Przejdź do zawartości

Me Too (ruch)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tarana Burke, która stworzyła hasło „Me Too” w 2006 roku

#MeToo (polska wersja #JaTeż) – ruch obywatelski istniejący od 2017 roku, mający zwrócić uwagę na problem molestowania seksualnego kobiet.

Akcja została nagłośniona po oskar��eniu Harveya Weinsteina – jednego z producentów filmowych w Hollywood – o dopuszczenie się molestowania wielu kobiet[1][2][3]. Hasło #MeToo zostało spopularyzowane przez amerykańską aktorkę Alyssę Milano, która w swoim wpisie na Twitterze zachęcała inne kobiety do opowiadania o swoich przeżyciach. W akcję, której celem jest zwrócenie uwagi na skalę problemu, jakim jest mizoginizm[4][5] zaangażowali się również celebryci[6][7].

Początki

[edytuj | edytuj kod]
Alyssa Milano zachęcała do zamieszczania hasztaga #MeToo tuż po postawieniu zarzutów Harveyowi Weinsteinowi ujawnionych w 2017 roku

Hasło „Me Too” po raz pierwszy zostało użyte przez Taranę Burke na portalu społecznościowym MySpace[8] w 2006 roku w ramach masowej kampanii promocyjnej „wzmacniania poprzez empatię” kierowanej do kobiet, które doświadczyły przemocy seksualnej, zwłaszcza pochodzących z ubogich środowisk[4][9][10][11][12]. Burke wymyśliła hasło tuż po rozmowie z 13-letnią ofiarą molestowania seksualnego. Wyznanie dziewczynki sprawiło, że Burke nie była w stanie odpowiednio zareagować i bardzo tego później żałowała[9]. Założyła więc ruch „Me Too” i zaczęła używać tego wyrażenia w celu zwiększenia świadomości kobiet w kontekście problemu wykorzystywania seksualnego[13].

15 października 2017 roku aktorka Alyssa Milano zachęcała do rozpowszechnienia hasztagu #MeToo w ramach kampanii uświadamiającej. Na Twitterze napisała: „Gdyby wszystkie kobiety, które były kiedyś molestowane seksualnie, napisały ‘#MeToo’ w swoich statusach, być może udałoby się pokazać ludziom, jaką skalę ma to zjawisko”[6][7][14][15]. Milano wyjaśniła, że to Burke jest pomysłodawczynią konceptu „Me Too” oraz stwierdziła, że jej historia jest wzruszająca i inspirująca.

Zasięg i wpływ

[edytuj | edytuj kod]

Odnotowano, że do 15 października 2017 roku zwrot ten został użyty ponad 200 000 razy[16], a do 16 października tweetowany ponad 500 000 razy[17]. Ponad 4,7 mln osób użyło hasztagu na Facebooku, udostępniając 12 milionów postów w ciągu pierwszych 24 godzin[18]. Zarejestrowano również, że 45% użytkowników w Stanach Zjednoczonych ma znajomego, który udostępnił #MeToo na swoim koncie społecznościowym[19].

Do kampanii dołączyli również niektórzy aktorzy m.in. Terry Crews[20] i James Van Der Beek[21], którzy również byli ofiarami molestowania seksualnego. Niektórzy zaś zwrócili uwagę na traktowanie kobiet w przeszłości, rozpowszechniając hasztag „HowIWillChange”. Wyrażenie „HimThough” zostało wymyślone przez Elizabeth Plank[22].

Wyrażenie „Me Too” wywołało dyskusję na temat molestowania i wykorzystywania seksualnego także w przemyśle muzycznym[23]. Akcja ta odbiła się echem również w środowisku naukowym[24], akademickim[25] i politycznym[26]. Zespół muzyczny Veruca Salt użył #MeToo, aby wysunąć zarzuty o molestowanie seksualne przeciwko Jamesowi Tobackowi[27], natomiast Alice Glass wykorzystała hasztag, aby podzielić się bolesnymi doświadczeniami molestowania seksualnego i innych nadużyć przez byłego lidera Crystal Castles Ethana Katha[28][29].

Instytucje rządowe w Kalifornii, Illinois, Oregonie, Rhode Island odpowiedziały na zarzuty dotyczące molestowania seksualnego, które ujawnione zostały podczas kampanii „metoo”[30]. Kobiety aktywne na arenie politycznej, takie jak panie senator Heidi Heitkamp, Mazie Hirono, Claire МcCaskill i Elizabeth Warren wypowiedziały się na temat molestowania seksualnego, jakiego doświadczyły. Członkini kongresu Jackie Speier wprowadziła ustawę, która miała ułatwić składanie skarg o molestowanie seksualne do Kongresu Stanów Zjednoczonych[31].

12 listopada 2017 roku kilkaset mężczyzn, kobiet i dzieci wzięło udział w marszu „Take Back the Workplace March” orgaznizowanym w Hollywood oraz „#MeToo Survivors March”, aby wyrazić solidarność z ofiarami molestowania seksualnego[32]. 16 listopada senator Kirsten Gillibrand z Nowego Jorku odniosła się do ruchu „Ja Też”, gdy zapytano ją o zarzuty o niewłaściwe zachowanie seksualne wysuwane wobec prezydenta Donalda Trumpa, byłego prezydenta Billa Clintona, senatora Minnesoty Ala Frankena i Roya Moore’a[33]. 23 listopada aktorka Uma Thurman opublikowała post na Instagramie, umieszczając w nim wyrażenie #MeToo. Napisała: „ostatnio byłam zła i mam kilka powodów, #MeToo w przypadku, gdyby nie można było rozpoznać tego po wyrazie mojej twarzy”[34].

Międzynarodowa reakcja

[edytuj | edytuj kod]

Hasztag został rozpowszechniony co najmniej w 85 krajach[35], między innymi w Pakistanie i Wielkiej Brytanii. We Francji zorganizowano akcje hasztag #Zdemaskuj świntucha (#BalanceTonPorc), który zachęcał użytkowników do udostępniania imion swoich oprawców[36]. Na Filipinach kobiety i mężczyźni również podzielili się swoimi bolesnymi doświadczeniami[36]. Międzynarodowa akcja #MeToo pojawiła się również we Włoszech, a jej odpowiednikiem jest #QuellaVoltaChe[37][38], w Hiszpanii – „#YoTambién”. We francuskojęzycznej części Kanady kampania odbywa się pod hashtagiem „#MoiAussi”. W Izraelu, w języku hebrajskim – „גםאנחנו#” (#MyTeż). W Szwecji kilka kobiet wykorzystało hasztag do konfrontacji z prezenterem telewizyjnym Martinem Timellem[39], którego program w TV4 został zdjęty z anteny 20 października 2017 roku[40][41], i dziennikarzem Fredrikiem Virtanenem[42], oskarżając go o znęcanie się.

Parlament Europejski zwołał posiedzenie dotyczące kampanii #MeToo tuż po doniesieniach o molestowanie w Parlamencie oraz w biurach Unii Europejskiej w Brukseli. Komisarz UE ds. handlu Cecilia Malmström przyznała, że powodem zwołania posiedzenia był hasztag[43]. W Wielkiej Brytanii Cabinet Office rozpoczął dochodzenie w sprawie zarzutów wobec Marka Garniera, który nakazał sekretarce kupić zabawki erotyczne dla swojej żony i kochanki[44].

W Hongkongu, lekkoatletka Vera Lui Lai-Yiu w dniu swoich 23 urodzin wyznała na swoim fanpage’u, że padła ofiarą molestowania seksualnego. Zdecydowała wyjawić prawdę tuż po tym, jak zrobiła to gimnastyczka McKayla Maroney. Lui zamieściła swoje zdjęcie, na którym trzyma kartkę z napisanymi odręcznie słowami „#metoo lly” (jej inicjały).

Krytyka

[edytuj | edytuj kod]

Krytycy kampanii #MeToo uważają, że nagłośnienie problemu molestowania seksualnego może być traumatycznym doświadczeniem dla ofiar wykorzystywania seksualnego[45][46][47][48]. Niektórzy uważają, że hasztag znacznie częściej wywołuje oburzenie niż poważną emocjonalną debatę. Burke początkowo krytykowała akcję, ponieważ nie zwracano uwagi na rolę, jaką w otwarciu tego dialogu odegrały czarnoskóre kobiety. Jednak wyraziła uznanie dla biorących udział w akcji oraz pochwaliła postawę Milano, która zdecydowała się zainicjować podobną kampanię[49].

Kontrowersyjne jest również publiczne oskarżanie o popełnienie przestępstwa, jakim jest molestowanie, osób nie skazanych prawomocnym wyrokiem, co stanowi pogwałcenie zasady domniemania niewinności i może sprzyjać nadużyciom.

Krytyka i repliki

[edytuj | edytuj kod]

19 sierpnia 2018 The New York Times ujawnił, że jedna z czołowych postaci ruchu Me Too, włoska aktorka Asia Argento, zapłaciła 380 tysięcy dolarów Jimmy’emu Bennettowi, który oskarżał ją o molestowanie, w ramach ugody przedsądowej[50].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Lisa Respers France, # MeToo: Social media flooded with personal stories of assault, CNN, 16 października 2017 [dostęp 2017-10-16].
  2. ↑ Samantha Schmidt, # MeToo: Harvey Weinstein case moves thousands to tell their own stories of abuse, break silence [online], The Washington Post, 16 października 2017 [dostęp 2017-10-16].
  3. ↑ Elizabeth Chuck, # MeToo: Alyssa Milano promotes hashtag that becomes anti-harassment rallying cry, NBC News, 16 października 2017 [dostęp 2017-10-16].
  4. ↑ a b Cristela Guerra, Where’d the „Me Too” initiative really come from? Activist Tarana Burke, long before hashtags – The Boston Globe [online], BostonGlobe.com, 17 października 2017 [dostęp 2017-10-18].
  5. ↑ Nadia Khomami, # MeToo: how a hashtag became a rallying cry against sexual harassment [online], 20 października 2017.
  6. ↑ a b Ruth Graham, Why the #MeToo Moment Is Liberating, Dispiriting, and Uncomfortable All at Once, Slate, 17 października 2017 [dostęp 2017-10-18].
  7. ↑ a b #MeToo: Sexual Harassment and Assault Movement Tweeted Over 500,000 Times as Celebs Share Stories, „PEOPLE.com” [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  8. ↑ Abby Ohlheiser, The woman behind ‘Me Too’ knew the power of the phrase when she created it – 10 years ago, „The Washington Post”, 19 października 2017, ISSN 0190-8286 [dostęp 2018-01-21] (ang.).
  9. ↑ a b Black Woman Tarana Burke Founded The „Me Too” Movement [online], ebony.com [dostęp 2018-01-21] (ang.).
  10. ↑ #MeToo is a 10-year-old movement, will anything change today?, „Salon”, 17 października 2017 [dostęp 2018-01-21] (ang.).
  11. ↑ All you need to know about the Me Too campaign and how it started, „The Independent”, 17 października 2017 [dostęp 2018-01-21] (ang.).
  12. ↑ Ed Mazza, #MeToo: Alyssa Milano’s Call For Sexual Abuse Victims To Come Forward Goes Viral, „Huffington Post”, 16 października 2017 [dostęp 2018-01-21] (ang.).
  13. ↑ The Woman Who Began the #MeToo Movement Was a Philly Activist, „Philadelphia Magazine”.
  14. ↑ In saying #MeToo, Alyssa Milano pushes awareness campaign about sexual assault and harassment, Los Angeles Times, Tronc [dostęp 2017-10-17].
  15. ↑ Suzanne Moore, It’s not just one monster. ‘Me too’ reveals the ubiquity of sexual assault | Suzanne Moore [online], the Guardian, 16 października 2017 [dostęp 2018-01-19].
  16. ↑ All you need to know about the Me Too campaign and how it started, „The Independent”, 17 października 2017 [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  17. ↑ Rozina Sini, ‘MeToo’ and the scale of sexual abuse, „BBC News”, 16 października 2017 [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  18. ↑ Cassandra Santiago, Doug Criss, An activist, a little girl and the heartbreaking origin of ‘Me too’, „CNN” [dostęp 2018-01-21].
  19. ↑ More than 12M „Me Too” Facebook posts, comments, reactions in 24 hours [online] [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  20. ↑ Gwilym Mumford, Actor Terry Crews: I was sexually assaulted by Hollywood executive [online], the Guardian, 11 października 2017 [dostęp 2018-01-21].
  21. ↑ James Van Der Beek’s story of sexual abuse is a powerful reminder that men can be victims too, „Salon”, 12 października 2017 [dostęp 2018-01-21] (ang.).
  22. ↑ 12 million women told their story of sexual assault with #MeToo. Now a new hashtag is asking men to take responsibility, „The Independent”, 17 października 2017 [dostęp 2018-01-21] (ang.).
  23. ↑ Lady Gaga, Sheryl Crow and More Tweet #MeToo To Raise Awareness for Sexual Assault, „Billboard” [dostęp 2018-01-21].
  24. ↑ Ushma S. Neill, When Scientists Say, „Me, Too”, „Scientific American Blog Network” [dostęp 2018-01-21] (ang.).
  25. ↑ ‘Me Too’ the 'end of the beginning’ of a movement, „Houston Chronicle” [dostęp 2018-01-21].
  26. ↑ Amy B. Wang, Senators say #MeToo: McCaskill, others share their stories of sexual harassment, „The Washington Post”, 21 października 2017, ISSN 0190-8286 [dostęp 2018-01-21] (ang.).
  27. ↑ Travis M. Andrews, Director James Toback accused of sexual harassment by 38 women [online], The Washington Post, 23 października 2017 (ang.).
  28. ↑ Jem Aswad, Alice Glass Accuses Former Crystal Castles Bandmate of Sexual Assault, Abuse [online], Variety, 24 października 2017 [dostęp 2017-10-25].
  29. ↑ Alice Vincent, Crystal Castles’ Ethan Kath has denied claims by bandmate Alice Glass that he raped and abused her for years, „The Telegraph”, 25 października 2017 [dostęp 2017-10-25].
  30. ↑ Sophia Tareen, Latest Front in Weinstein Scandal: Statehouses Say ‘Me Too’, US News and World Report [dostęp 2017-10-25].
  31. ↑ Emily Cadei, Few in Washington are saying #MeToo. California congresswoman wants to change that. [online], Miami Herald [dostęp 2017-10-25].
  32. ↑ Lindsey Bahr, Hundreds in Hollywood march against sexual harassment [online], The Press Democrat, 13 listopada 2017 [dostęp 2017-11-14].
  33. ↑ Jennifer Steinhauer, Bill Clinton Should Have Resigned Over Lewinsky Affair, Kirsten Gillibrand Says, „The New York Times”, 16 listopada 2017, ISSN 0362-4331 [dostęp 2018-01-21] (ang.).
  34. ↑ Nancy Tartaglione, Uma Thurman To Harvey Weinstein: “I’m Glad It’s Going Slowly, You Don’t Deserve A Bullet… Stay Tuned”, „Deadline”, 23 listopada 2017 [dostęp 2018-01-21] (ang.).
  35. ↑ Twitter chat: What #MeToo says about sexual abuse in society [online], PBS NewsHour [dostęp 2018-01-21] (ang.).
  36. ↑ a b Rachel Donadio, #BalanceTonPorc Is France’s #MeToo, „The Atlantic” [dostęp 2018-01-21] (ang.).
  37. ↑ [#quellavoltache is...], [w:] @ResistanceItaly [online], Twitter, 17 października 2017 [dostęp 2018-01-21] (ang.).
  38. ↑ Beatrice Montini, Weinstein, Giulia Blasi e le storie su #quellavoltache: «Se c'è squilibrio di potere non c'è mai consenso. Basta processare le vittime», Corriere della Sera, Milan, 17 października 2017 [dostęp 2017-10-18].
  39. ↑ Martin Timell anklagas för sexism och rasism under inspelningar av „Äntligen hemma”, „Expressen” [dostęp 2018-01-21] (szw.).
  40. ↑ Timell bryter tystnaden och erkänner: „Är chockad över att jag gjort så mycket fel”, „Expressen” [dostęp 2018-01-21] (szw.).
  41. ↑ Swedish media probe sexual offence allegations [online], 20 października 2017 [dostęp 2018-01-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-02] (ang.).
  42. ↑ Cissi Wallin om anklagelserna mot Virtanen: „Bara toppen av ett isberg”, „Aftonbladet” [dostęp 2018-01-21] (szw.).
  43. ↑ Milan Schreuer, A #MeToo Moment for the European Parliament, „The New York Times”, 25 października 2017, ISSN 0362-4331 [dostęp 2018-01-21] (ang.).
  44. ↑ Cleve R. Wootson jr., A British minister admits he made his secretary buy sex toys as #MeToo hits Parliament, „The Washington Post”, 29 października 2017, ISSN 0190-8286 [dostęp 2018-01-21] (ang.).
  45. ↑ #MeToo Flared But Won’t Endure [online], wbur.org [dostęp 2018-01-24] (ang.).
  46. ↑ Kate Maltby, Mayim Bialik and the trouble with #MeToo, „CNN” [dostęp 2018-01-24].
  47. ↑ Jen Gerson: I mean no disrespect when I say that I have a problem with #MeToo, „National Post”, 17 października 2017 [dostęp 2018-01-24] (ang.).
  48. ↑ Sandee LaMotte, #MeToo sexual assault stories trigger trauma for some, „CNN” [dostęp 2018-01-24].
  49. ↑ Black Woman Tarana Burke Founded The „Me Too” Movement [online], ebony.com [dostęp 2018-01-24] (ang.).
  50. ↑ Kim Severson: Asia Argento, a #MeToo Leader, Made a Deal With Her Own Accuser. 2018-08-19. [dostęp 2018-08-23]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Me_Too_(ruch)&oldid=75161240”