Δανείζομαι τον τίτλο της εξαιρετικής ταινίας του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν για το φασισμό, έμπλεος οργής για την καταστροφή μνημείου του ΕΛΑΣ από φασιστοειδή στοιχεία!

Εν προκειμένω, μιλάμε για το μνημείο προς τιμή του ΕΛΑΣ και της Εθνικής Αντίστασης, στη φυσική του έδρα τα Λιβάδια Περτουλίου στην καρδιά του Κόζιακα (Πίνδος) των Τρικάλων! Το εν λόγω μνημείο, λιτό και συμβολικό με τη φιγούρα του αντάρτη και το σφυροδρέπανο, στήθηκε στο Περτούλι από την Κ.Ε. του ΚΚΕ το Σεπτέμβρη του 2008 με μια λαμπρή και συγκινητική εκδήλωση, παρουσία εκατοντάδων αγωνιστών της Εαμικής Αντίστασης και των απογόνων τους. Ήμουν εκεί και γνωρίζω.

Στήθηκε μέρα για να καταστραφεί νύχτα, δυο χρόνια σχεδόν μετά... Είναι τόσο μεγάλη η ενόχληση των φασιστών από την ανάδειξη της ιστορικής αληθείας, την ανάδειξη της ιστορίας του λαϊκού κινήματος του τόπου μας και τον πρωτοπόρο ρόλο που διαδραμάτισε το ΚΚΕ, που αυτή ήταν η τρίτη κατά σειρά βεβήλωση που γνώρισε αλλά από ότι φαίνεται η πιο καταστρεπτική...

Δεν είναι τυχαία, βέβαια, η στιγμή που έγινε αυτή η επίθεση, καθώς στις σημερινές συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης καλούνται τα λαϊκά στρώματα να πληρώσουν την κρίση, χτυπιέται βάρβαρα το μέλλον της νεολαίας και, βέβαια, τρέμουν την αγωνιστική οργάνωση και δράση και τη συμπόρευσή της με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και το ΚΚΕ. Ας μην γελιούνται όμως οι φασίστες και οι συνοδοιπόροι τους, όπως αναφέρει και στην καταγγελία της η ΠΕΑΕΑ: "Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Ο λαός μας μπορεί και, αργά ή γρήγορα, θα πάρει τις τύχες του στα χέρια του για την υπεράσπιση των σύγχρονων δικαιωμάτων και αναγκών του, βάζοντας στο χρονοντούλαπο τις αντιλαϊκές πολιτικές δυνάμεις και τους βαστάζους του καπιταλιστικού πολιτικού συστήματος που, ήδη, ξεσκεπάζονται και χρεοκοπούν στη συνείδηση των λαϊκών μαζών."

Την ενέργεια καταδίκασαν όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες του νομού. Διαβάστε εδώ την ανακοίνωση του ΚΚΕ  και  εδώ  την ανακοίνωση της αντιστασιακής οργάνωσης ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.

 Στο μνημείο είχα αναφερθεί, με σχετική ανάρτησή μου  (βλ. εδώ ).

Υ.Γ.1: Θα'θελα να ήταν αλλιώς η πρώτη ανάρτηση για το 2011, το συγκεκριμένο όμως γεγονός ήταν αδύνατο να το αποσιωπήσω... Οι λαοί που χάνουν την ιστορία τους υποτάσσονται...

Υ.Γ.2:  Η παραπάνω ανάρτησή μου, που αναφέρω, ήταν και η πρώτη μου εμφάνιση στο blogging, ακριβώς 2 χρόνια πριν (στις 12.01.2009) και με την ευκαιρία αυτή θα'θελα να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους εσάς που μου κρατάτε παρέα αυτά τα χρόνια. Είμαι σίγουρος πια: μέσα από αυτό το λημέρι (στις όχθες του αγαπημένου μου ποταμού Πορτιάτη) κέρδισα νέους και καλούς φίλους, που γεμίζουν κι ομορφαίνουν τη ζωή μου! Δεν έχει σημασία το γεγονός ότι με τους περισσότερους δεν γνωριζόμαστε προσωπικά, τόσο καιρό γραπτής e-επικοινωνίας με κάνει να σας νοιώθω πραγματικά δίπλα μου! Να μοιραζόμαστε τις χαρές, τις λύπες, τις αγωνίες και τα πάθη μας, αυτό ναι, είναι μια ουσιαστική επικοινωνία. Μακάρι να'χαμε την ευκαιρία να βρεθούμε όλοι κάποτε από κοντά! Εγώ πάντως θα'μαι εδώ, κρατώντας μια καράφα τσίπουρο και ένα βάζο γλυκό κυδώνι και θα σας περιμένω!