Pređi na sadržaj

Mate Parlov

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Mate Parlov
Mate Parlov, jugoslovenski i hrvatski bokser
Lični podaci
Datum rođenja(1948-11-16)16. novembar 1948.
Mesto rođenjaRičice kod Imotskog, FNRJ
Datum smrti29. jul 2008.(2008-07-29) (59 god.)
Mesto smrtiPula, Hrvatska
DržavljanstvoJugoslavija
Visina184 cm
Masa90 kg
Sportske informacije
SportBoks
Nagrade i medalje
Boks
Olimpijske igre
Zlatna medalja — prvo mesto 1972. Minhen Poluteška
Svetsko amatersko prvenstvo
Zlatna medalja — prvo mesto 1974. Havana Poluteška
Evropsko amatersko prvenstvo
Srebrna medalja — drugo mesto 1969. Bukurešt Srednjoteška
Zlatna medalja — prvo mesto 1971. Madrid Poluteška
Zlatna medalja — prvo mesto 1973. Beograd Poluteška

Mate Parlov (Imotski, 16. novembar 1948Pula, 29. jul 2008) bio je jugoslovenski i hrvatski bokser. Bio je olimpijski pobednik na Olimpijskim igrama 1972. u Minhenu, svetski prvak u Havani 1974. i dvostruki šampion Evrope u poluteškoj kategoriji. Takođe je bio profesionalni prvak Evrope i sveta u verziji Svetskog bokserskog saveta. Pored evropskih, svetskih i olimpijskih titula, Parlov je osam puta (1967—1974) osvajao titulu prvaka Jugoslavije, dva puta je osvajao Zlatnu rukavicu, a pet puta (1970—1974) titulu najboljeg na Balkanu.

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Parlov je rođen 16. novembra 1948. godine u Imotskom. Boksom je počeo da se bavi sa 16 godina u Bokserskom klubu „Pula“ i posle tri godine osvojio je titulu prvaka Jugoslavije u poluteškoj kategoriji. Bio je levoruk, što mu je znatno pomoglo u karijeri.

Mate Parlov na Olimpijskim igrama 1972. Sleva nadesno: Hilberto Kariljo, Mate Parlov, Isak Ihurija, Januš Gortat

Prvi veći uspeh na međunarodnoj sceni ostvario je 1969. kada je u Bukureštu postao vicešampion Evrope. Dve godine kasnije u Madridu je osvojio zlatnu medalju. Na Olimpijskim igrama u Minhenu Parlov je osvojio zlato u finalu protiv Kubanca Gilberta Karilja, u kojem su oba rivala bila u nokdaunu. Meč je prekinut 21 sekundu pre kraja druge runde, kada se Kubanac četvrti put našao na podu. U Beogradu 1973. odbranio je titulu prvaka Evrope u poluteškoj kategoriji. Svoju dominaciju u poluteškoj kategoriji potvrdio je na svetskom prvenstvu u Havani kada je osvojio titulu amaterskog prvaka sveta u poluteškoj kategoriji.

Po završetku amaterske karijere otisnuo se među profesionalce. Dana 10. jula 1976. na Marakani savladao je Italijana Domenika Adinolfija i osvojio titulu profesionalnog prvaka Evrope u poluteškoj kategoriji, u verziji Svetskog bokserskog saveta (WBC). Dve godine kasnije Parlov je postao i svetski šampion savladavši u borbi za titulu Argentinca Migela Anhela Kuelja, nokautom u 9. rundi. Titulu šampiona u poluteškoj kategoriji izgubio je porazom od Marvina Džonsona 2. decembra 1978.

Kao amater, Parlov je imao 310 borbi, od čega 13 poraza. U profesionalnoj karijeri, u 29 mečeva, zabeležio je 24 pobede, tri poraza i dva nerešena meča. Na Olimpijskim igrama 1984. bio je selektor bokserske reprezentacije Jugoslavije.

Dva puta je bio dobitnik zlatne značke Sporta, nagrade za najboljeg sportistu Jugoslaviji, 1972. i 1974. godine.

Preminuo je 29. jula 2008. od raka pluća.

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]