ถุง
ถุง หรือ กระเป๋า หรือ ย่าม หรือ กระสอบ เป็นเครื่องมือทั่วไปในรูปภาชนะใส่ของชนิดยืดหยุ่นได้ การใช้ถุงย้อนกลับไปในสมัยประวัติศาสตร์ ถุงในยุคแรกเริ่มทำจากหนังสัตว์ ฝ้าย หรือใยพืชถักทอ พับตามขอบและมัดให้เป็นรูปร่างด้วยเส้นเชือกจากวัสดุเดียวกัน[1]
แม้จะเป็นเครื่องมือที่เรียบง่าย กระเป๋าได้เป็นอุปกรณ์พื้นฐานในพัฒนาการของอารยธรรมของมนุษย์มาช้านาน เนื่องจากกระเป๋าช่วยให้คนเก็บของเล็ก ๆ เช่น ผลเบอร์รี หรือธัญพืช ได้ง่าย และใช้ลำเลียงสิ่งของได้มากกว่าการถือด้วยมือ[1]
ถุงกระดาษใช้แล้วทิ้งราคาถูก และถุงพลาสติกซื้อของพบได้ทั่วไป ในการซื้อขายตามร้านค้าปลีก ถุงช่วยเพิ่มความสะดวกให้คนซื้อของ และร้านค้ามีถุงให้ฟรีหรือมีค่าธรรมเนียมเล็กน้อย ลูกค้าอาจนำถุงมาเองก็ได้ แม้ว่ากระดาษถูกนำมาใช้ห่อและรองสิ่งของตั้งแต่ในจีนโบราณตั้งแต่ 2 ศตวรรษก่อนคริสต์ศักราชแล้ว[2] แต่การใช้ถุงกระดาษครั้งแรก (สำหรับถนอมรสชาติชา) ในจีนเริ่มปลายยุคราชวงศ์ถัง (ค.ศ. 618–907)[2]
ชื่อเรียก
แก้พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 ได้ให้นิยามของคำว่า ถุง ว่าหมายถึง "เครื่องใช้สำหรับใส่สิ่งของ ทำด้วยผ้าหรือกระดาษเป็นต้น ก้นปิด ปากเปิด บางชนิดที่ปากมีหูรูดหรือหูหิ้ว" ในขณะที่ กระเป๋า หมายถึง "เครื่องใช้รูปคล้ายถุงหรือกระเพาะ ทำด้วยหนังบ้าง ผ้าบ้าง สำหรับใส่เงินหรือของต่าง ๆ ใช้คาดเอวก็มี ติดอยู่ในตัวเสื้อหรือกางเกงก็มี ใช้หิ้วก็มี" ย่าม หมายถึง "เครื่องใช้สำหรับใส่สิ่งของ ทำด้วยผ้า มีหูหรือสายในตัวสำหรับสะพาย" และ กระสอบ หมายถึง "เครื่องสานหรือทอด้วยต้นกระจูดหรือป่านปอ สำหรับบรรจุข้าวและของอื่น ๆ"