Przejdź do zawartości

Yasumasa Fukushima

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Yasumasa Fukushima
福島 安正
Fukushima Yasumasa
Ilustracja
Rikugun-taishō generał Rikugun-taishō
generał
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1852
prowincja Shinano

Data i miejsce śmierci

19 lutego 1919
Tokio

Przebieg służby
Lata służby

1874–1908

Siły zbrojne

 Armia Cesarska

Główne wojny i bitwy

bunt Satsumy,
wojna chińsko-japońska,
powstanie bokserów,
wojna rosyjsko-japońska

Odznaczenia
Wielka Wstęga Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia) Złota i Srebrna Gwiazda Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia) Order Złotej Kani I klasy (Japonia) Order Złotej Kani III klasy (Japonia) Order Złotej Kani IV klasy (Japonia) Wielka Wstęga Orderu Świętego Skarbu (Japonia, 1888–2003) Srebrne Promienie Orderu Świętego Skarbu (Japonia, 1888–2003) Medal Wojskowy za Wojnę Chińsko-Japońską 1894-1895 (Japonia) Medal Wojskowy za Udział Przeciwko Rebelii Bokserów (Japonia) Medal Wojskowy za Wojnę Rosyjsko-Japońską 1904-1905 (Japonia) Medal za I Wojnę Światową (Japonia) Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Order Zasługi Wojskowej (wojenny, Bawaria) Oficer Orderu Leopolda (Belgia) Komandor Orderu Daniły I (Czarnogóra) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) II Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) III Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Order Alberta (Saksonia) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Łaźni (Wielka Brytania)

Yasumasa Fukushima (jap. 福島 安正 Fukushima Yasumasa; ur. 27 maja 1852 w prowincji Shinano, zm. 19 lutego 1919 w Tokio)generał Cesarskiej Armii Japońskiej, oficer wywiadu wojskowego.

Zarys biografii

[edytuj | edytuj kod]

Był potomkiem znanej rodziny samurajskiej z klanu Matsumoto[1], zamieszkałej w prowincji Shinano (obecnie prefektura Nagano). Od młodości służył w wojsku japońskim, szybko otrzymując przydział do Sztabu Generalnego. W późniejszych latach był attaché wojskowym w Chinach i Niemczech.

Będąc w Niemczech, oświadczył tamtejszym oficerom, że zamierza przejechać konno z Berlina do Władywostoku[1]. Swoją zapowiedź spełnił. Podróż trwała od 11 lutego 1892 do 12 czerwca 1893. Pokonał 15 tys. km samotnie w siodle, przejeżdżając m.in. przez: Kostrzyn, Poznań, Koło, Kutno, Łowicz, Warszawę, Ostrołękę, Łomżę, Augustów, Suwałki, Mariampol, Kowno, Wiłkomierz, Dyneburg, Petersburg, Moskwę i Kazań[2]. Był wówczas majorem. Z polecenia Sztabu Generalnego zbierał po drodze informacje o stanie wojsk, głównie rosyjskich, ówcześnie głównego rywala Japonii. Informacje wywiadowcze zbierał również w trakcie późniejszej podróży po Mongolii, Mandżurii i Korei.

Pod wrażeniem jego wyczynu, poeta Naobumi Ochiai (jap. 落合直文, 1861–1903) napisał poemat „Podróż na koniu” (jap. 騎馬旅行 きばりょこう), którego części jest wiersz „Wspomnienie Polski” (jap. 波蘭懐古 / ポーランド懐古; ポーランドかいこ Pōrando-kaiko). Utwór ten stał się następnie znany jako pieśń wojskowa.

W ramach swoich działań nawiązał także kontakty z przedstawicielami polskich ruchów narodowo-wyzwoleńczych[1]. Uważany jest za pierwszego Japończyka, który odwiedził Polskę[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ewa Pałasz-Rutkowska, Polityka Japonii wobec Polski 1918-1941, Warszawa: Wydawnictwo Nozomi, 1998, ISBN 83-906175-1-X, OCLC 750995166.
  • Norman Polmar, Thomas B. Allen, Księga szpiegów
  • Piotr Korczyński: Wojownicy, żołnierze i śmierć nie zawsze pełna chwały. Kraków: Cztery Strony, 2015. ISBN 978-83-65137-02-9.