චිත්‍රපට සජීවීකරණය

සජීවීකරණය යනු චිත්‍රපටයක එක් එක් රූපරාමුව වෙන වෙනම නිෂ්පාදනය කිරීමේ ක්‍රමවේදයයි. මෙවැනි ක්‍රමවේද අතරට පරිගණක මගින් නිර්මිත රූප යොදා ගැනීම, අඳින ලද චිත්‍රයක ඡායාරූප ලබාගැනීම හෝ විශේෂයෙන් නිර්මාණය කළ ආදර්ශ ඒකකයක කුඩා වෙනස්කම් සිදුකර විශේෂ සජීවිකරණ කැමරාවකින් එය ඡායාරූප ගත කිරීම යානාදිය අයත් වෙයි. (Claymation සහ stop motion බලන්න) මෙසේ නිර්මාණය කරන ලද රූපරාමු එකට අමුණා තත්පරයටක රූපරාමු 16 ක් හෝ ඊට වැඩි සීඝ්‍රතාවයකින් නිරීක්ෂණය කරන විට සන්තතික චලනයක් සිදුවේයැයි හැඟීමක් ඇති වෙයි. එවන් චිත්‍රපටයන් නිර්මාණය කිරීම විශාල වශයෙන් ශ්‍රමය වැය වන ඉතා අසීරු ක්‍රියාවලියක් වන නමුත් පරිගණක සජීවීකරණ තාක්ෂණයේ දියුණුව හේතුවෙන් මෙම ක්‍රියාවලියේ සීඝ්‍රතාවය විශාල ලෙස ඉහළ ගොස් ඇත.

GIF, QuickTime, Shockwave සහ Flash වැනි ගොනු ආකෘති ආධාරය අන්තර් ජාලය හරහා හෝ පරිගණකයක් භාවිතයෙන් සජීවීකරණ නැරඹීම කළ හැක.

සජීවීකරණය සඳහා වියදම් අධිකවනවා මෙන්ම ඊට විශාල කාලයක්ද ගතවන බැවින් රූපවාහිනිය සහ සිනමා මාධ්‍ය සඳහා නිපදවෙන සජීවීකරණ නිර්මාණ අතුරෙන් බහුතරයක් වෘත්තීය මට්ටමේ සජීවීකරණ චිත්‍රාගාර තුළ නිපදවේ. කෙසේ නමුත් 1950 දශකයේ පටන් ස්වාධීන සජීවීකරණ ක්ෂේත්‍රය ක්‍රියාත්මකව පවතී. මෙහිදි ස්වාධීන සජීවීකරණ චිත්‍රාගාර තුළ (ඇතැම්විට තනි පුද්ගලයෙකු විසින්) සජිවීකරණ නිර්මාණයන් සිදු කරයි. ස්වාධීන සජිවීකරණ නිර්මාපකයින් කිහිප දෙනෙකුම වෘත්තීය සජීවීකරණ ක්ෂේත්‍රයට සාර්ථකව ඇතුළත් වී ඇත.

සීමිත සජීවීකරණය යනු කෙටික්‍රම භාවිතයෙන් සජීවීකරණ ක්‍රියාවලිය නිෂ්පාදන හැකියාව ඉහළ නංවන සහ ඊට සමගාමීව වියදම අවමකරන සජීවීකරණ ක්‍රමවේදයකි. මෙම ක්‍රමවේදය මුල්වරට UPA මගින් භාවිතා කළ අතර Hanna Barbera ආයතනය මගින් ප්‍රචලිත කරන ලදී. කාටුන් නිර්මාණ සිනමා ශාලාවල සිට රූපවාහිනිය දක්වා පැමීණීමත් සමග අනෙකුත් චිත්‍රාගාර වලින් මෙම ක්‍රමවේදය භාවිතය අරඹන ලදී.

බොහෝ සජීවීකරණ චිත්‍රාගාර වර්තමානය වන විට සිය නිෂ්පාදනයන් සඳහා ඩිජිටල් තාක්ෂණය භාවිත කරන නමුත් චිත්‍රපටය මත තීරණය වන නිෂ්චිත සජීවීකරණ විලාසිතාවන් භාවිත වේ. කැමරා රහිත සජීවීකරණය නම් ක්‍රමවේදය නෝමන් මැක්ලරන්, ලෙන් ලයි සහ ස්ටෑන් බ්රැවකේඡ් වැනි චිත්‍රපටි නිර්මාපකයන් විසින් ප්‍රචලිත ���රන ලද්දකි. එහිදී ඡායාරූප පටල මත සෘජුව චිත්‍ර ඇඳීම සිදුකරන අතර අනතුරුව එය ප්‍රක්ෂේපකයක් හරහා යැවීම සිදු කෙරේ.