රාම

"රාම" යනු සන්දර්භීය අර්ථ දෙකක් සහිත වෛදික සංස්කෘත වචනයකි. අථර්ව වේදයට අනුව "අඳුරු, තද පැහැති, කළු" සහ එය රාත්‍රිය යන අර්ථය ඇති "රාත්‍රි" යන යෙදුමට සම්බන්ධ වේ. වෙනත් වෛදික ග්‍රන්ථවල දක්නට ලැබෙන තවත් සන්දර්භයක මෙම වචනයේ තේරුම “ප්‍රසන්න, ප්‍රීතිමත්, ආකර්ශනීය, ලස්සන, සුන්දර” යන්න ලෙස සඳහන්ව ඇත.^[11][12] මෙම වචනය සමහර විට විවිධ ඉන්දියානු භාෂාවන්හි සහ ආගම්වල උපසර්ගයක් ලෙස භාවිතා වේ, උදාහරණයක් ලෙස බෞද්ධ පාලි ග්‍රන්ථවල “රාම” සංයුක්ත වචනයට “මනස සුන්දර ලෙස ප්‍රසන්න කිරිම” යන හැඟීම එක් කරයි.^[13]රාම නම් විෂ්ණු අවතාරය රාමචන්ද්‍ර (සුන්දර වූ), දශරති (දශරත රජුගේ පුත්‍රයා) සහ රාඝව (රඝු එනම් සූර්‍ය වංශයෙන් පැවතෙන්නා) ආදී වෙනත් නම් වලින් ද හැඳින්වේ.

සූර්‍ය/රඝු වංශයේ දශරත රජු සහ කෞශල්‍යා දේවියට දාව චෛත්‍ර මාසයේ නමවන දිනයේදීය. එම දිනය භාරතයේ රාම් නවමි ලෙසින් සමරනු ලබයි. දසරථ රජු කෝසල රාජධානියේ රජුයි. කොසල රාජධානිය බෞද්ධ හා ජෛන ග්‍රන්ථවල ද සඳහන් වේ.^[14][15] රාමායණයේ ජෛන අනුවාදයක් වන විමලසුරි විසින් රචිත පෞම්චරියේද රාමගේ මුල් ජීවිතය පිළිබඳ විස්තර සඳහන් කරයි.

රාමායණයේ බාල කන්ධයට අනුව රාම කුමරුන්ට ලක්ෂ්මණ, භරත සහ ශතෘගණ සොහොයුරන් තිදෙනෙක් විය. ^[16] වර්තමානයේ දැනට ශේෂව පවතින අත්පිටපත්වල තරුණ කුමාරවරු ලෙස ඔවුන්ගේ අධ්‍යාපනය හා පුහුණුව විස්තර කෙරේ.රාම නිරූපණය කරන්නේ ආචාරශීලී, ආත්ම දමනය සහිත, ගුණවත් තරුණයෙක් ලෙසයි.ඔහුගේ අධ්‍යාපනයට වේද, වෙදාංග මෙන්ම සටන් කලාවන්ද ඇතුළත් විය.^[17]

රාම හැදී වැඩුණු වර්ශයන් පිළිබඳව තුල්සිදාස් විසින් රචිත "රාමාවලි" වැනි පසුකාලීන හින්දු ග්‍රන්ථ මගින් වඩාත් විස්තරාත්මකව විස්තර කෙරේ. නමුත් තුල්සිදාස්ගේ කවි වල, කෘෂ්ණගේ විහිළු සහගත සෙල්ලම් කරන බාහිර පෞරුෂයට වඩා රාම මෘදු හා යහපත් පෞරුෂයක් ඇත්තෙකි. සීතා සහ රාම මුණගැසෙන ජනක රජු විසින් සංවිධානය කරන ලද දුනු විදීමේ ස්වයම් වරයක් ගැන “රාමායණය” තුළ සඳහන් කරයි. රාම කුමරු තරඟයෙන් ජය ගන්නා අතර, සීතා සහ රාමගේ විවාහයට ජනක රජු එකඟ වේ. සීතා දේවිය රාම කුමරු සමඟ දශරත රජුගේ අගනුවර වෙත පිටත් වී යයි.

1. ^ Wendy Doniger (1999). [https://books.google.com/books?id=ZP_f 9icf2roC&pg=PA1134 Merriam-Webster's Encyclopedia of World Religions]. Merriam-Webster. p. 1134. ISBN 978-0-87779-044-0. {{cite book}}: Check |url= value (help); line feed character in |url= at position 39 (help)^{[permanent dead link]}
2. ^ Editors of Encyclopaedia Britannica (2008). Encyclopedia of World Religions. Encyclopaedia Britannica, Inc. pp. 445–448. ISBN 978-1-59339-491-2. {{cite book}}: |author= has generic name (help)
3. ^ Muriel Marion Underhill (1991). The Hindu Religious Year. Asian Educational Services. pp. 75–91. ISBN 978-81-206-0523-7.
4. ^ King, Anna S. (2005). The intimate other: love divine in Indic religions. Orient Blackswan. pp. 32–33. ISBN 978-81-250-2801-7.
5. ^ Matchett, Freda (2001). Krishna, Lord or Avatara?: the relationship between Krishna and Vishnu. 9780700712816. pp. 3–4. ISBN 978-0-7007-1281-6.
6. ^ James G. Lochtefeld (2002). The Illustrated Encyclopedia of Hinduism: N-Z. The Rosen Publishing Group. pp. 72–73. ISBN 978-0-8239-3180-4.
7. ^ උපුටාදැක්වීම් දෝෂය: අනීතික <ref> ටැගය; Brackney2013p238 නමැති ආශ්‍රේයන් සඳහා කිසිදු පෙළක් සපයා නොතිබුණි
8. ^ Vālmīki; Robert P Goldman (Translator) (1990). The Ramayana of Valmiki: Balakanda. Princeton University Press. p. 3. ISBN 9781400884551. {{cite book}}: |author2= has generic name (help)
9. ^ Dimock Jr, E.C. (1963). "Doctrine and Practice among the Vaisnavas of Bengal". History of Religions. 3 (1): 106–127. doi:10.1086/462474. JSTOR 1062079. S2CID 162027021.
10. ^ Marijke J. Klokke (2000). Narrative Sculpture and Literary Traditions in South and Southeast Asia. BRILL. pp. 51–57. ISBN 90-04-11865-9.
11. ^ Monier Monier Williams, राम, Sanskrit English Dictionary with Etymology
12. ^ උපුටාදැක්වීම් දෝෂය: අනීතික <ref> ටැගය; parpola264 නමැති ආශ්‍රේයන් සඳහා කිසිදු පෙළක් සපයා නොතිබුණි
13. ^ Thomas William Rhys Davids; William Stede (1921). Pali-English Dictionary. Motilal Banarsidass. p. 521. ISBN 978-81-208-1144-7.
14. ^ A. W. P. Guruge (1991). The Society of the Ramayana. Abhinav Publications. pp. 51–54. ISBN 978-81-7017-265-9.
15. ^ John Cort (2010). Framing the Jina: Narratives of Icons and Idols in Jain History. Oxford University Press. pp. 160–162, 196, 314 note 14, 318 notes 57–58. ISBN 978-0-19-973957-8., Quote (p. 314): "(...) Kosala was the kingdom centered on Ayodhya, in what is now east-central Uttar Pradesh."
16. ^ James G. Lochtefeld 2002, පිටු අංකය: 555.
17. ^ Roshen Dalal (2010). Hinduism: An Alphabetical Guide. Penguin Books. pp. 326–327. ISBN 978-0-14-341421-6.