Jezioro Bobrze
52°18′48″N 15°14′36″E/52,313333 15,243333 Jezioro Bobrze w sierpniu | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Wysokość lustra |
99,5[1] m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
8,0 ha[1] |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Długość linii brzegowej |
około 1700 m |
| Objętość |
46,3 tys. m³[1] |
| Hydrologia | |
| Rzeki zasilające | |
| Rzeki wypływające | |
Położenie na mapie gminy Łagów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu świebodzińskiego  | |
| 52°18′48″N 15°14′36″E/52,313333 15,243333
| |
Jezioro Bobrze (niem. Pomer See) – jezioro w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Łagów o powierzchni ok. 8 ha[2][3].
Jest jednym z dwóch zbiorników, przez które przepływa rzeka Pliszka w swym początkowym biegu. Jego wygląd i parametry zupełnie nie przypominają rynnowych, głębokich łagowskich jezior. Jest ono przede wszystkim bardzo płytkie, maksymalna głębokość wynosi tu zaledwie 1,2 m. Brzegi są płaskie, w większości podmokłe i trudno dostępne. Porasta je kilkunastometrowej szerokości pas szuwaru, zbudowanego od strony lustra wody przeważnie z trzciny pospolitej, miejscami oczeretu jeziornego i w niewielkim stopniu pałki wąskolistnej. W pasie tym występuje też m.in. szalej jadowity, kosaciec żółty, nerecznica błotna. Dalszy szuwar tworzą turzyce, głównie turzyca błotna. Kolejny pas roślinności w kierunku lądu porastają olszyny oraz zarośla wierzby szarej.
Zbiornik wodny otoczony jest łąkami, obecnie słabo użytkowanymi. Jezioro podlega intensywnym procesom zarastania. W toni wodnej rozwijają się bogate zbiorowiska roślinności wodnej, prawie nie spotykane w innych jeziorach Parku. Szczególnie obficie występuje tu zespół grążela żółtego i grzybieni białych. W końcu lipca prawie cała tafla wody przykryta jest przez owalne liście tych roślin, poprzeplatane dużą ilością żółtych i białych kwiatów. Poza tym rośnie tu kilka gatunków rdestnic, rogatek sztywny, wywłócznik kłosowy, żabiściek pływający i wiele innych. Tak bogate środowisko jest miejscem życia wielu gatunków zwierząt. Szczególnie cenna jest fauna ptaków. Nadjeziorne szuwary są miejscem lęgów m.in. błotniaka stawowego, żurawia i łabędzia niemego. Gniazduje tu też krzyżówka, łyska, trzciniak, trzcinniczek, potrzos, łozówka. W olszynach i wierzbach spotykamy kolejne gatunki, wśród nich wilgę, świerszczaka, pokląskwę oraz pokrzewki – kapturkę, cierniówkę i pokrzewkę ogrodową.
Spośród ryb żyje tu lin, karaś, szczupak, wzdręga, okoń, węgorz i inne. Zbiornik jest miejscem rozrodu ropuchy szarej, żaby jeziorkowej i wodnej, nad brzegami często spotkać można zaskrońca i jaszczurkę żyworodną. Szczegółowego rozpoznania wymagają gatunki zwierząt bezkręgowych. Żyje tu kilka gatunków ważek, mięczaki wodne, m.in. błotniarka stawowa, żyworódka i zatoczki oraz małże i rak błotny. Jezioro Bobrze, to ostoja różnorodności przyrodniczej. Jest to typowy zbiornik eutroficzny (ma wysoką zawartość substancji odżywczych w środowisku), co odróżnia go od większości, stosunkowo ubogich, pozostałych jezior Łagowskiego Parku Krajobrazowego.
Jezioro znajduje się w użytkowaniu Polskiego Związku Wędkarskiego. Z uwagi na ochronę ptaków w okresie lęgowym, jest wyznaczona strefa, gdzie nie ma kładek i stanowisk wędkarskich. Na zbiorniku obowiązuje bezwzględny zakaz połowu ryb z tafli jeziora.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 550. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ Geo Portal iMapa. 2015. [dostęp 2016-02-14]. (pol.).
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 19, ISBN 83-239-9607-5.