Tenisi

Disa njerëz besojnë se egjiptianët, grekët dhe romakët e lashtë kanë luajtur versione të ndryshme të tenisit. Nuk është zbuluar përshkrimi i ndonjë loje të ngjashme me tenisin, por disa fjalë të pakta arabe që datojnë që nga kohët e Egjiptit të lashtë përmenden si dëshmi të pohimeve të tilla. Sipas kësaj teorie, emri “tenis” rrjedh nga emri i qytetit egjiptian Tinis, që gjendet sipër lumit Nil, kurse emri “raket” e ka prejardhjen nga fjala arabe për palmën e dorës (freskuesen) – “rahat”.

Përveç këtyre dy fjalëve, nuk ka dëshmi të tjera se tenisi është luajtur edhe para 1 000 vjetësh, prandaj shumica e historianëve pajtohen se origjina e këtij sporti duhet të kërkohet në shekullin XI ose XII, kur filloi të praktikohej nga murgjit francezë. Kjo lojë filloi me emrin “jeu de paume”, gjë që d.m.th. “lojë e dorës”. Ata që nuk e pranojnë një origjinë më të vjetër të kësaj loje, thonë se fjala “tenis” e ka prejardhjen nga fjala frënge “tenez”, që d.m.th. “merre këtë”, fjalë që ia thoshte njëri lojtar tjetrit, kur e bënte servimin.

Kur loja filloi që të bëhej më e popullarizuar, filloi që të luhej edhe në ambiente të mbyllura. Topat e gomës ende nuk ekzistonin, prandaj topi i tenisit ishte një përzierje e flokëve, leshit të deles, apo edhe ndonjë tape, ku më vonë një top i tillë filloi të qepej me dorë.

Fisnikët e kishin mësuar këtë lojë nga murgjit, ndërkaq disa njoftime flasin për atë se në shekullin XIII, në Francë, kishte 1 800 fusha tenisi. Sporti i tenisit u bë aq i popullarizuar, sa përpjekjet e papës dhe mbretit Lui IV për ta ndaluar atë, u treguan të pasuksesshme. Tenisi shumë shpejt u përhap edhe në Angli, ku u përkrah shumë nga mbretërit Henri VII dhe Henri VIII, të cilët promovuan ndërtimin e shumë fushave të tenisit.

Rreth vitit 1500 filloi që të përdorej një reket me kornizë druri dhe i përbërë nga zorrët e deleve. Fushat e atëhershme të tenisit ishin të ndryshme nga këto të sotmet. Loja e vjetër e tenisit u transformua gjatë viteve në atë që sot quhet “tenis i vërtetë”, ku fusha angleze e tenisit “Hampton Court”, e ndërtuar në vitin 1625, vazhdon të shfrytëzohet edhe sot e kësaj dite. Kjo fushë është me të vërtetë e çuditshme. Rrjeta e ka një lartësi më të madhe në të dyja skajet e saj, derisa mesi e ka një lartësi më të vogël. Popullariteti i lojës filloi të binte gjatë shekullit XVIII, por në vitin 1850, Çarls Gudjer e zbuloi procesin e vullkanizimit të gomës, kështu lojtarët filluan të eksperimentonin me topa të gomës, duke luajtur jashtë, në ambient të hapur. Loja në ambient të hapur natyrisht ishte krejtësisht e ndryshme nga ajo që zhvillohej brenda, prandaj edhe u formuluan disa rregulla të tjera.

Në vitin 1874, kryetari i Londrës, Uolter C. Uingfild, i patentoi pajisjet dhe rregullat e tenisit, të cilat janë shumë të ngjashme me ato të sotmet. Në të njëjtin vit u paraqitën fushat e para të tenisit edhe në SHBA. Një vit më vonë, pajisjet e tenisit filluan të shiteshin me të madhe edhe në Rusi, Indi, Kanada dhe Kinë.

Në atë kohë ishte i popullarizuar edhe sporti i kriket, ndërkaq terrenet e lëmuara të këtij sporti ishin shumë të përshtatshëm si fusha tenisi. Fusha origjinale e tenisit, e Uingfildit, e kishte formën e orës së rërës, më e ngushtë në pjesën e rrjetës dhe ishte paksa më e shkurtër sesa fusha e sotme. Rregullat e tij u kritikuan nga njerëz të ndryshë, prandaj u desh të ndryshoheshin ato në vitin 1875, duke ua lënë të tjerëve zhvillimin e mëtejshëm të lojës.

Në vitin 1877, klubi “All England” e mbajti turneun e parë të Uimbëlldonit, ndërkaq komiteti i këtij turneu propozoi një fushë drejtkëndore dhe u vendosën rregullat, të cilat i njohim të gjithë ne. Por, rrjeta vazhdonte të ishte më e lartë në skaje, kështu që në vitin 1882 u bënë edhe ndryshimet e fundit, për të arritur deri te forma dhe rregullat që janë edhe sot.

Në Shqipëri tenisi në bazë të dokumentave që disponohen para luftës së dytë botërore tenisi është luajtur si nga djemtë ashtu edhe nga vajzat e asaj kohe në Tiranë, Korçë dhe Berat. Ushtrues të tij kanë qenë njerëz të shoqërisë “së lartë” të asaj kohe gjë që me sa duket bëri atë që ky sport të persekutohej gjatë viteve të diktaturës dhe duke u quajtur “Sport Borgjez”.

Një pjesë e apelit të tenisit buron nga thjeshtësia e pajisjeve të kërkuara për lojë. Fillestarët kanë nevojë vetëm për një raketë dhe topa.^[11]

Komponentët e një rakete tenisi përfshijnë një dorezë të lidhur me një qafë e cila bashkohet me një kornizë afërsisht eliptike që mban një matricë të telave të tërhequr fort. Për 100 vitet e para të lojës moderne, raketat ishin bërë prej druri dhe me madhësi standarde, dhe telat ishin catgut. Ndërtimi i drurit i petëzuar dha më shumë forcë në raketat e përdorura në pjesën më të madhe të shekullit të 20 -të deri në metalin e parë dhe më pas u prezantuan kompozitat e grafitit të karbonit, qeramikës dhe metaleve më të lehta si titani. Këto materiale më të forta mundësuan prodhimin e raketave të tepërta që dhanë akoma më shumë fuqi. Ndërkohë, teknologjia çoi në përdorimin e vargjeve sintetike që përputhen me ndjenjën e zorrëve akoma me qëndrueshmëri të shtuar.

Sipas rregullave moderne të tenisit, raketat duhet t'i përmbahen udhëzimeve të mëposhtme;^[12]

• Zona e goditjes, e përbërë nga telat, duhet të jetë e sheshtë dhe përgjithësisht e njëtrajtshme.
• Korniza e zonës së goditjes mund të mos jetë më shumë se 29 inç (74 cm) në gjatësi dhe 12.5 inç (32 cm) në gjerësi.
• E gjithë raketa duhet të jetë e një forme fikse, madhësia, pesha dhe shpërndarja e peshës. Mund të mos ketë ndonjë burim energjie të ndërtuar në raketa.
• Raketat nuk duhet të japin asnjë lloj komunikimi, udhëzimi ose këshille për lojtarin gjatë ndeshjes.

Rregullat në lidhje me raketat kanë ndryshuar me kalimin e kohës, pasi janë bërë përparime materiale dhe inxhinierike. Për shembull, gjatësia maksimale e kornizës kishte qenë 32 inç (81 cm) deri në 1997, kur u shkurtua në 29 inç (74 cm).^[13]

Shumë kompani prodhojnë dhe shpërndajnë raketa tenisi. Wilson, Head dhe Babolat janë tre nga markat më të përdorura; Sidoqoftë, ekzistojnë shumë kompani më shumë.^[14] Të njëjtat kompani sponsorizojnë lojtarët për të përdorur këto raketa me shpresën se emri i kompanisë do të bëhet më i njohur nga publiku.

Topat e tenisit fillimisht ishin bërë nga shirita leckash të qepura së bashku me fije dhe të mbushura me pendë.^[15] Topat moderne të tenisit janë bërë prej gome të vullkanizuar të zbrazët me një shtresë shajaku. Tradicionalisht e bardhë, ngjyra mbizotëruese u ndryshua gradualisht në të verdhë optike në pjesën e fundit të shekullit të 20 -të për të lejuar dukshmëri të përmirësuar. Topat e tenisit duhet të jenë në përputhje me kritere të caktuara për madhësinë, peshën, deformimin dhe fryrjen që do të miratohen për lojën rregulluese. Federata Ndërkombëtare e Tenisit (ITF) përcakton diametrin zyrtar si 65.41–68.58 mm (2.575–2.700 in). Topat duhet të peshojnë midis 56.0 dhe 59.4 g (1.98 dhe 2.10 oz).^[16] Topat e tenisit u prodhuan tradicionalisht në Shtetet e Bashkuara dhe Evropë. Megjithëse procesi i prodhimit të topave ka mbetur praktikisht i pandryshuar për 100 vitet e fundit, shumica e prodhimit tani zhvillohet në Lindjen e Largët. Zhvendosja është për shkak të kostove dhe materialeve më të lira të punës në rajon.^[17] Turneu që luhen nën rregullat e ITF të tenisit duhet të përdorin topa që janë aprovuar nga Federata Ndërkombëtare e Tenisit (ITF) dhe të emërohen në listën zyrtare të ITF të topave të tenisit të aprovuar.^[18]

Tenisi luhet në një sipërfaqe drejtkëndëshe, të sheshtë. Fusha është e gjatë 23.77 m, dhe 8.2 m e gjerë për ndeshjet në njëshe dhe 11 m për ndeshjet në dyshe.^[19] Kërkohet hapësirë ​​shtesë e qartë rreth fushës në mënyrë që lojtarët të arrijnë topa të tejkaluar. Një rrjetë është shtrirë në gjerësinë e plotë të fushës, paralel me bazat, duke e ndarë atë në dy skaje të barabarta. Mbahet lart nga një kabllo ose kabllo metalike me diametër jo më të madhe se 0.8 cm (1⁄3 in).^[18] Rrjeti është 1.07 m i lartë në poste dhe 0.91 m i lartë në qendër.^[18] Postet rrjete janë 0.91 m jashtë fushës së dysheve në secilën anë ose, për një rrjet njëshe, 0.91 m jashtë fushës së njësheve nga secila anë.

Një lojë përbëhet nga një sekuencë pikësh të luajtura me të njëjtin lojtar që servon. Një lojë fitohet nga lojtari i parë që ka fituar të paktën katër pikë gjithsej dhe të paktën dy pikë më shumë se kundërshtari. Rezultati i drejtimit të secilës lojë përshkruhet në një mënyrë të veçantë për tenisin: rezultatet nga zero në tre pikë përshkruhen si "love", "15", "30" dhe "40", përkatësisht. Nëse të paktën tre pikë janë shënuar nga secili lojtar, duke i bërë rezultatet e lojtarit të barabartë me 40 copa, rezultati nuk thirret si "40–40", por më tepër si "deuce". Nëse të paktën tre pikë janë shënuar nga secila palë dhe një lojtar ka një pikë më shumë se kundërshtari i tij, rezultati i lojës është "avantazh" për lojtarin në epërsi. Gjatë lojërave joformale, avantazhi mund të quhet gjithashtu "ad in" ose "van in" kur lojtari i servimit është përpara, dhe "ad out" ose "van out" kur lojtari pritës është përpara; Përndryshe, secili lojtar thjesht mund të thërrasë "my ad" ose "your ad".

Rezultati i një loje tenisi gjatë lojës lexohet gjithmonë me rezultatin e lojtarit që shërben së pari. Në lojën e turneut, chair umpire e quan numërimin e pikave (p.sh., "15 -love") pas çdo pike. Në fund të një loje, chair umpire njofton gjithashtu fituesin e lojës dhe rezultatin e përgjithshëm.<refBasic rules of tennis</ref>

Një set përbëhet nga një sekuencë lojrash të luajtura me servim që alternojnë midis lojërave, duke përfunduar kur numërimi i lojërave të fituara plotëson kritere të caktuara. Në mënyrë tipike, një lojtar fiton një set duke fituar të paktën gjashtë ndeshje dhe të paktën dy ndeshje më shumë se kundërshtari. Nëse një lojtar ka fituar gjashtë ndeshje dhe kundërshtari pesë, luhet një lojë shtesë. Nëse lojtari kryesor fiton atë lojë, lojtari fiton setin 7–5. Nëse lojtari tërheqës fiton lojën (duke lidhur setin 6-6) luhet një tiebreak. Një tiebreak i luajtur nën një set të veçantë rregullash, lejon një lojtar të fitojë një lojë më shumë dhe kështu setin, të japë një rezultat përfundimtar prej 7–6. Një lojë tiebreak mund të fitohet duke shënuar të paktën shtatë pikë dhe të paktën dy pikë më shumë se kundërshtari. Në një tiebreak, dy lojtarë shërbejnë nga sistemi 'ABBA' i cili është provuar të jetë i drejtë.^[20]

Nëse një tiebreak nuk luhet, seti referohet si një set avantazhi, ku seti vazhdon pa kufi derisa një lojtar të udhëheqë nga një diferencë me dy ndeshje. Një "love set" do të thotë që humbësi i setit fitoi zero lojëra. Në lojën e turneut, chair umpire njofton fituesin e setit dhe rezultatin e përgjithshëm. Rezultati përfundimtar në set lexohet gjithmonë me rezultatin e lojtarit fitues së pari, p.sh. "6–2, 4–6, 6–0, 7–5".

Një ndeshje përbëhet nga një sekuencë setesh. Rezultati përcaktohet përmes një sistemi më të mirë të tre ose pesë sete. Në qarkun profesional, meshkujt luajnë ndeshjet më të mira të pesë-të pesëmbëdhjetë në të katër turnet e Grand Slam, Davis Cup, dhe finalen e Lojërave Olimpike dhe ndeshjet më të mira të tre-treve në të gjitha turnet e tjera, ndërsa femrat luajnë ndeshje më të mira nga tre sete të vendosura në të gjitha turnet. Lojtari i parë që fiton dy sete në një më të mirë të tre, ose tre grupe në një më të mirë të pesë, fiton ndeshjen. Vetëm në setet e fundit të ndeshjeve në Lojërat Olimpike dhe Fed Cup janë lidhjet që nuk luhen. Në këto raste, setet luhen pafundësisht derisa një lojtar të ketë një epërsi me dy ndeshje, herë pas here duke çuar në disa ndeshje jashtëzakonisht të gjata.

Në lojën e turneut, chair umpire njofton përfundimin e ndeshjes me shprehjen e njohur "Game, set, match" e ndjekur nga emri i personit fitues ose skuadrës.

• International Tennis Federation (ITF)
• Association of Tennis Players (ATP) – organizata profesionale e tenisit për meshkuj
• Women's Tennis Association (WTA) – organizata profesionale e tenisit për femra
• Grand Slam history (libër referimi)