด ด้วยอายุเพียง 64 ปีเท่านั้น

ศพของนายกมล วรรณพาหุล หรือ กาเหว่า เสียงทอง อดีตนักร้องลูกทุ่งชื่อดัง ตั้งสวดพระอภิธรรมที่ที่วัดบางไผ่ อ.บางบัวทอง จ.นนทบุรี เป็นเวลา 7 คืน และมีพิธีฌาปนกิจศพวันเสาร์ที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2554 ^[2]

• หนุ่มเรือนแพ
• บ้องกัญชา
• แม่หม้าย