Het is spitsuur op het ooievaarsnest. 

Ochtend ritueel

   En dan, volgt de les in het vleugels poetsen. 

Ik zie dat ik al een hele tijd niets meer heb laten horen.
Had ook veel andere dingen aan mijn hoofd.
Dus hier even een kleine up-date van wat er zoal is gebeurd.
Eigenlijk geen grote wereldschokkende dingen.
We missen Jordy, genieten van Binq en...
We zijn in september weer op vakantie naar Denemarken geweest.

Omdat DH het niet meer aandurfde te rijden moest ik het dit keer in mijn eentje doen. Dat was best pittig. Ook al omdat ik last heb van boezemfibrilleren en te veel hooi op de vork niet bevordelijk was.
Dus we besloten het in 2 etappes te doen. Een overnachting net over de Deense grens en de 2e dag door naar het hoge noorden.
Zo gezegd, zo gedaan. Wel moesten we een onderkomen vinden waar ook Binq mee kon want hij ging voor het eerst mee op vakantie. Spannend.


Het werd de B&B Naturperle in Rodekro. Schitterend appartement en schitterend uitzicht.










De volgende dag rond half elf vertrokken we richting Lildstrand waar we twee weken pal aan het strand een huisje hadden gehuurd.

Het stormde toen we aan kwamen en wat is de zee dan schitterend.

Juni begon mooi, de vingerhoeden waren zo vol kleur, de lavendel bloeide uitbundig








En na het drama van het reekalfje zagen we een week later toch een reeenfamilie lopen met een jong.

 Het gras staat hoog, en we zien dagelijks een moeder ree in het hoge gras lopen en dan verdwijnt ze ineens. Ze zoogt haar jong wat ze daar verborgen heeft.
 Daarna zien we haar weer weglopen.

En dan.... de volgende dag zien we ineens een trekker met een rotvaart over het land scheuren, ja scheuren, anders kunnen we het niet omschrijven. Hij maait het hoge gras.
We houden ons hart vast en hopen dat hij voordat hij het land ging maaien het had geïnspecteerd om de aanwezigheid van jonge reeën.
Helaas dat had hij niet gedaan en 's middags kunnen we zien dat het reekalfje het niet heeft overleefd. Een grote buizerd heeft het dode diertje gevonden.
 Ik kan me daar zo kwaad om maken. Ik weet dat het heel moeilijk is en veel werk om een grasland goed te onderzoeken. Maar het kan, zoals ik las op de facebook pagina van Clint Veelers. Daar stond dit stukje tekst en de daarbij behorende foto's.

Gister door het gras gelopen en vlaggetjes om te kijken of er wild in zit zodat de moeder de kalfjes uit de wei kunnen halen. 2 kalfjes (1ste foto) waren weg vanmorgen maar kwam tijdens maaien toch nog een verassing tegen, 2 hele jonge reekalfjes (foto 3 en 4) van amper 2 weken. Na het omheen maaien kwam moeders later terug om de kalfjes melk te voeden.




Zo hoor je je als rentmeester van de schepping te gedragen. En niet alleen maar denke n dat tijd geld is.

Gelukkig is er ook goed nieuws. Want een paar dagen later zagen we deze reeën familie lopen. Het kalfje is al groot genoeg om mee te mogen en loopt dus geen gevaar meer.

Met Jordy is Binq inmiddels dikke maatjes. Elke morgen rent hij de wei in om Jordy te begroeten. En als Binq met de baas het bos in wandelt dan vindt Jordy dat niet leuk en laat dat horen ook. En heel vaak vind je ze bij elkaar terwijl ze een potje knuffelen met elkaar.











Elke morgen is het eerste wat Binq doet, een poosje buiten op zijn kleedje liggen. Gelukkig voor hem kan al heel vaak de tuindeur open zodat hij lekker in en uit kan sjouwen. We verbeelden ons zelfs dat hij al een beetje is afgevallen. Want de hele dag is hij in touw. Hij sjouwt de baas echt overal achterna.




Een paar keer per dag heeft hij zijn dolle vijf minuten. Dan komt hij met zijn bal om je uit te dagen een potje te spelen.






Tja en auto rijden is zijn grote hobby. Zodra we de autosleutels pakken zit hij al voor de deur. Helaas kan hij  niet altijd mee. Maar hier mocht hij mee oud papier wegbrengen. En dan voorin, naast de baas.

Als je terugkomt met de auto dat zit hij erin voor je er erg in hebt. En als je dan de achterklep open laat blijft hij net zolang liggen tot je hem er echt uit komt halen. En alles wat voorbij komt, auto's, fietsers, wandelaars, hij reageert er niet op. Hij kijkt alleen maar..... wat een heerlijke hond.

Gisteren is hij mee geweest naar de dierenarts. Hij moest nog wat spuiten hebben, gechipt worden en we wilden even naar zijn oren laten kijken omdat we het idee hadden dat die een beetje ontstoken waren.


 Hij heeft zich fantastisch gedragen. Liet alle onderzoeken rustig toe. Gebit, Oren, injecties, chippen. Binq geeft geen krimp.

Kwispelend laat hij alles toe.

Vanmiddag moest ik even weg om boodschappen te doen. Ik ben nu alweer anderhalf uur thuis en waar is Binq?
Die ligt nog steeds lekker lui in het zonnetje achter in de auto. Ben benieuwd of hij er uit komt tegen etenstijd.........


Kortom: De inburgering van Binq is meer dan geslaagd.