ඍග් වේද

Jamison සහ Brereton ට අනුව, ඔවුන්ගේ 2014 ඍග් වේද පරිවර්තනයේ, මෙම පාඨයේ කාල නිර්ණය "විවාදාත්මක හා නැවත සලකා බැලීමේ කාරණයක් වී ඇති අතර පවතිනු ඇත". යනුවෙන් සඳහන් කොට ඇත. මෙතෙක් කාල නිර්ණය අනුමාන කර ඇත්තේ ගීතිකා තුළම ඇති ශෛලිය සහ අන්තර්ගතයෙනි. භාෂා විද්‍යාත්මක තක්සේරුව මගින් පෙළෙහි වැඩි ප්‍රමාණයක් දෙවන සහස්‍රයේ දෙවන භාගය දක්වා දිව යයි. මුල් ඉන්දු-ආර්ය භාෂාවකින් රචනා වී ඇති බැවින්, ගීතිකා ඉන්දු-ඉරාන වෙන්වීමෙන් පසුකාලීන විය යුතුය, දළ වශයෙන් ක්‍රි.පූ. 2000 දක්වා දිව යයි. ඍග් වේදයේ හරයේ සංයුතියට ආසන්න සාධාරණ දිනයක් වන්නේ උතුරු සිරියාවේ සහ ඉරාකයේ (ක්‍රි.පූ. 1450-1350) මිටැනි ලේඛනයි. ඒවායේ වරුණ, මිත්‍ර සහ ඉන්ද්‍ර වැනි වෛදික දෙවිවරුන් ගැන ද සඳහන් වේ. අනෙකුත් සාක්ෂි ද පෙන්වා දෙන්නේ ක්‍රි.පූ. 1400ට ආසන්න සංයුතියකි.

ඍග් වේද ලකුණු ලෝකඩ යුගයේ අවසාන කාලය දක්වා පිළිගෙන ඇති අතර, එය නොකැඩූ සම්ප්‍රදායක් සහිත උදාහරණ කිහිපයෙන් එකක් බවට පත් කරයි.

ඍග් වේදාය අනෙකුත් ඉන්දු-ආර්ය ග්‍රන්ථයන්ට වඩා බොහෝ පෞරාණික ය. මේ හේතුව නිසා එය මැක්ස් මුලර් සහ රුඩොල්ෆ් රොත්ගේ කාලයේ සිට බටහිර ශිෂ්‍යත්වයේ අවධානයට ලක් විය. ඍග් වේදය වෛදික ආගමේ මුල් අවධිය පිළිබඳව වාර්තා කරයි. සාමාන්‍ය හෝ ප්‍රභූ වේවා, වෛදික යුගයේ සමාජ හෝ දේශපාලන ක්‍රමය පිළිබඳ සෘජු සාක්ෂි ඍග්වේදය ඉදිරිපත් නොකරයි.^[5] ගව පාලනය සහ තුරඟ තරග වැනි ඉඟි පමණක් දැකිය හැකි අතර, මෙම පාඨය පුරාණ ඉන්දියානු සමාජය පිළිබඳ ඉතා පොදු අදහස් ඉදිරිපත් කරයි. මෙහි කුල බේදයක්, ක්‍රමයක් පිළිබඳව සඳහන් නැත.^[5] කෘෂිකාර්මික දේවතාවන් ගැන ගීතිකා වල සඳහන් වන අතර එය සමරන බැවින් සමාජය කෘෂිකර්මාන්තය පිළිබඳ සාක්ෂි ඇත. රජවරුන් පූජකයන් සහ ශ්‍රමිකයන් අතර අනුපූරක සබඳතා පැවති නමුත් සමාජ පන්තිවල සාපේක්ෂ තත්ත්වය පිළිබඳ සාකච්ඡාවක් නොමැත.^[5] ඍග්වේදය තුළ ��ාන්තාවන් තරමක් විවෘතව කතා කරන අතර එය ලියවිල්ලෙහි සඳහන් ආකාරයට පිරිමින්ට වඩා ලිංගිකව විශ්වාසයෙන් පෙනී සිටින ආකාරයෙන් පැහැදිලි වේ.^[5] විවාහ මංගල්‍යය පිළිබඳ සවිස්තරාත්මක හා සෞන්දර්යාත්මක ගීතිකාවලින් ඇඟවෙන්නේ ඍග්වේද යුගයේ චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර වර්ධනය වී ඇති බවයි. දෑවැද්ද පිළිබඳ සාක්ෂි නොමැති අතර සති පූජාව හෝ ඒ ආශ්‍රිත චාරිත්‍ර පිළිබඳ සාක්ෂි වෛදික ග්‍රන්ථවල නොමැත.

ඍග් වේද ගීතිකා වල සහල් සහ කැඳ ගැන සඳහන් වන අතර, කෙසේ වෙතත් වී වගාව පිළිබඳ සාකච්ඡාවක් නොමැත. ආයස් (ලෝහ) යන යෙදුම ඍග් වේදයේ ඇති නමුත් එය කුමන ලෝහයක් දැයි පැහැදිලි නැත. යකට පිළිබඳව එහි සඳහනක් නොමැති අතර ඍග් වේදය ක්‍රි.පූ. 1000 ට පෙර රචනා වූ බවට විද්වතුන් සනාථ කර ඇත.^[8] 5.63 ගීතිකාවේ "රත්‍රන් වලින් ආවරණය වූ ලෝහ" ගැන සඳහන් වන අතර, වෛදික සංස්කෘතිය තුළ ලෝහ වැඩ කිරීමේ ප්‍රගතියක් පෙන්නුම් කරයි.^[9]

ඍග් වේදයේ දක්නට ලැබෙන සමහර දෙවිවරුන්ගේ සහ දේවතාවියන්ගේ නම් මුල්-ඉන්දු-යුරෝපීය ආගම මත පදනම් වූ වෙනත් විශ්වාස පද්ධති අතර දක්නට ලැබෙන අතර භාවිතා කරන බොහෝ වචන වෙනත් ඉන්දු-යුරෝපීය භාෂාවලින් වචන සමඟ පොදු මූලයන් බෙදා ගනී.^[10] කෙසේ වෙතත්, ඍග් වේදයේ වචන 300 ක් පමණ ඉන්දු-ආර්ය හෝ ඉන්දු-යුරෝපීය නොවන බව සංස්කෘත සහ වෛදික සාහිත්‍ය විශාරද ෆ්රිට්ස් ස්ටාල් පවසයි.^[11] මෙම 300 න්, කපර්දින්, කුමාර, කුමාරි, කිකටා වැනි බොහෝ ඒවා පැමිණෙන්නේ ඉන්දියාවේ නැගෙනහිර සහ ඊසානදිග (ඇසෑමය) ප්‍රදේශයේ දක්නට ලැබෙන මුණ්ඩ හෝ ප්‍රාකෘත-මුන්ඩ භාෂාවලිනි. 300 ලැයිස්තුවේ ඇති අනෙකුත් ඒවාට ඉන්දියාවේ දකුණු ප්‍රදේශයේ ද්‍රවිඩ මූලයන් හෝ ටිබෙටෝ-බුරුම සම්භවයක් ඇත. ඔටුවන්, අබ සහ කොටළුවා වැනි - ඍග් වේදයේ ඇති ඉන්දු-යුරෝපීය නොවන වචන කිහිපය සමහර විට අහිමි වූ මධ්‍යම ආසියානු භාෂාවකට අයත් විය හැකිය.^[11][12]

1. ^ Edwin F. Bryant (2015). The Yoga Sutras of Patañjali: A New Edition, Translation, and Commentary. Farrar, Straus and Giroux. pp. 565–566. ISBN 978-1-4299-9598-6.
2. ^ Werner, Karel (1994). A Popular Dictionary of Hinduism. Curzon Press. ISBN 0-7007-1049-3.
3. ^ Klaus Klostermaier (1984). Mythologies and Philosophies of Salvation in the Theistic Traditions of India. Wilfrid Laurier University Press. p. 6. ISBN 978-0-88920-158-3.
4. ^ Lester Kurtz (2015), Gods in the Global Village, SAGE Publications, ISBN 978-1-4833-7412-3, p. 64, Quote: "The 1,028 hymns of the Rigveda are recited at initiations, weddings and funerals...."
5. ^ ^{a b c d} Stephanie W. Jamison (tr.) & Joel P. Brereton (tr.) 2014, පිටු අංක: 57 – 59.
6. ^
   • Original Sanskrit: Rigveda 10.129 Wikisource;
   • Translation 1: F. Max Müller (1859). A History of Ancient Sanskrit Literature. Williams and Norgate, London. pp. 559–565.
   • Translation 2: Kenneth Kramer (1986). World Scriptures: An Introduction to Comparative Religions. Paulist Press. p. 21. ISBN 978-0-8091-2781-8.
   • Translation 3: David Christian (2011). Maps of Time: An Introduction to Big History. University of California Press. pp. 17 – 18. ISBN 978-0-520-95067-2.
   • Translation 4: Robert N. Bellah (2011). Religion in Human Evolution. Harvard University Press. pp. 510–511. ISBN 978-0-674-06309-9.
7. ^ GJ Larson, RS Bhattacharya and K Potter (2014), The Encyclopedia of Indian Philosophies, Volume 4, Princeton University Press, ISBN 978-0-691-60441-1, pp. 5 – 6, 109 – 110, 180
8. ^ Stephanie W. Jamison (tr.) & Joel P. Brereton (tr.) 2014, පිටු අංකය: 5.
9. ^ Stephanie W. Jamison (tr.) & Joel P. Brereton (tr.) 2014, පිටු අංකය: 744.
10. ^ Stephanie W. Jamison (tr.) & Joel P. Brereton (tr.) 2014, පිටු අංක: 50 – 57.
11. ^ ^{a b} Frits Staal (2008). Discovering the Vedas: Origins, Mantras, Rituals, Insights. Penguin. pp. 23–24. ISBN 978-0-14-309986-4.
12. ^ Franklin C Southworth (2016). Hock, Hans Henrich; Bashir, Elena (eds.). The Languages and Linguistics of South Asia. pp. 241–374. doi:10.1515/9783110423303-004. ISBN 978-3-11-042330-3.