Porto Alegre
Porto Alegre je grad i općina od 1,492,530[1] i 6 po veličini aglomeracija u Brazilu od 3,679,298 stanovnika.[2] koja se nalazi na jugu Brazila u Saveznoj državi Rio Grande do Sul u kojoj je administrativni centar.
Porto Alegre
| |
|---|---|
.jpg) | |
| Koordinate: 30°01′S 51°13′W / 30.017°S 51.217°W | |
| Država |  Brazil
|
| Savezna država | Rio Grande do Sul |
| Osnovan | 1772. [1] |
| Vlast | |
| - Prefeito | Sebastião Melo |
| Površina | |
| - Urbano područje | 496,7 km²[1] |
| - Područje utjecaja | 5,798 km²[2] |
| Visina | 10[1] |
| Stanovništvo (2021./2022.) | |
| - Urbano područje | 1,492,530[1] |
| - Urbana gustoća | 3,005 stan/km²[2] |
| - Područje utjecaja | 3,679,298[2] |
| - Gustoća područja utjecaja | 634,5 stan/km²[2] |
| Vremenska zona | VST (UTC-4:30) |
| Poštanski broj | 90000-000[1] |
| Pozivni broj | 51[1] |
| Karta | |
  Porto Alegre Pozicija Porto Alegra u Brazilu | |
Geografske karakteristike
urediPorto Alegre se prostire pored obale Atlantskog oceana na sjevernom kraju slatkovodne lagune Patos. točnije na njenom rukavcu koji je znan kao Rio Guaíba, u koji uvire pet kratkih ali dubokih i plovnih rijeka.[3]
Historija
uredi
Grad su osnovali oko 1742.-43. kolonisti sa Azora i nazvali Porto dos Casais (ili Porto dos Cazaes). Prvi njemački doseljenici doselili su se 1825., nakon njih stigli su i brojni talijanski kolonisti.[3]
Kolonijalna administracija Kapetanije Rio Grande do Sul premještena je 1773. iz Rio Grandea u Porto Alegre, koji je od 1807. i službeno postao administrativni centar tadašnje provincije (današnje države).[3]
Tako je izastao u drugi po veličini grad na jugu nakon São Paula. Svoj brzi rast zahvaljuje svom starteškom položaju, jer se razvio u najveću luku u unutrašnjosti, do koje su mogli doploviti i oceanski brodovi, po robu iz bogate ratarsko-stočarske unutrašnjosti koja se manjim brodovima trasportirala rijekama do njega.[3]
Uz luku se razvila i industrija koja je prerađivala te proizvode, od prehrambene, tekstilne, drvne, kemijske, metaurške, kožne, farmaceutske, petrokemijske do brodogradnje i elektroindustrije.
Energiju za pokretanje tih tvornica davali su rudnici ugljena u nedalekom São Jerônimu i hidroelektrane na rijeci Jacuí.[3]
U današnjem Porto Alegru svoje filijale i urede imaju brojne kompanije i financijske institucije, on je i snažan obrazovni centar sa dva univerziteta; Federalnog države Rio Grande do Sul (osnovan 1934) i Katoličkog iz 1948.[3]
Znamenitosti
uredi
Najveće znamenitosti tog novog grada su dvije neobarokne građevine; Guvernerova palača (Palácio Piratini) i katedrala Nossa Senhora das Dores.
Uz to on je grad brojnih parkova od kojih je najveći u samom centru - Parque Farroupilha.[3]
Sport
urediNajpoznatiji sportski klubovi iz Porto Alegra su dva profesionalna nogometna; Grêmio Porto Alegre i Internacional, na čijim su se stadionima; Arena do Grêmio i Beira-Rio igrale utakmice Svjetskog prvenstva 2014.
Privreda i transport
urediPorto Alegre je snažan industrijski centar, najveći pogon je rafinerija nafte Alberto Pasqualini[4] do koje vodi naftovod.
Iz luke smještene na 8 km dugom gatu se godišnje transportira 6 miliona tona roba.[5]
Gradski transport je vrlo moderan metro, laka gradska željeznica.[3]
Porto Alegre je povezan cestama i željeznicom sa 1,130 km udaljenim São Paulom na sjeveru.[3] Grad ima i veliki Internacionalni aerodrom Salgado Filho (IATA: POA, ICAO: SBPA) sa dnevnim linijama prema brojnim gradovima u zemlji i inozemstvu.[6]
Izvori
uredi- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 „Municipality in Rio Grande do Sul” (engleski). City Population. Pristupljeno 06.01.2024.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 „Porto Alegre Urban Agglomeration in Brazil” (engleski). City Population. Pristupljeno 06.01.2024.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 „Porto Alegre” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 06.01.2024.
- ↑ „Alberto Pasqualini Refap Refinery” (engleski). Abarrelfull. Pristupljeno 06.01.2024.
- ↑ „Porto Alegre Port” (engleski). Pegasusmar. Pristupljeno 06.01.2024.
- ↑ „Porto Alegre Airport” (engleski). Porto Alegre Airport. Arhivirano iz originala na datum 2019-08-17. Pristupljeno 04.01.2024.