Učestvovalo je 25 nacionlnih selekcija koje su u kvalifikacijam bile podeljene u šest grupa po kontinentima: Evropa A, Evropa B i Evropa C, Azija-Okeanija, Amerika i Afrika. U kvalifikacijama svaka grupa je igrala po dvostrukom bod sistemu (svako sa svakim dve utakmice).
Prvoplasirane ekipe iz svake grupe i drugoplasirana ekipa po uslehu iz vanevropskih kvalifikacija, su se kvalifikovale na finalni turnir, koji je ove godine održan u Nišu od 13. do 18. jula. Jedini sigurni učesnik bila je ekipa domaćina finalnog turnira Vaterpolo reprezentacija Srbije.
U Svetskoj ligi nema nerešenog rezultata. U slučaju da se meč završi bez pobednika izvode se peterci. Pobeda u regularnom delu donosi tri boda, pobeda posle peteraca boduje se sa dva, a poraz posle izvođenja peteraca donosi jedan bod.
|
|
Ekipa se kvalifikuje za finale
|
|
|
Ekipa je eliminisana u kvalifikacijama
|
Afrički turnir je održan u Tunisu, Tunis od 17. juna do 20. juna.[1] Prva ekipa iz grupe se plasirala za finalni turnir.[2]
|
|
| Ekipa |
I |
D |
IZ |
GD |
GP |
GR |
Bod
|
| 1. Južna Afrika
|
6 |
6 |
0 |
97 |
25 |
+72 |
18
|
| 2. Tunis
|
6 |
4 |
2 |
86 |
36 |
+50 |
12
|
| 3. Alžir
|
6 |
2 |
4 |
50 |
96 |
−46 |
5
|
| 4. Maroko
|
6 |
0 |
6 |
32 |
105 |
−73 |
1
|
|
Američki turnir je održan u Los Alamitos, Kalifornija, Sjedinjene Američke Države od 5. do 8. maja. Prva ekipa iz grupe se plasirala za finalni turnir.
Iz grupe Amerika za finalni turnir se klavifikovala ekipa Sjedinjenih Američkih Država.
Azijsko/Okeanijska grupa
uredi
Turnir u Azijsko/Okeanijskoj grupi je bio specifičan po tome što je imao šest ekipa i što se igrao u dva dela. Prvi je bio u Osaki, Japan (19-23. maj), a drugi u Tianjin, Kine (26-30. maja). Rezultati sa ovih turnira su se sabirali, a prve dve ekipe
su se plasirale za finalni turnir.
|
|
| Ekipa |
I |
D |
IZ |
GD |
GP |
GR |
Bod
|
| 1. Australija |
10 |
10 |
0 |
148 |
52 |
+96 |
30
|
| 2. Kina |
10 |
8 |
2 |
117 |
86 |
+31 |
24
|
| 3. Kazahstan |
10 |
5 |
5 |
132 |
85 |
+47 |
15
|
| 4. Japan |
10 |
5 |
5 |
125 |
83 |
+42 |
15
|
| 5. Novi Zeland |
10 |
2 |
8 |
69 |
161 |
−92 |
6
|
| 6. Iran |
10 |
0 |
10 |
59 |
183 |
−124 |
0
|
|
Iz Azijsko/Okeanijske grupe za finalni turnir su se klavifikovale ekipe Australije i Kine.
Evropa je podeljena u tri grupe od četiri ekipe, a za finalni turnir se kvalifikuje prvak svake grupe i automatski kvalifikovani domaćin Srbija. Za razliku od drugih grupa koje se takmičile na turnirima u jednom gradu, Eevropske ekipe su igrale po sistemu (kući i u gostima) što je trajalo više od 5 meseci.
|
|
| Ekipa |
I |
D |
IZ |
GD |
GP |
GR |
Bod
|
| 1. Srbija |
6 |
6 |
0 |
79 |
33 |
+46 |
18
|
| 2. Španija |
6 |
3 |
3 |
54 |
45 |
+9 |
9
|
| 3. Rumunija |
6 |
3 |
3 |
55 |
59 |
−4 |
9
|
| 4. Turska |
6 |
0 |
6 |
36 |
87 |
−51 |
0
|
|
Finalni turnir je odigran u Nišu, Srbija od 13. do 18. jula. Osam kvalifikovanih ekipa su bile podeljene u dve grupe, gde se igralo svako sa svakim jednu utakmicu. U četvrtfinalu su igrale sve ekipe. Parovi su odrađeni prema plasmanu ekipa i to: A1:B4, A2:B3, A3:B2, A4:B1.
Plasman od 5 do 8 mesta
uredi
