Pređi na sadržaj

Pruga Beograd—Subotica

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Pruga Beograd—Subotica
elektrifikacija
25 kV AC
ka Pančevu
ka Rakovici
Beograd centar
tunel Senjak
Sava
Novi železnički most
Novi Beograd
Tošin bunar
tunel Bežanijska kosa
Auto-put A3
Zemun
Zemun Polje
Auto-put A1
ka Beograd–ranžirnoj
Batajnica
Nova Pazova
Stara Pazova
ka Šidu
Inđija
Beška
Fruška gora
Čortanovci
tunel Čortanovci
Sremski Karlovci
ka Beočinu
Petrovaradin
Dunav
Železničko-drumski most
Novi Sad
Novi Sad–ranžirna
Avijatičarsko naselje
Sajlovo
ka Orlovatu
ka Bogojevu
Kisač
Zmajevo
ka Bečeju
Vrbas
ka Somboru
Lovćenac
Bačka Topola
Novi Žednik
Naumovićevo
ka Senti
ka Horgošu
Subotica–teretna
Subotica
ka Somboru
↓ ka Budimpešti

Pruga Beograd centarStara PazovaNovi SadSubotica—državna granica sa Mađarskom, je magistralna železnička pruga u Srbiji. Prema Uredbi o kategorizaciji železničkih pruga obuhvata magistralne pruge 101 (na deonici Beograd centarStara Pazova) i 105 (na deonici Stara Pazova—državna granica sa Mađarskom)[1]. Dužine je 181,6 kilometara i povezuje Beograd sa severom zemlje, Mađarskom i ostatkom Evrope. Pruga polazi iz šumadijskog dela Beograda, prelazi Savu i prolazi kroz istočni deo Srema, kod Novog Sada prelazi Dunav i dalje nastavlja centralnim delom Bačke do Subotice i državne granice sa Mađarskom. Prugom upravlja Infrastruktura železnice Srbije.

Istorija

[uredi | uredi izvor]

Odlukama Berlinskog konresa 1878. Srbija se obavezala da će izgraditi prugu od Beograda do austrougarske granice, tj. do mosta preko Save, a Austrougarska vezu do Budimpešte. Deonica SuboticaNovi Sad puštena je u saobraćaj 5. marta 1883, a deonica Novi Sad—Zemun 10. decembra iste godine. Pruga od Beograda do Zemuna sa mostom preko Save predata je u saobraćaj 1. septembra 1884, kada je vozom za Beč krenuo kralj Milan, kraljica Natalija i prestolonaslednik Aleksandar Obrenović.

Dana 31. maja 1964. prvi voz dolazi na novu železničku stanicu u Novom Sadu. Stanica i pruga od današnje rasputnice Sajlovo do stanice Petrovaradin su izmeštene severno od centra grada kako bi se omogućila izgradnja stambenih blokova između Dunava i nekadašnje pruge. Na novoj trasi pruge izgrađen je Žeželjev most.

Nova trasa pruge od Zemuna do Beograda puštena je u saobraćaj 10. decembra 1970. Zgrada stare železničke stanice je srušena, a na njenom mestu su izgrađeni stambeni blokovi.

U toku NATO bombardovanja je zbog rušenja Žeželjevog mosta prekinut železnički saobraćaj preko Dunava kod Novog Sada. Vozovi iz Beograda su saobraćali do stanice Petrovaradin sve do 30. maja 2000, kada je otvoren Montažno-demontažni most MD-88, poznat i kao Most „Boško Perošević“. Novi Železničko-drumski most otvoren je za železnički saobraćaj 7. aprila 2018. nešto pre 12 časova prelaskom teretnog voza iz Novog Sada.

Dana 30. juna 2018. međunarodnim vozom za Budimpeštu za saobraćaj je zatvorena železnička stanica Beograd glavna, a polazna stanica za vozove ka Novom Sadu i Subotici je postala železnička stanica Beograd centar.

Trenutno stanje pruge

[uredi | uredi izvor]

Maksimalna dozoljena brzina vozova iznosi 200 km/h, ali samo na deonici Beograd—Novi Sad. Deonica od Novog Sada do državne granice je trenutno u obnovi za brzine od 200 km/h, čime će se najbržim vozom od Beograda do Subotice stizati za manje od 2 sata.

Modernizacija pruge

[uredi | uredi izvor]

U toku su radovi na rekonstrukciji i modernizaciji pruge od Beograd centra do Novog Sada za brzine do 200 km/h. Na prvoj deonici Beograd centar—Stara Pazova dužine 34,5 kilometra radove izvode kineska preduzeća China Railway International i China Comunication Construction Company. Veći deo sredstava (85%) je obezbeđen iz kredita kineske Export-Import banke i NR Kine. Rok za završetak deonice je jun 2021.[2] Druga deonica Stara Pazova—Novi Sad dužine 40,4 km rekonstruiše se i gradi iz kredita Ruske Federacije (85% sredstava). Glavni izvođač je RŽD internešnal, a rok za završetak radova je decembar 2021.[3][4]

Prema testiranja iz januara 2022. postignuta je brzina od 201,5 kilometara na sat.[5]

Službena mesta na pruzi

[uredi | uredi izvor]
Naziv službenog mesta Stacionaža Vrsta službenog mesta Veza sa drugim prugama
Beograd centar 0,000 stanica Beograd—Niš, Beograd—Bar, Beograd—Pančevo
Novi Beograd 2,887 stanica
Tošin bunar 5,287 stajalište
Zemun 8,826 stanica Tehničko-putnička stanica Zemun
Zemunsko polje 11,995 stanica
Batajnica 18,822 stanica Beograd–ranžirna—Batajnica
Nova Pazova 25,265 stanica
Stara Pazova 33,066 stanica Beograd—Šid
Inđija 39,866 stanica Beograd—Šid
Inđija–pustara
45,055
ukrsnica

(ukinuta)

Beška
45,957
stanica
Čortanovci
53,546
stanica

(ukinuta)

Čortanovci Dunav
55,790
stajalište (ukinuto)
Karlovački vinogradi
59,355
ukrsnica

(ukinuta)

Sremski Karlovci
63,576
stanica
Petrovaradin 68,902 stanica Petrovaradin—Beočin
Novi Sad 75,044 stanica Novi Sad—Novi Sad–ranžirna—Sajlovo
Avijatičarsko naselje[traži se izvor] stajalište Novi Sad— Bogojevo, Novi Sad—Orlovat
Sajlovo 75,044 stajalište Novi Sad— Bogojevo, Novi Sad—Orlovat
Kisač
88,386
stanica
Stepanovićevo
95,061
stajalište
Zmajevo
100,543
stanica
Vrbas 113,750 stanica Vrbas—Sombor
Lovćenac
125,123
stanica
Mali Iđoš
129,825
stajalište
Mali Iđoš–polje
133,168
ukrsnica
Bačka Topola 141,203 stanica
Mali Beograd
149,805
stajalište
Žednik 154,823 stanica
Verušić
159,981
stajalište
Naumovićevo 164,185 stanica
Subotica–teretna
172,655
stanica
Subotica 173,479 stanica Subotica—Sombor, Subotica—Senta,

Subotica—Segedin, Budimpešta—Kelebija

Reference

[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]