Carlton Fisk
| |||||||
| łapacz | |||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Carlton Ernest Fisk | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim |
Pudge | ||||||
| Data i miejsce urodzenia |
26 grudnia 1947 | ||||||
| Debiut |
18 września 1969 | ||||||
| Ostatni występ |
22 czerwca 1993 | ||||||
| Statystyki | |||||||
| Średnia uderzeń |
0,269 | ||||||
| Home runy |
376 | ||||||
| Uderzenia |
2356 | ||||||
| RBI |
1330 | ||||||
| Kariera klubowa | |||||||
| |||||||
 Baseball Hall of Fame
| |||||||
| Rok wprowadzenia |
2000 | ||||||
| Głosów |
79,6% (2. głosowanie) | ||||||
| Metoda elekcji | |||||||
Carlton Ernest Fisk (ur. 26 grudnia 1947) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łapacza przez 24 sezony w Major League Baseball.
Fisk studiował na University of New Hampshire, gdzie w sezonie 1966 grał w drużynie uniwersyteckiej New Hampshire Wildcats[1]. W styczniu 1967 został wybrany w pierwszej rundzie draftu z numerem czwartym przez Boston Red Sox i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Pittsfield Red Sox, reprezentującym poziom Double-A[2][3]. W Major League Baseball zadebiutował 18 września 1969 w meczu przeciwko Baltimore Orioles[4]. W 1972 w swoim pierwszym pełnym sezonie po raz pierwszy wystąpił w All-Star Game, został wybrany najlepszym debiutantem i otrzymał Złotą Rękawicę[4].
W sezonie 1975 w szóstym meczu World Series, w których przeciwnikiem Red Sox był zespół Cincinnati Reds, przy stanie 3–2 dla Reds w serii best-of-seven, w drugiej połowie dwunastej zmiany zdobył zwycięskiego home runa, doprowadzając do siódmego, decydującego spotkania na Fenway Park[5]. W marcu 1981 jako wolny agent podpisał kontrakt z Chicago White Sox[2].
16 maja 1984 w meczu przeciwko Kansas City Royals na Comiskey Park zaliczył cycle jako trzeci zawodnik w historii klubu[6][7]. W 1991 w wieku 43 lat został najstarszym baseballistą, który zaliczył uderzenie w All-Star Game[8]. Po raz ostatni zagrał 22 czerwca 1993 mając 45 lat[4]. Jest jednym z czternastu zawodników, którzy grali w czterech kolejnych dekadach[9].
W 2000 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame[10].
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 11× All-Star | 1972, 1973, 1974, 1976, 1977, 1978 1980, 1981, 1982, 1985, 1991 |
[4] |
| Gold Glove Award | 1972 | [4] |
| 3× Silver Slugger Award | 1981, 1985, 1988 | [4] |
| AL Rookie of the Year Award | 1972 | [4] |
| Baseball Hall of Fame | od 2000 | [10] |
| # 27 zastrzeżony przez Red Sox | 2000 | [11] |
| # 72 zastrzeżony przez White Sox | 1997 | [12] |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ University of New Hampshire Baseball Players Who Made it to the Major Leagues. baseball-almanac.com. [dostęp 2013-09-08]. (ang.).
- ↑ a b Carlton Fisk Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2013-09-08]. (ang.).
- ↑ Carlton Fisk Minor League Stats. baseball-reference.com. [dostęp 2013-09-08]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Carlton Fisk Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2013-09-08]. (ang.).
- ↑ Oct 21, 1975, Reds at Red Sox Play by Play and Box Score. baseball-reference.com. [dostęp 2013-09-08]. (ang.).
- ↑ Carlton Fisk from the Chronology. baseballlibrary.com. [dostęp 2016-03-03]. (ang.).
- ↑ Players who have hit for the cycle. mlb.com. [dostęp 2013-09-08]. (ang.).
- ↑ Oldest & Youngest All-Stars. mlb.com. [dostęp 2013-09-08]. (ang.).
- ↑ Four-decade players a rare breed. mlb.com. [dostęp 2013-09-08]. (ang.).
- ↑ a b Fisk, Carlton. baseballhall.org. [dostęp 2013-09-08]. (ang.).
- ↑ Rede Sox Retired Numbers. redsox.com. [dostęp 2013-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-03)]. (ang.).
- ↑ White Sox Retired Numbers. whitesox.com. [dostęp 2013-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-03)]. (ang.).