กบอกหนาม

กบอกหนามมีการค้นพบในวันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2504 และได้รับการตั้งชื่อวิทยาศาสตร์ในปี พ.ศ. 2513 โดยผู้เชี่ยวชาญชาวอเมริกัน ดร.โรเบิร์ต อิงเกอร์ แห่งพิพิธภัณฑ์ฟิลด์ ชิคาโก สหรัฐอเมริกา ต่อมาได้มีการเปลี่ยนชื่อสกุลจากเดิม Rana ไปเป็น Paa และ Quasipaa ตามลำดับ^[3]

ปัจจุบัน ตัวอย่างต้นแบบแรกหมายเลข 513-1385^[3] เก็บรักษาไว้ที่ศูนย์รวบรวมตัวอย่างอ้างอิงทางชีววิทยา สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย

กบชนิดนี้มีรูปร่างโดยทั่วไปคล้ายคลึงกับคางคก โดยมีผิวหนังหยาบ ขรุขระเป็นสันและปุ่ม ลำตัวสีเขียว น้ำตาลจนถึงสีดำ มีจุดประสีน้ำตาลทั่วตัว^[4] ในฤดูผสมพันธุ์กบตัวผู้จะมีกลุ่มหนามแหลมสีดำ กลุ่มละ 5-10 อัน กระจายกันอยู่บนแผ่นอกและใต้คาง เมื่อสิ้นฤดูผสมพันธ์หนามเหล่านี้จะหลุดหายไป เหลือเพียงรอยสีคล้ำๆ ตรงตำแหน่งเดิม^[3] นิ้วเท้ามีแผ่นหนังยึดอยู่เต็มตลอดนิ้ว และปลายนิ้วเท้ายังขยายพองออกกว้างราวสองเท่าของความกว้างนิ้ว

กบอกหนามชอบอาศัยอยู่ใน บริเวณที่ชื้น ตามริมลำธารที่มีน้ำไหลแรงในระดับความสูง 200-800 เมตรจากระดับน้ำทะเล^[5] วางไข่ใต้ก้อนหินใหญ่ริมลำธาร กบขนาดใหญ่จะอาศัยอยู่ในบริเวณลำธารกว้าง หรือรอบแอ่งน้ำตก ลูกกบขนาดเล็กชอบ เกาะอยู่บนก้อนหินติดกับระดับน้ำ ตามริมลำธารเล็ก ๆ ที่มีกระแสน้ำไหลเอื่อย กบอกหนามออกหากินในเวลากลางคืน ผสมพันธุ์ในฤดูหนาว ประมาณเดือนพฤศจิกายนถึงธันวาคม

พบเฉพาะเฉพาะในบริเวณแคบ ๆ ตั้งแต่บริเวณทิศตะวันออกเฉียงใต้ของไทย โดยอาศัยอยู่ในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเขาสอยดาว ในจังหวัดจันทบุรี^[5] ไปจนถึงเทือกเขาบรรทัดทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของกัมพูชา^[3]