Jovo Mijatović
Jovo Mijatović (Zagajevi[1], 1886 — 1986) je bio bosanskohercegovački travar srpske nacionalnosti, u narodu poznat kao travar sa Romanije.
Život
urediU matičnim knjigama u Rogatici je upisano da je rođen 1886.[2] u selu Zagajevi.[1] Pošto u to vrijeme sva novorođenčad nisu odmah upisivana u matične knjige rođenih, nego nekad i po nekoliko godina kasnije, pretpostavlja se da je živio i duže od 100 godina.[2] Bio je zemljoradnik a bavio se narodnom medicinom i travarstvom.[1] Nakon Drugog svjetskog rata se širom Jugoslavije pročuo kao travar tako da su u njegovo rodno selo dolazile grupe ljudi da zatraže pomoć.[1][3][4] Na putu Podromanija-Rogatica je stajao drveni putokaz na kome je pisalo „Jovina stanica“, tako da bi kolone posjetilaca znale kako pješice da dođu do njegovog zabačenog sela na Romaniji.[2][4]
Sa suprugom Milenom je imao šesnaestoro djece, 11 sinova i pet kćeri.[4] Sebi je 1975. podigao spomenik od mermera u prirodnoj veličini, gdje je i sahranjen.[4][5] Njegova supruga Milena je umrla 1983, a Jovo je izvršio samoubistvo 1986.[2][4]
Film Jova Mijatović
urediO Jovi Mijatoviću je 1964. snimljen dokumenatrni film Jova Mijatović u režiji Puriše Đorđevića.[1] Film se bavi njegovim životom.[1]
Djela
uredi- Travar - trave i melemi, Eccom, Beograd, (1973); Porodica i domaćinstvo, Beograd (1982)
- Lečenje biljem, Studio Line, Beograd (1998); Studio Line, Beograd (2004)
- Prirodno lečenje hranom, Siligon, Beograd, 94 str.
Reference
uredi- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Jova Mijatović, Puriša Đorđević (1964)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 „Stopama deda Jove sa Romanije” (sr). Politika. 2. 11. 2009.. Pristupljeno 3. 5. 2012.
- ↑ „Legende koje žive - Jovo Mijatović” (sr). Palelive.com. 18. 1 2011.. Pristupljeno 3. 5. 2012.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 „Liječio je Niksonovog sina” (sr). eNovosti. 13. 8. 2007.. Pristupljeno 3. 5. 2012.[mrtav link]
- ↑ „Slika spomenika”. Arhivirano iz originala na datum 2012-04-24. Pristupljeno 2016-03-08.
