Przejdź do zawartości

Piotr Alencynowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Alencynowicz
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

7 maja 1895
Narwiliszki

Data i miejsce śmierci

1920
Łódź

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

1 Dywizja Litewsko-Białoruska
85 Wileński pułk strzelców

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
Wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Piotr Alencynowicz (ur. 7 maja 1895 w Krakowie, zm. 1920 w Łodzi) – oficer Armii Imperium Rosyjskiego i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Kawaler orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Narwiliszkach w rodzinie Jana i Marceli z Nowosielskich[1]. Absolwent gimnazjum w Wilnie i korpusu kadetów we Włodzimierzu Wołyńskim. Jesienią 1915 został wcielony do Armii Rosyjskiej i walczył na froncie wschodnim. W 1916 awansowany na stopień chorążego[1].

1 sierpnia 1919 wstąpił do Wojska Polskiego. Początkowo służył w batalionie zapasowym 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej, a od 25 sierpnia w 85 Wileńskim pułku strzelców. Tam, mianowany podporucznikiem, objął dowodzenie 1 kompanią strzelecką i na jej czele walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Szczególnie odznaczył się 1 sierpnia 1920 podczas walk odwrotowych spod Brańska. Tu, gdy nieprzyjaciel przerwał front, samorzutnie, na czele swojego pododdziału, zdecydowanym atakiem odrzucił siły bolszewickie. Ciężko ranny, zmarł w szpitalu w Łodzi. Pochowany został na cmentarzu zarzewskim. Za czyny bojowe pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”[2][1].

Od 25 czerwca 1920 był żonaty z Nadzieją Smólską[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]