Aleksandar Šapić

Vaterpolom počeo da se bavi 1984. godine u vaterpolo klubu „Crvena zvezda“ u kome je prošao sve mlađe kategorije. U VK „Partizan“ prelazi 1991. godine a 1992., sa nepunih 14 godina, debituje za prvi tim Partizana. 1993. se vraća u VK „Crvena zvezda“ da bi 1994. godine karijeru nastavio u VK „Bečej“. 2001. godine odlazi u Italiju u vaterpolo klub „Kamolji“ iz kog nakon tri sezone prelazi u VK „Rari Nantes Savona“. 2006. godine odlazi u ruski VK „Šturm 2002“, gde potpisuje ugovor koji ga je učinio najplaćenijim igračem u istoriji vaterpola. 2009. završava profesionalnu vaterpolo karijeru.

U svojoj vaterpolo karijeri ukupno je postigao 2675 golova. Od toga u klupskoj karijeri postigao je 1694 gola, dok je u reprezentativnoj bio strelac ukupno 981 gola.

U bogatoj klupskoj karijeri ima 21 trofej i to devet nacionalnih prvenstava od kojih je šest osvojio u Saveznoj republici Jugoslaviji, dva u Rusiji i jedno u Italiji. Osvajač nacionalnih kupova bio je devet puta, sa osvojenih sedam kupova SRJ i dva kupa Rusije. Tron Lige šampiona osvojio je jednom, kao i dva odličja u LEN kupu.

U periodu od 1996. do 2009. godine osvojio je 14 uzastopnih titula golgetera lige, šest puta u SRJ, pet u Italiji i tri puta u Rusiji.

Tokom klupske karijere postigao je 1.694 golova od kojih je najveći broj njih, čak, 924 postigao za klubove u SRJ, u italijanskoj ligi mrežu je pogodio 494 puta, a u Rusiji 276.

• 9 nacionalnih prvenstava - 6 SRJ, 2 Rusije, 1 Italije
• 9 nacionalnih kupova - 7 SRJ, 2 Rusije
• 2 LEN kupa
• 1 Liga šampiona

14 uzastopnih titupa golgetera lige: 1996 - 2009. godine:

• 6 puta SRJ
• 5 puta Italije
• 3 puta Rusije

• SRJ (Crvena zvezda, Bečej) - 924
• Italija (Kamolji, Rari Nantes Savona) - 494
• Rusija (Šturm 2002) - 276

Za nacionalni tim Jugoslavije kao sedamnaestogodišnjak prvi put je nastupio u decembru 1995. Od tada do 2008. godine igrao je za naš državni tim. Na samom početku reprezentativne karijere sa timom Jugoslavije osvojio je dva Juniorska prvenstva Evrope i to 1995. u Eslingenu, kao i 1996. godine u Istanbulu. Na oba takmičenja proglašen je za najboljeg igrača i strelca.

Prvo veliko takmičenje na kome je nastupio sa 18 godina za reprezentaciju Jugoslavije, bile su Olimpijske igre u Atlanti 1996. godine. Jedan je od retkih naših ekipnih sportista koji je četiri puta učestvovao na Olimpijskim igrama, osvojivši jednu srebrnu i dve bronzane medalje.

Sa reprezentacijom Jugoslavije, Srbije i Crne Gore, a kasnije i Srbije nastupao je na 22 sportske manifestacije, osvojio 20 medalja, od kojih pet na Evropskim prvenstvima, četiri na Svetskim i tri na Olimpijskim igrama. Najsjajnija odličja sa Svetskog kupa osvojio je dva puta, sa takmičenja Svetske lige ima ukupno pet medalja kao i zlato sa Mediteranskih igara održanih 1997. godine u Bariju.

Za nacionalnu selekciju postigao je 981 gol u ukupno 385 nastupa za nacionalni tim, dva puta je proglašen za najboljeg strelca Olimpijskih igara, četiri puta je bio najbolji strelac Svetskog prvenstva i, takođe, četiri puta najbolji strelac Evropskog prvenstva. Na takmičenjima Svetske lige najbolji strelac bio je četiri puta, dok je 2 puta ovu titulu poneo i sa Svetskih kupova.

Tokom reprezentativne karijere osam puta je biran u idealan tim na takmičenjima na kojima je učestvovao, i to tri puta na Evropskim i Svetskim prvenstvima kao i dva puta na Olimpijskim igrama.

Jedan je od najtrofejnijih i najuspešnijih sportista u istoriji srpskog sporta, koji je u celokupnoj igračkoj karijeri postigao, za sada nedostižnih, 2.675 golova. Najbolji je strelac svih vremena na prostorima bivše Jugoslavije.

• 1998 - Bronza - Najbolji strelac prvenstva - Idealan tim SP
• 2001 - Srebro - Najbolji strelac prvenstva - Idealan tim SP
• 2003 – Bronza - Najbolji strelac prvenstva
• 2005 - Zlato - Najbolji igrač i strelac prvenstva - Idealan tim SP
• 2007 - 4. mesto

• 1997 - Srebro
• 2001 - Zlato - Najbolji strelac prvenstva - Idealan tim EP
• 2003 - Zlato - Najbolji strelac prvenstva - Idealan tim EP
• 2006 - Zlato - Najbolji strelac prvenstva - Idealan tim EP
• 2008 - Srebro - Najbolji strelac prvenstva

• 1996 - 8. mesto
• 2000 - Bronza - Najbolji strelac prvenstva - Idealan tim OI
• 2004 - Srebro - Najbolji strelac prvenstva - Idealan tim OI
• 2008 – Bronza

• 2004 - Srebro - Najbolji strelac prvenstva
• 2005 - Zlato - Najbolji strelac prvenstva
• 2006 – Zlato
• 2007 - Zlato - Najbolji strelac prvenstva
• 2008 - Zlato - Najbolji strelac prvenstva

• 2002 - Bronza - Najbolji strelac prvenstva
• 2005 - Zlato - Najbolji strelac prvenstva

• 1997 - Zlato

• Reprezentacija (SRJ, SCG, Srbija) - 981
• Ukupno golova u karijeri – 2675

• 2 puta najbolji strelac Olimpijskih igara OI
• 4 puta najbolji strelac Svetskog prvenstva SP
• 4 puta najbolji strelac Evropskog prvenstva EP
• 4 puta najbolji strelac Svetske lige SL
• 2 puta najbolji strelac Svetskog kupa SK

• 8 puta biran u idealan tim (OI, SP, EP)

Pored trofejne vaterpolo karijere, doprinos srpskom sportu pružio je i kroz angažovanje u sportskim organizacijama. Predsednik vaterpolo kluba „Crvena zvezda“ bio je od 2003. do 2004. godine.

Nakon završetka igračke karijere u italijanskom klubu „Rari Nantes Savona“, za isti klub nastavlja da obavlja funkciju sportskog menadžera za evropska takmičenja u periodu od 2006. do 2014.godine.

Zahvaljujući izuzetnoj sportskoj karijeri nosilac je mnogobrojnih sportsko-društvenih priznanja te je, između ostalog, 2000. godine proglašen za sportistu godine Autonomne pokrajine Vojvodina.

Imao je tu čast da dva puta bude odlikovan Ordenom Nemanje prvog stepena za zasluge u predstavljanju države i njenih građana. Prvi put 2001. godine a zatim i 2004.

Nagradu za najboljeg sportistu u izboru Olimpijskog komiteta Srbije i Crne Gore dobio je 2004., a godinu dana kasnije, 2005. godine, proglašen je za laureata Oktobarske nagrade Grada Beograda.

Više od decenije je važio za jednog od najboljih igrača sveta, a 2005. godine zvanično je proglašen za najboljeg svetskog vaterpolistu.

Najveće sportsko-društveno priznanje koje Sportski savez Srbije tradicionalno svake godine dodeljuje sportistima, sportskim savezima i stručnjacima koji su svojim rezultatima obeležili istoriju srpskog sporta i time afirmisali našu zemlju u svetu, Majska nagrada, dodeljena mu je 2008. godine.

U 2010. godini izabran je za trećeg najboljeg sportistu u 21. veku u izboru FINA.

Oktobra 2016. godine uručena mu je povelja za doprinos razvoju i radu Sportske akademije kao nagrada za najuspešnijeg studenta od osnivanja ove institucije.

Svetska federacija sporta i kulture sa sedištem u Mineapolisu (Minesota) jula 2017. godine proglasila ga je za najboljeg vaterpolistu "napadača" svih vremena. U tom izboru je osvojio 4.045 glasova što je još jedna potvrda njegove uspešne golgeterske karijere.

Nagradu „Najevropljanin“ za oblast politike u 2020. godini dodelila mu je Prva evropska kuća u Beogradu u decembru 2020. godine.^[1]

Diplomirao je 2003. godine, magistrirao 2009. a doktorirao 2012. godine u oblasti industrijskog menadžmenta.

Humaniratne fondacije – Budi human osnovana je 2014. godine, a počela sa radom juna meseca. Fondacija "Budi human" bavi se prikupljanjem sredstava za pomoć deci, odraslima, ustanovama i udruženjima sa teritorije Srbije.

Fondacija "Budi human" je vrlo brzo nakon osnivanja izrasla u jednu od najkredibilnijih humanitarnih fondacija u regionu koja za cilj ima da pomogne u lečenju i obezbeđivanju neophodnih terapija, pre svega dece.

Od osnivanja do danas, kroz Humanitarnu fondaciju - Budi human prošlo je više hiljada korisnika, od kojih je najviše dece, a za koje je prikupljeno više desetina miliona evra. U februaru 2016. godine sve medalje koje je osvojio u igračkoj karijeri je preko sajta Humanitarne fondacije - Budi human priložio aukcijskoj prodaji, a sav novac od prodatih medalja biće uplaćen za lečenja i terapije korisnika Fondacije.

Dobitnik je velikog broja priznanja za društveno-koristan i humanitarni rad, kojim su mu mnoge institucije u zemlji iskazale zahvalnost za sve što je u oblasti humanitarnog rada radio kao aktivni sportista, ali i za humanitarni rad kojim je intenzivnije i odgovornije nastavio da se bavi nakon igračke karijere.

Bio je pomoćnik gradonačelnika Grada Beograda od 2009. do 2012. godine. Za predsednika opštine Novi Beograd izabran je na izborima 2012. godine a reizabran na izborima 2016. Svoj treći mandat predsednika opštine Novi Beograd započeo je nakon izbora 2020. godine. I danas je aktuelni predsednik najveće Gradske opštine u Beogradu.

Na beogradskim izborima 2018. godine je bio trećeplasirani, sa osvojenih nešto preko 9% podrške Beograđana, a najbolje plasirana organizacija koja je samostalno nastupila na izborima.

Na sednici Skupštine Srpskog patriotskog saveza, održanoj 21. jula 2018. god, Aleksandar Šapić je jednoglasno izabran za predsednika ove novoformirane političke organizacije koja će ubuduće nastupati na republičkom nivou.^[2] Srpski patriotski savez prvi put postaje parlamentarna stranka nakon izbora 2020. godine.^[3][4]

Nakon ujedinjenja Srpskog patriotskog saveza sa Srpskom naprednom strankom, 29. maja 2021. godine, izabran je za potpredsednika Glavnog odbora Srpske napredne stranke.

Na konstitutivnoj sednici Skupštine grada Beograda, 20. juna 2022. izabran je na mesto gradonačelnika Beograda.

Oženjen je, otac dvoje dece. Živi i radi u Beogradu.

U filmu „Kad porastem biću kengur“ odigrao je ulogu Gangule po kojoj ga mnogi i danas pamte. Imao je tu sreću da je film u kojem je glumio, a sniman 2004. godine, nesumnjivo obeležio srpsku kinematografiju i u narodu je ostao popularan do danas. Učestvovao je u humanitarnom šou programu „Ples sa zvezdama“.

• Zvanična stranica